Kwiaty mają swój język. Ale czy ktoś kiedyś próbował je zrozumieć? Lachlan od dawna darzył swojego przyjaciela uczuciem znacznie większym niż tylko przyjaźń. Bał się jednak do tego przyznać. Casper w ostatnie klasie gimnazjum wyjechał za granicę, by tam kontynuować naukę. Zawsze chciał zostać botanikiem. Tym samym zostawił Lachlana samego, z uczuciem, które nie zdążyło wypalić się przez lata. Kilka lat później Casper wraca ze swoją ukochaną przy boku. Dziewiętnastolatek nie daje po sobie niczego poznać i mimo tego, że jest mu ciężko godzi się na przyjęcie tej dwójki pod swój dach. Chłopaka zaczynają nękać wspomnienia przeszłości. Za wszelką cenę chce wypełnić pustkę w pamięci, pozostałą po trzech latach. Od wyjazdu Caspera, aż po dzień swoich dziewiętnastych urodzin. Czy pomogą mu w tym kwiaty, których język bezustannie stara się zrozumieć? Czy może nowo poznany sąsiad, który okaże się być kimś więcej? ------------ Opowiadanie wyjątkowo wkurwiające, do porzygu przypomnijące Hana no Mizo Shiru.

O tej historii zbyt wiele powiedzieć nie można, ponieważ od razu niektórzy mogliby ją sklasyfikować czy wrzucić do określonej szufladki. A tego jako autor staram się unikać za wszelką cenę. Historia opowiada po prostu o przełamywaniu własnych słabości, a także pomocy jaką drugi człowiek może ofiarować innemu jeśli zrobi to wystarczająco umiejętnie i wykaże się dużą cierpliwością.

"Wiesz? Złe rzeczy dzieją się również dobrym ludziom. Im jesteś lepszym człowiekiem tym zło jest dla ciebie bardziej dotkliwe." Nie wszystko jest czarno białe, tak naprawdę można się pomylić w ocenie ludzie. Raz, dwa, a czasami nawet trzy razy. Powierzchowna maska nie pokazuje, co ukrywa się w naszych sercach. Doskonale przekonuje się o tym Nathaniel, gdy desperacko próbuje odgrodzić się od Kastiela. Nat jest zawsze uśmiechnięty, życzliwy oraz chętny do pomocy, mimo że wgłębi zdecydowanie wolałby zostać sam. Ukrywa przed wszystkimi oraz przed samym sobą wiele tajemnic, jest niepewny siebie, roztargniony i wiecznie niezdecydowany. Kas jest aroganckim, zadufanym w sobie kolesiem, który uważa, że wszystko mu się należy. Chociaż w głębi ukrywa troskliwość oraz słabo wyrażaną życzliwość. Uważa się ich za całkiem odmienne światy, chociaż tak naprawdę łączy ich zdecydowanie więcej niż dzieli. +18

''Na pomoc, walczę ofiarnie o honor, nawet w najgorszej traumie Ciało - zanurzone zostało w wannie pełnej soli Dolicz ostrzeżenie, ostrze namawia - poliż mnie powoli''

Nie wiem co robić, nie wiem co czynić, Czy siebie za zło do końca życia winić, Te puste słowa, te puste gesty, Były na pokaz, inne od reszty, Stracić, straciłem nie zatrzymałem, Złapać za rękę dzisiaj się bałem, Nie byłeś sobą, nie byłeś jak zawsze, Wciąż czuję ciepło jak na Ciebie patrzę, Zdjęcia spalone, myśli w rozumie, Zapomnieć o Tobie do dzisiaj nie umie, Pamiętam jak kiedyś Kocham mówiłeś, Teraz mówisz, że się mną brzydziłeś, Nie wiem co dalej, czy się pozbieram, Chcę zrozumienia, samotność wybieram, I chociaż znikniesz z mojego życia, Serce pamięta do ostatniego bicia, I pewnie kurwa Ciebie to wali, Że moje serce to boli i rani.