Ömürlük diyeceksin iki günlük değil herbir nefesine tonunla cevap vereceksin başkası olarak değil Yazabildiğin kadar yazacaksın Çok acısada en derinlerine bir erkeğin saçlarının topuklarını geçene kadar beklemeye alışacaksın Sen başkası değilsin ellerini aşk'ın kremasında gezdir tat aldığında BİTMEYEN BU ŞİİRİ seviceksin KİMSEDEN BEKLEMEM MEYİL NE DE KİMSEYE EĞİL UZATTIĞIN ELLERDE,İTİLİRSE ELİN BIRAK KULUNU,RABBİN'DE SEVİL. ACISA DA KANASA DA OLUK OLUK DİZLERİNE AKSA DA DE Kİ ; SEN OLMASAN DA ,RABBİM DEVA OLUYOR CAN YAKMAZ DA. PETİTONUNKÜÇÜKŞAİRİ

Hayat iki kirpik arasında acılı bir mesafe. Bazıları bu yolun sonunda çeker acıyı, bazıları doğarken, bazıları hiç çekmez, bazıları onunla yaşar... Eylül kurtulamadı vedanın olduğu bir dünyada acılı sonlardan. Korkusuz yürür bazıları bu yollarda; koşulsuz, şartsız. Yağız koştu her kötü sonun peşinden onu da içindeki fırtınaya çekerken... Bir ölüm şarkısı fısıldanır bazı kulaklara, ölüm değildir bu, bundan sonraki hayatını yansıtır sana. "Hayatına hiç girmemeliydim. Ben uzaktan yakıştım senin yanına. Yaklaşırsam ikimiz de yanardık. Ben kül oldum ama hala seni yakmaya devam ediyorum. Kimsenin söndürmesine de izin vermiyorum, ben de söndürmüyorum. Tam buz tutacağım dediğin anda daha da harlanıyor ateşim, sönmek bilmeyen ateşini daha da alevlendiriyorum. Peki sönmüş bir kül alevli bir yangının başlangıcı olur mu? Özür dilerim güzelim, ben senin başlangıcın oldum..." Tüm hakları Epsilon Yayınları'na devredilmiştir. İsim, konu ve kapak çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.

Jiletin yakıcı acısını bilekte hissetmektir. Bir süre sonra yumruğunuzu sıkacak kadar bile yaşam gücünüz kalmayacak. Üşümeye başlayacaksınız. Ama merak etmeyin, boşalan kanın sesini duyabilecek kadar bilinçli olacaksınız. Bu da sadece bir müddet olacak. Sonra görüş açınız kararmaya başladığında yaradaki keskin acıyı hissetmeye vakit bile bulamayacaksınız. Bilek kesmek kolay, peki ya arkanda kalanlar?

Cam parçaları arasında bulunan buruk bir kalp ve belki de kabuklanmış bir yaraydı. Ama biriken umut kırıntıları tükenmemeye yeminliydi. Mahzene gömülmüş hisler gözyaşlarıyla boğulurken, kuytu bir köşeden ufak tebessümlerin belirmesi, uçurum kenarında sebepsizce gezinen yaşamından tek isteği olmuştu. Ve belki de karanlıklar ardına gizlenen tüm mucizeler onun için ortaya savurulacaktı.