"Beni kiminle evlendireceksin Süleyman ağabey?" Nefesine aşk karıştı adamın, ruhuna ömür, ömrüne güzellik, yatağına nefsi uğramasada olurdu... Ölümüne İmza ismiyle yayınlanan ilk kitaptır. 20.08.2019 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır.

Diğer kitabım olan Zor Aşk bitene kadar ara verilmiştir. KAYLA "Her yeri arayın! İçeride tek bir canlı bile bırakmayacaksınız!" Diye bağırdım. İntikam vaktim gelmişti. Sıra bendeydi. Kardeşimi benden alan o pisliğin hayatını mahvedecektim. İçeride olan herkes bunun bedelini ödeyecekti! Bütün uçkuruna düşkün pezevenkler dışarı çıkartıldı. Acımasız bir adam değildim ben, zorunda kalmıştım. Doktordum, kardeşim alınana kadar. İçeriden kim çıkarsa çıksın cehennemi olacaktım. Ta ki o karanlık ücrada terkedilmiş bedeni bulana kadar. Hayatımda bir çok olay görmüştüm, bir çok vahşete tanık olmuştum. Tecavüzler, darplar, katiller... bu kız kanımı dondurmuştu. Çırılçıplak bedeninin üzerindeki izler, donuk bakışları, kimdi bu kız? Her şeyi hesaplamıştım, böyle bir kızın içeride olmaması gerekiyordu. -"Kim bu?" Dedim soğuk sesimle içimdeki meraka rağmen. -"Cevap vermiyor Arslan Bey." Kıza doğru bir adım attım. Fahişe miydi? Cengiz'in fahişesi? Değildi. Kızın incelemeler sonucunda çıkarttığımız tıbbi hikayesine baktım. Doğrusunu asla öğrenemeyecektik, konuşmuyordu. O zamana kadar kan dondurucu hikaye buydu: Bu kız doğduğundan beri o mahzende yaşamıştı, dışarıya hiç çıkmamıştı. Hayatında hiç bir kedi görmemişti mesela... Yıllardır tecavüze uğruyordu. Kimliği, adı veya ona dair herhangibir bilgi yoktu. Sadece gözlerindeki korku... Çıkan her test sonucu kanımı daha da donduruyordu. Hiç bir yaratık bu kadar cani olamazdı... Adını bile ben koymuştum onun: Kayla...

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Kayıp Şehir... Teklif , karar ve sonuçları... Anılan ve Yaratılmış... Elimizde kalan sadece bu isimler. Ariçem'e dair bize kalan son şeyler. 317 gün oldu. Atlantis'e adım atalı tamı tamına 317 gün. Dünya'nın ve ait olduğunuz kainatın sonunu getirebilecek bir karar aldığınızı düşünün. Ve sonuçlarını öğrenmeden geçirdiğiniz 317 günü... Jason'ın ölümünü düşündüğüm 317 günü... Gözyaşları ve zamanın acıyı dindirdiği yaşanılanları unutturduğu söylenir. Peri masalları için belki evet. Ama bazı acılar ruhunuzun bir parçası haline gelir ve siz nereye giderseniz gidin sizi takip ederler. Sizdendir artık çünkü. Size aittir.

3 yıl. Jason gideli tam 3 yıl oldu. Ares ve Eldoris'in öldürülmesinin üzerinden 3yıl geçti. Artık Jason'ın ismini kullanmıyorum. Kimse kullanmıyor. Sesini , kokusunu hatırlayamıyorum. Sadece bazen laciverte dönen gözlerini hatırlıyorum. Ve benden ayrılışını. Beni bırakıp gidişini çok iyi hatırlıyorum. İlk gün ki gibi. 3 yıl önceki gibi.

© Tüm Hakları Saklıdır. Karanlık Aşk ile başlayan macera Veliahtlar ile devam ediyor! Asal, Masal, Hale ve yoncanın dördüncü yaprağı Bahar... Üç yapraklı olduğunu sanan yonca dördüncü yaprağını keşfettiğinde hayatın kanayan dizlerinden çok daha fazlası olduğunu öğrenecekti. Yaprakların her biri, kendi hikayelerini yazmak isteyince dostlukları ve aşkları ile sınanacaklardı. * * * Dirseğimin üzerinde doğrulunca baktığım yerin çim değil de yoncalardan oluşan bir alan olduğunu fark ettim. "Batıl inançlarım yoktur ama hiç kimseyi de basit bir karahindibadan şans isterken görmedim. Şansa ihtiyacın varsa dört yapraklı yoncaya sahip olmalısın." Beni duymuş muydu? Ne yaptığımı görmüş müydü? Onu bunu bırak, inanmamasına rağmen benim için dört yapraklı yonca mı arıyordu? "Dört yapraklı yoncaya inanmam," dedim. "Çünkü daha önce hiç görmedim." "Bence şansı getiren, dördüncü yaprak."