Genç adam elindeki yüzüğe bakarak yağmurun ardında bıraktığı o güzel kokuyu içine çekerek ciğerlerine hapsetti. Nişanlanmıştı, sevdiği kadınla. Peki neden kalbi bu yüzük parmağına girdiğinden beri acıyordu? Bir şeylerin yanlış olduğunun farkındaydı ama ne olduğunu çözemiyordu. O kadar istiyordu ki geçmişini hatırlamayı. Kalbi acıyordu, ruhu acıyordu. Hatırlayamadığı anıları acıyordu... Genç kız elindeki fotoğrafa tekrar bakarak mavi gözlerinden bir kaç damlanın fotoğrafın üzerine düşüşünü izledi. Çaresizdi... Kandırılmıştı. Unutulmuştu işte... ******** "Sana söz veriyorum Delfin. Ben nefes aldığım sürece sen okyanusumda yaşayacak tek yunus balığısın..." "Unutulandık, ben ve duygularım..." _________ ?Final olduktan sonra düzenlemeye alınacaktır!!! ? Bu isimdeki tek ve ilk hikayedir❕❗❕ ©️Tüm hakları saklıdır "24.08.2017"✍️

Bir şeyden kurtulmak istediğinde insan, ona doğru koşmalı bence.

4. Baskıya girdi! Günnur suskunluğunu bozan bu adama tahammül edemiyordu. Hiç bir insan, hiç bir erkek onu bu kadar zorlamamış, onun sessiz kişiliğine saldırıda bulunmamıştı. Oğuz... Çapkındı, haylazdı, vurdum duymazdı. En beteri ise inatçıydı. Bu günlerde ise tek istediği bu kızın bakışları, ses tonu, iç dünyasıydı. Günnur içindekilerin dökülmesinden hiç bu kadar korkmamıştı. Oğuz ise hayatında ilk kez gördüğü o mercan mavisi, parlak gözlerin neler sakladığını ölesiye merak ediyordu. Bu gizem çözülecek, bu kız konuşacak, bu adam aşık olacak, bu mavi gözler onun olacaktı.