Bir gün piniğe kidiyorduk ve bir ormanın oradan geçtik ve akşamdı geçtiğimiz yer meğerki benim kördüğüm ormandı ormanda geziniyordum o sırada kayboldum yürüdüm yürüdüm en sonunda susadım henüz hiç bir şeyin yoktu ve hava kararmaya başlıyordu ve bir ahşap ev buldum bu evin içine girdim girdiyim evde hep ceset vardı ve çok korktum içeri bir adam girdi bu adamın yüzü ben beyazdı üstünde takım elbise vardı bu adamdan çok korkmuştum bir yere sığındım o bir yere gitti bende oradan kaçtım ve en sonunda annemin yanına ulaştım bir macerağ dağa yaşamıştım hineki gibi bir ormana gittim buradaki ormanda çok çiçek vardı yanıma her şeymi alıp yola koyuldum bir ahşap ev buldum yukarı çıkıp beyaz yüzlü adam bir ceset getirdi ve ben yolumu tutup annemin yanına ulaştım bir dağa o ormana gitmedik

Slender Man Çocukları Kaçıran Ve İç Organla Beslenen Bir Çeşit Bir Efsane Yaratıktır.

"O sesi sen de duydun mu?" Karanlık koridorda yönümü bulmak için duvarlardan yardım alırken korkuyla sormuştum bu soruyu. "Burası otel" demekle yetindi ,benim aksime fazla rahat davranıyordu "burada sesler olması fazlasıyla normal." Cevabı üzerine durdum "Bu otelin tek ziyaretçileri biziz Deamon, hatırlasana!?" Karanlık koridorda durmamla birlikte tüm ses kesilmişti. Bana sonsuz gibi gelen birkaç saniyeden sonra Deamon rahatsız edici bir gülümsemeyle cevap verdi "Görmüyor musun?" etrafı gösterdiği eli hiç durmadan titriyordu "herkes burada" gülmeye devam ediyordu "hepsi bizim için burada" gelip suratımı tuttu ve kafamı etrafa bakmam için yukarı kaldırdı, sonra büyük gülüşü aniden soldu "sadece biz yokuz." Usulca suratımı bıraktı ve koridorda uzaklaşırken defalarca kez tekrarladı "Sadece biz yokuz."

O; kusursuz vücut hatlarına sahip birisi, O; ne insan ne yaratık, O; ölümün ta kendisi Çünkü o; SLENDER MAN.

Yolda,Ormanda... Heryerde seni İzleyen... Canlı bir hiç... Efsanevi bir slender-man hikayesiyle size sunuyorum!