'Belki bir gün masallardaki mutlu sona kavuşup sayfalarda kaybolacaktık, belki de sonu kötü biten bir hikaye gibi gri bulutlar arasında yol olacaktık. Elbet bir gün biz de bitecektik ama biz, bizi ve yaşadıklarımızı unutmayacaktık.' "Kızım biliyorsun bu okula kayıt olma sebebini. Dershaneye vereceğimize koleje verelim dedik." Aşağıdan bana seslenen anneme aldırmadan çantamı 'yeni' gideceğim okul için hazırlayıp aşağı indim. Neden kayıt olduğumun nedenini gayet iyi biliyordum. Bu yüzden sesimi çıkarmıyordum zaten. İyi bir gelecek istiyorsam eğer hayatımdaki bazı şeylerden vazgeçmem gerekirdi. Bunu bana en iyi hayat yaşatarak öğretmişti. Bir sürü kitap, hikaye, roman ya da dergi okumuştum yaşadığım hayata benzer. Eski hayatını, okulunu, arkadaşlarını geride bırakıp yeni bir başlangıç yapan, hayatını değiştiren insanları okumuştum ama yaşamak bambaşkaydı. Belki lise yıllarımı masallardan, hikayelerden daha güzel bir hale getiren arkadaşlar edinecektim. Ve biliyor musunuz? Edindim de. Rüyalarımda bile göremeyeceğim arkadaşlıklar edindim. Geçmişimde yaşadığım bazı şeyleri unutturan, aralarında kaldığımda kendimi hiç yabancı hissettirmeyen dost canlısı bir sürü arkadaş edindim. Ama aşk? O tamamen hayatın bana kıyak geçtiği bir hediyeydi. Ne mi yaptım? O hediyeyi seve seve kabul edip yeni aldığınız bir şeyi kargodan çıkarır misali çıkardım ve her gün ben dışında kimsenin göremeyeceği bir yere sakladım. GENÇLİĞİN RİTMİ Bazı bölümlerdeki yazım hatalarını ve noktalama işaretlerini düzelttim. Küçük de olsa konu değişiklikleri yaptım. Arkadaşlık tohumlarını sevgi ağaçlarının yanına koyup bol su ile besledim. E, bence burayı okuduğunuza göre artık hikayeyi de okursanız küçük ama sevimli ailemize siz de eklenmiş olursunuz.

Normal ve sıradan bir tıp öğrencisi olan Lina gittiği üniversitenin kız yurdunda kalıyordu. Her hafta cuma günleri düzenlenen partiler, erkek yurduyla birleştirilen partiler, bazen de kaçaklar... Lina aslında başına gelecek olayları partiye karpuz dilimli pijamasıyla gittiği gün sezmişti,hayatının değişeceğini. Her şey bir asansörle başlamış partilerle devam etmişti. Sadece bu kadar mıydı? Hayır, daha fazlası için buradalardı. Akıl okumalar, hologramlar, zihinsel acılar, telekinezi ve daha fazlası. Hiçbir şey yeterli değil, her şey yeni başlıyor. "Bana tam senin gibi biri lazım. Böyle somurtan, arada gülen, gülünce de dünyadaki en güzel kızı olan birisi lazım bana." Gözümden bir damlanın hafifçe süzüldüğünü gözyaşının sıcaklığından hissetmiştim. "Ben seni mutlu edemem." Hala direniyordum. Yılmamam lazımdı. Elleri omuzlarıma yerleşti ve ciddi bir ifade takındı. "Geçmişinde her ne yaşadıysan, her ne olduysa o geçmişte kaldı. Yaşadığın şeyi bir daha yaşamayacaksın. Buna izin vermem." Geçmişte ne yaşadığımı dahi bilmiyordu ki. Nasıl gözlerimin önünde sevdiğim birinin can verdiğini görmenin nasıl bir his olduğunu bilmiyordu. Bu olaydan sonra bir kere daha nasıl sevebilirdi ki insan? "Ben sevmenin nasıl bir şey olduğunu aylar önce unuttum. Karşılık bulamazsın benden." Elimle yanağımdaki gözyaşını sildim. "Beraber öğreniriz sevmeyi. Ayrı ayrı değil bir bütün olarak öğreniriz."