"Altın sarısı saçları ve deniz mavisi gözleriyle tüm cihana nam salmış,kardeşlerinin istikbali için Al-i Osman'ın geleceğini tırnaklarıyla kazımış bir kadın.Ve o kadının,sarayın ıssız ve ölüm kokan koridorlarında döktüğü göz yaşları,içindeki çığlıkları,kıyameti ve validesi Hürrem Sultan'ın aşkının gölgesinde kalmış,büyük aşkı.."Tarihten ilham alınarak kurgulanan bu hikayeyi okurken,kendinizi tarihin derinliklerinde bulacaksınız.

''İntikam ve ihtiras ile harmanlanmış bir aşk hikayesi'' Bu göz kamaştıran bir hayatın kanla kirlenmiş hali! Bu paha biçilmez bir hayatın hazin öyküsü! Bu en acımasızların en masumlardan doğduğunun kanıtı! Bu acımasız kaderin Anastasia'ya çektirdikleri değil, Anastasia'nın Kösem olup kaderi değiştirdiği hikaye! Kendi kaderini yazdığı hikaye! Kaçırdılar onu, kopardılar vatanından. Getirip oturtturdular kurtlar sofrasına. Bu sofranın tek bir kuralı vardı: ya güçlü olup yiyecektin; veyahut zayıf olup yenilecektin. Yaptı Anastasia seçimini; güçlü olmayı ve dahi güçlülerin güçlüsü, acımasızların acımasızı Kösem olmayı seçti. Kösem geçte olsa anladı, bu sarayın köklerindeki zehirli sırlar vardı. Bundan sonra tek bir hedefi vardı; onun canını yakanı pişman edecek, onu kıranı parçalayacaktı. Bir bir buldu kadim sırları, saçtı ortaya. Ezdi düşmanlarının başlarını bir bir, bertaraf etti karşısına duranları. Hiç kimse dayanamadı Kösem'in karşısında. Bir gün geldi Kösem arkasına dönüp baktı, gördüğü şey düşmanlarının kanından, onların aciz bedenlerinden başka bir şey değildi. Lâkin unuttuğu bir şey vardı, kan eteklerine bulaşmış, attığı her adımı kirletmişti. *Kapağın, multimedyaların ve olay örgüsünün hakları tarafımca saklıdır.

Sonumuz hikayemizin başladığı yerdi. Yaşlı kadın bana biraz daha yaklaşarak bu seferde; "Mısır'ın ve Suriye'nin en güzel sultanı, kraliçesi" demişti. Artık onu duymazlıktan gelmeye dayanamayarak başımı onun olduğu tarafa çevirmiş, insanın içine işleyen simsiyah gözlerine bakarak; "Git başka yerde eğlen. Dalganı başka yerde geç yaşlı kadın" demiştim. Yaşlı kadın öfkeli bir ses tonuyla; "Ne eğlencesi, ne dalgası? Ben gördüğümü söylerim." dedi. "Görmüyor musun ben bir köleyim! Sultana benzer bir halim mi var?" Yaşlı kadın kendinden emin bir şekilde ömür boyu aklımdan çıkmayacak şu cümleleri söyledi; "Bu diyarlar büyülü diyarlardır sultan hanım. Köleler sultan, sultanlar ise köle olabilir. Ben senin gözlerinde gördüm o ışığı, o masal gibi kaderi. Mavi gözlü kurtla dünyayı sallayacaksınız Sultanım."

- Çocuk yaşta Kefolanya Adası'da koparıldığında bütün hayallerine veda etti Nasya. Kaderi, ona hizmetçi olacağını fısıldasa da asi bir denizkızıydı o. Cehennem beklerken cenneti bulduğu Osmanlı Sarayı'nda kraliçe olmaya ant içmişti. Entrikalara, hiç uyumayan düşmanlara, sinsice kol gezen ölüme ve ihanetlere, zekâsı ve insanı büyüleyen güzelliğiyle meydan okudu. Talihi kendine aşık eden, Osmanlı'nın yolunu çizen Mahpeyker Kösem Sultan'dı artık o. Ancak uğruna gençliğini, çocuklarını, vicdanını, umutlarını feda ettiği taht, kime sadık kalmıştı ki ona kalsın? Koskoca bir devleti, sayısız padişahı dize getiren, onu Osmanlı'da Kösem yapan zekası, sonunda kadere boyun eğecekti belki de... Ama, cihana hükmeden Mahpeyker Kösem Sultan'dı o. Tarihi padişahlar değil, o yazmıştı. Ve ant olsun ki, adı tarih sayfalarından eksik kalmayacaktı. Bir tek Azrail alabilirdi canını. Varsın o da alsındı! - Yeni Bölümler Salı, Perşembe ve Cumartesi günleri sadece Wattpad'de! - Bu hikaye telif hakları ile birlikte yazara aittir. İzinsiz alınması kesinlikle yasaktır!

"Senin kim olduğun hangimizin umrunda Cecilia?" Saraya attığı ilk adımlarında işitti bu kelamları Cecilia. Prensesler gibi büyütülmüştü, köle olmak; üstelik de satılmak onu çileden çıkarmaya yetiyordu. Sultanın Sarayı dediler onun cehennemine. Bab-ül Selam'dan girdiği ilk anlarda anladı kaçışın olmadığını, geçmişine bir sünger çekip kaderine razı gelmek zorunda olduğunu. Alışmıştı saray hengamelerine bir şekilde. Bir gün çıktı Hürrem Sultan'ın huzuruna, o artık Cecilia değildi, Nurbanu'ydu. Adı gibi kaderi de değişti, Şehzade Selim'e hediye edildi. Günler geçti, aylar geçti, yıllar geçti... Cehennem dediği bu saray onun evi, yuvası oldu. Bir yanında biricik aşkı Şehzade Selim, diğer yanında evlatları ile yürümeye başladı zorlu taht yolunda... "Ya bir köle olup sarayın kanlı duvarları arasında unutulacaktım, ya da Sultan olup o duvarlara sürecektim kanımı! Kabullendim kaderimi, öldürdüm Cecilia'yı! Ben artık Nurbanu'yum! Afife Nurbanu Sultan!"

Tanıtım Ben Kösem. Köle kız. Kaçırıldığımda 13 yaşındaydım.Hür, mutlu bir çocuk' tu Anastasya. Lanet ettim Osmanlı'ya , bütün dünya'ya ! Kaçmak istedim, olmadı. Kabulenmiştim her gün ölmeye. Kor ateşlerde yanmaya.... Günler. aylar geçti...Benim acım dinmedi.Gücüm yoktu zira direnmeye...Hayatımın ikinci kez değiştiği an geldi! Sultan Ahmed..Aşık olduk birbirimize. BENDİM ONUN AKLINDA. BENDİM ONUN SULTANI!! Herkezi şah mat edip onun kalbinin tek sahipi oldum. Ben Kösem, ertodoks bir rahibin kızı. Düşmanlarımın korkulu ruyası Kösem!Zira onların aldıgı her nefesi zehir edicem.Birer , birer ! Herkezin itip kaktığı kız, onları öyle ezecek ki, ölmek için bana yalvaracaklar... Bu saray öğreti acımasızlığı bana...Bir melek'ten bir canavar yaratanlar utansınlar! İntikam'ım acı olucak...Aşk'ın,entrikalar'ın, siyasetin,saltanat savaşlar'ın kalbi geliyor..

Osmanlı'da yanlış bilinen bazi olaylar...