Hayat, benim gözüme her zaman kötü yanını sergilemişti. Beyaz yoktu benim hayatımda. Sadece karanlığa sürüklenen bir beden vardı. Gülmek yoktu benim hayatımda. Sadece geceleri boğazıma tıkdığım hıçkırıklarım vardı. Ve netlik yoktu benim hayatımda. Sadece arafta kalan hisler vardı. Araf. Onun isminin bana bu kadar uyması ne kadar tuhaftı. Araftım ben. Tıpkı onun gibiydim. Hayatın karşıma çıkardığı bir araftı o benim için. Ya beni aydınlığa kavuşturacaktı, ya da karanlığa sürüklemeye devam edecekti. Ve farketmeden onunla bir oyuna sürüklendiğimde, ortada tek bir duygu hakim kalacaktı. Kim bilir, o duygu belki onun isminde takılı kalacaktı, belki de netliğini kazanıp; hissettmekten korktuğum Aşka dönüşecekti.