→01.07.2015 • 29. 09. 2016← "Sea New York, ben Seray. New York'a okumak için gidiyorken, bir çalar saat yüzünden mallıkta diploma almış-" "Ayrıca sekiz baklavalı..." "Burada tanıtım yapıyoruz, karışmasana!" "Aslında şöyle olacaktı; bir yellow yellozun kafama saat atmasıyla yunan tanrıçalarına taş çıkartacak olan varlığın kafası sargıya alındı." "Keşke ölseydin." "Ben ölseydim sen kime aşık olacaktın?" "Ben ve sana aşık olmak? Güldürme beni." "Benim ve baklavalarım için deliriyorsun." "Yapmıyorum tanıtım, okuyun işte! Hadi gidelim baklavalar!" © Tüm hakları Barış'ın baklavalarında gizlidir. Stardustst♥LegandryStar Kapak bana ait #35 in mizah ~ #3 in gökyüzü ~ Teşekkürler!

Manevi ailesini kaybeden ve bundan dolayı manevi kardeşiyle arası açılan Berra Derin duyduğu hakaretlere, gördüğü dışlanmaya daha fazla dayanamayıp soluğu İstanbul'da alır. Kendine yeni bir yol çizmeye karar verirken hesapta olmadığı bir şey olur. Kaan Erdinç ile yolları kesişir. Kaan Erdinç'in geçmişi açığa çıkmasıyla beraber Berra kendini siyah beyaz dünyasında bulur. Bu dünyadan kendini uzaklaştırmak isterken Kaan'ın eli Berra'nın hep üstünde olur. ALINTI "Gideceksin dedim!" Dudağının arasından tısladı. Sinirli hali beni korkutuyordu. Fakat gitmemi istiyordu. Burasının benim için tehlikeli olduğunu söylüyordu. Beni mi düşünüyordu? Sanırım bu son soruyu bin defada tekrarlasam usanmayacaktım. Çünkü söz konusu bendim. "Benim hakkımda hiç bir şeye karar veremezsin anladın mı?" Yüzüne avazım çıktığı kadar bağırdım. İki ellerimle omzuna bastırdım. "Hiç bir yere gitmiyorum, bunu o taş kafana sok!" Kaan'ı omzundan iterek odadan koşar adımlarla çıktım. Arkamdan "Berra!" Diye kükredi. Asansörün kapısı açılınca '0' düğmesine bastım. Kapının hızlı kapanması için düğmeyi zorladım. Kapı yavaş yavaş kapanırken gözlerimi kapattım. Rahat bir nefes verip gözlerimi açtım. Asansör kapısının arasında el görünce çığlık attım. Tek eliyle asansörü durdurdu! "Sen manyaksın!" Yüz ifadesi beni çok ürkütüyordu. Üstüme doğru gelince kendimi kapana sıkışmış gibi hissettim. Hızlı bir hareketle herhangi bir asansör düğmesine bastı. Asansör ani bir çekimle durdu. Işıkların sönmesiyle gözlerimi kapattım. "Kes şunu!" Soğuk ve güçlü elini çenemde hissettim. Çenemi sıktığında acıyla inledim. Refleks olarak iki elimle, çenemi sıktığı elini tuttum. İtmeye çalışıyordum fakat gücüne karşı gelemiyordum. Ne yaptığını idrak etmeye çalışırken nefesini tenimde hissettim.

Harika ! Cidden harika ! Evden atıldım, işten kovuldum ve iki yıllık sevgilimden ayrıldım. Günüm nasıl daha güzel geçebilir ki ?! Elimle kısa bir işaret yaparak, bu yağmurda durdurmaya çalıştığım sekizinci taksinin içinde müşteri var mı diye bakmaya çalıştım. Taksi, önümde durduğunda şoför amcaya gülümseyerek arabaya bindim ama koltuktan daha yumuşak bir şeyin üstüne oturmuştum. Şaşırarak kafamı çevirdiğimde, hiçte tanıdık olmayan bir yüzle karşılaştım. "Ne oluyor be ?!" İçimde ki Anadolu kadınıyla harmanlanmış kenar mahalle dilberi yine kendini konuşturmuştu. Hemen adamın kucağından inip yan tarafa kaydım. O'nun ise kaşları çatıktı. Soruma cevap verme gereği bile duymadan konuştu. "Taksiyi önce ben durdurdum. Lütfen aşağı inin." "Yok ya ! Önce ben durdurdum beyefendi ! Tepemin tasını attırmamanızı öneririm." Elimi saçlarımın arasından geçirdim. "Amca sen söyle, hangimiz önce bindik ?" "Müşteri müşteridir kızım." "Çıldıracağım ya ! Bakın hemen taksiden inmezseniz-" "Ne olur inmezsem ?" "Bu olur !" diyerek kravatını canını yakacak şekilde çekip camdan aşağı attım. "O sevgilimden hediyeydi !" diye arabadan inen adama el sallayarak taksiciye arabayı hareket ettirmesini söyledim. Arkamdan bağırdığını duyabilmiştim: "Bunun hesabını vereceksin Kızılcık !"

"Pisst. N'aber yakışıklı?" diye başlıyan bir aşk hikayesi. Onlarda "Bir varmış, bir yokmuş."diye birşey yok. Onlar herzaman, herkesle varlar. "Dur ne yapıyorsun ?" "Sadece öpüceğim Alya." "Olmaz benim dudağımda tikim var." © Bütün haklar Kübra ve Zeynep'in hayal gücünde saklıdır.

İçindeki kocaman boşluk hissiyle yeni bir şehire taşındı, Duru. Bumerang gibi kendini tekrarlayan günlerden biraz olsun kurtulmak istiyordu. Öyle de oldu. Yeni şehir beraberinde gömülü sırları getirdi. Hayatın acımasız gerçekleriyle ilk kez karşılaşan Duru'ya iki kişi destek oldu. Birisi yakışıklı mı, yakışklı; Çağan. Diğeri ise gözlerinde gökyüzünü taşıyan; Atlas. Peki, aşk tek kişilik miydi, Herkese güven olur muydu? İşte bu soruları Duru'ya gelen gizemli mektuplar cevapladı. Duru'nun hayatının yıkılış ve yeniden inşa edilme hikayesi!

■Küfür ve argo kelimeler içerir. Çığır, bana bakıp "Voleybol Katili." diye mırıldandı. "Biraz sonra sadece voleybol katili değil Sığır katili de olacağım." °•°•°•°•°•°•° Gözüm Grinin Elli Tonu kitabına takıldığında "Acaba şunun sonu nasıl bitiyor?" Diye sordum. Yaren benim baktığım yere baktıktan hemen sonra gözlerini başka yere çevirip "Tövbe." Dedi. Kıkırdadım. "Bak şimdi, ben senin önünü kapatayım sen de hemen sonuna bak. Tamam mı?" °•°•°•°•°•°•° Hoca yoklama alırken "Çığır Yaran." İsmine takıldım ve kahkaha attım. Yanımdaki çocukla muhabbet kurmak için "İnsanlar ne isimler koyuyorlar Çığır ne ya sığır gibi." Dedim ve çocuk o an yerin dibine girmemi sağlayacak birşey söyledi. "Burdayım!"

Sevgi mi? Güven mi? "...Yalnızlık, müziğin bile seni dinlemesidir..." Toprağı en derininde saklanılmış olan sırları aramaya çıktık. Sırlar açığa çıkarken, eşelediğimiz toğrağın altında kaldığımızı çok sonra fark ettik. Ne enerjimiz kalmıştı kazdığımız kuyudan çıkmak için, ne de umudumuz... "Beni sevdiğini söyleme, bana sarıl. Bana güvendiğini söyleme, ellerimden tut. Bana âşık olduğunu söyleme, beni öp."

Üvey kardeş yada kuzen ilişkisi değildir. Veya öz kardeş. ********************************* "Rüya. Sana bazı sorular soracam ve sende doğru cevap vereceksin.- Parmağını çıtlattı- Tamam mı?" "Tamam." Parmağını çıtlattı. "Seninle ormanda konuşurken birini sevdiğini söylemiştin dimi?" "Evet." Parmağını çıtlattı. "O kişi bu evde mi?" Allah kahretsin. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Senle aynı yaşta mı yoksa bir yaş büyük mü?" Ne yapmaya çalışıyorsun Yankı? "Bir yaş büyük." Parmağını çıtlattı. "Uzun boylu mu?" Selim minyondu. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Esmer mi?" Oğuz sarışındı. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Kahve rengi saçlı ve kahve rengi gözlü mü?" Hakan'la birbirlerine benziyorlardı. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Şu ana yukarda mı yoksa aşağda mı?" Sustum. "Rüya cevap ver!" Yine sustum. "Rüya kahretsin bana bir cevap ver!"diye bağırdı bu sefer. "Sensin o sensin! Oldu mu!"diye bağırdım gözlerimden yaşlar süzülüyordu.

'Güçlünün daha güçlü olduğu, fakirin daha fakir olduğu çağdan sesleniyorum. Hoşunuza gitmedi mi? O zaman televizyonu açın. Bakın, orada her şey günlük güneşlik.' 80 kuşağından sıradan bir genç... Öykü Tan... Üniversiteden sonra ışıltılı bir yaşam hayal ederken; özel iş yerlerinden kapı dışarı edilmek, her atama döneminde boşu boşuna beklemek gibi rutin bir hayatı vardır. Evrene verdiği mesajlar bir sabah geri döner ve tüm hayatı değişir. Yetişkin kafasında lise sıralarına dönmüş bir ergen olarak farklı bir paralel evrende yeni nesile adapte olmaya çalışır. 'Biliyor musunuz, o günlere geri dönmek isterdim. Toplumsal ayrışmanın bu boyutlarda olmadığı döneme... Canlı bombaların, savaşların, karışıklıkların bu kadar yaygın olmadığı döneme... Tecavüzün bu kadar meşrulaşmadığı döneme... Ve kesinlikle müziğin daha iyi olduğu döneme!' Ruhumu satsam geçinebilir miydim acaba?

esila ermez 16 yaşındayım istanbul'dan antalya'ya taşındım lise 2 ye gidiyorum. yeni okul...yeni arkadaşlar...yeni şehir...