"Młodość [...] jest ciężka i gorzka, jest niezgodą na świat i niezgodą na siebie". Zofia Nałkowska © drobnosc; 2022

Przegrywali, a jego brat leżał ciężko chory. Schwytali Łukasiewicza, ale drań był zbyt uparty, by się ugiąć tak, by można było chełpić się złapaniem. Gdy Ludwig odwiedził Feliksa w celi i dowiedział się, że Gilbert jest zagrożony przez Paragraf 175, podjął najtrudniejszą decyzję życia. Nie żałował. Kochając tylko brata, był gotów zrobić wszystko. Nawet zdradzić Rzeszę.

The third novel to Volatile "All I want to do is be with you. But I can never. Because I won't let me. Because you won't let me. There is never space enough to be safe. It's always a fight. And I can't lose you." There is a war brewing, and Charlie must pick a side. From volatile, to vicious, she has always stuck by Peter Pan. But now, is she villainous?

A sequel to Volatile. "Be careful, soon enough he's going to be eating the meat off your bones." It's been months since Charlie arrived on Neverland, and she's finally getting used to being there. From a fight, to a conspiracy, and finally a secret getting out, she's ready for some calm. Peter Pan has a different idea in mind. Charlie's back, and she's more vicious than ever.

Czy niewidoma osoba może odnaleźć się w szalonym świecie wielkiej muzyki? Czy w ciemności uda jej się odnaleźć miłość? A może i coś więcej?

Theodore wiedział doskonale, że nie jest do końca normalny i że nie jest normalnym to, na co pozwala, za choć jedno przychylne spojrzenie i za czuły dotyk od czasu do czasu. Czasem, z rzadka, płakał nad własnym losem, ale tylko wtedy, kiedy nikt nie mógł go zobaczyć. Czasem, jeszcze rzadziej, obiecywał sobie, że z tym skończy. Skończy ze swoim nałogiem, będzie silny i znów będzie mógł patrzeć sobie w oczy w lustrze bez lęku. Te nagłe zrywy odwagi mijały jednak szybko, a jemu mijały miesiące i lata, według tego samego schematu. ________ Krótka forma, dodana w całości i zakończona. Tematyka LGBT [boyxboy]

"First you captivated me... then you held me captive." Evelyn was like most college-aged girls working a part-time job when she met Caleb, who came in to her life when she wanted him least but needed him most. He captivated her. By the end of summer, she had fallen in love with him. It was then that he wanted her to meet his parents. And that's when everything changed. Caleb was not the man Evelyn thought he was. He came from a secluded village that did things much differently from the rest of society. Isolated in one of the most sparsely populated areas of the country, it was as if they live in their own little world. They were a traditional village for the most part, but there were some aspects that they did much differently than any other, especially in the ways of courtship. It didn't take long for Evelyn to realize one thing: once you were brought home to meet the parents, there was no escape.

❝Wszystkie pory roku roztaczają wokół nas farby Boga, niech się schowa Daler-Rowney ze swoimi akrylami❞ jest moim ulubionym cytatem z tego fanfiction. ❝Miłość pór roku❞ powstało na podstawie ❝Nie całuj się pod kapliczką❞ autorstwa @Awarko. To piersza fikcja fanowska do tego opowiadania, udało mi się! Karolina Krasoń © 2O2O

- Jesteś słodki, Luke. - Słyszałem żałosny, beznadziejny, irytujący, prawa ręka diabła... Ale słodki? Uderzyłaś się w tę piękną główkę? - Nie. Skąd. Jesteś słodki jak Eklerka. I wszystko byłoby w porządku gdyby nie fakt, że Margaret Langford nienawidziła eklerów bardziej niż zmarszczek, niekompetecji i wytrawnego wina. Może zacznę jak w AA? Cześć, jestem Luke Hemmings, nie piję dużo wódki, ale Mike z recepcji szepnął, że tutaj mnie wysłuchają. Zatem mam na głowie ślub siostry, marudzącą z tego tytułu mamusię, sprawę rozwodową ze zdradzającą żoną i ośmioletniego syna. W pracy robią restrukturyzację, to znaczy po prostu zwalniają ludzi, mój szef właśnie wyleciał. Na jego miejsce natomiast wsadzili jakąś bucowatą angielkę ze zbyt wysokim ego, która prawko znalazła najpewniej w chipsach. Jeśli ona mnie wyleje, skoczę z Brooklyn Bridge. Żartuję, zapewne zniszczę jej Hondę, a potem będę uciekał przed NYPD śmiejąc się histerycznie w rytm Guns'n'Roses. Ja mam się spowiadać? Nie mam się z czego spowiadać! No już... Siedzę. Dobry wieczór, moje imię: Margaret Langford, dyrektor kreatywny, przełożona nowojorskiego zespołu kopiowania projektów w Hood&Dunning. Ta, kogo to obchodzi. Niedługo stuknie mi trzydziestka, jestem zaręczona z nudnym prawnikiem i codziennie rano buudzę się skacowana moralnie widząc szczęście mojej siostry, jej cudownego mężą i dzieci, a potem muszę oglądać te kanalię, Hemmingsa. Och, chciałabym go zrestrukturyzować, ale im bardziej rozpiera mnie taka ochota, tym bardziej on udowadnia, że jest na to za dobry. W którym Luke nie radzi sobie z dorosłością, a Margaret zapomniała już jak to jest się śmiać. napisane: czerwiec 2018 - wrzesień 2019