"Bugün de çok güzelsin..." "Şuan da güzel miyim sahiden. Ağlamaktan akmış bir makyaj, az önce rezil olmuş bir kız..." "Bugün de çok güzelsin. Yarın da çok güzel olacaksın. Ondan sonraki gün de güzel olacaksın. Ve ondan sonraki gün de... Akan makyajın buna engel olamaz. Sen güzelsin. Sadece tipin değil. Kalbin güzel. Bakışın güzel. Duruşun güzel. Hareketlerin güzel... Her şeyin güzel. Benim için hem çok özel hem çok güzelsin. Bunu unutma olur mu?"

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Veda Caddesi'nin devamıdır.

"Ah, saçları; ölümü üzerine giyinip boğazıma sarılan saçları." Tenlerinde ateşten bir mızrak, ruhlarda yanığın asil dumanı. Alınan her solukta, almaya yemin içilen canlar vâr oldu, canlar ceset oldu. Her ceset, kanlı parmaklarla açılan mezara idam edildi, aç istekler ölümün kucağına yuvarlandı. Kaderin ağır bir tebessüm sunduğu iki ruh biraraya gelmekten kaçınamadı. Siyah saçları adamın göğsüne sarıldı, saçlarındaki şehveti adamın sıcağında vâr etti ve intikam oyunu diz üstü yere çöktü. Aşk, kadının saçlarına sarıldı. Tutku, adamın ellerinde yemin içti. "Ah, elleri; ruhumun ölüsünü üzerine giyinip bedenime sarılan elleri."

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

15 yaşındaki Rüya'nın hayatı çok sıradandı ta ki doğum gününde 16 yaşına yaz kampında girene kadar. Rüya kendini apayrı bir dünyanın içinde bulucaktı. Kendisini nelerin beklediğinden haberi yoktu. Yasak bir aşk... Sonu ölüm bile olabilecek kararlar... Ya Rüya karanlığın içinde kaybolucak ya da kendini bulmaya çalışıcak. Doğru kararı verebilicek mi? Yoksa karanlıkta kaybolucak mı? İyi okumalar..<3

(BELİNAY)_"Ve sen güneş gibi doğdun hayatıma!.. Acı dolu bir kalbe sevda getirdin!.." ( AYAZ)_"Ve sana birgün gelmezsem o gün öldüğüm gündür gülüm." **Hayatı sırlarla dolu iki gencin hikayesi Yalanlarla Büyütülen Ayaz ve Belinay **Ve bir gün ikisinin yolları kesişir kader bu ya hersey olacağına varır. **Ait olmadıkları aileler, ait olmadıkları hayatlar da büyüyen iki genç Beni benden alan bir aşkın peşinde gitmeye yemin etmiştim. Ve ben sadece onun mahsumiyetine inandım. Belki herşeyin zamanı yanlıştı.. Yada doğru Serseri bir halde gönlümün ayaklarımı sürükleyerek götürdüğü andan beri itina ile sevmeye çalıştım onu oysaki. O Bir yetim göçmen kızıydı. Bense onun limanı. Böyle başladı işte bizim hikayemiz. Kimse bilmiyor belki ama ben onun yokluğunu bile seviyorum Yazının esiri oldum.Ruhumu saran yazma aşkını mürekkeb ile harmanlayarak kalemimden sayfalara akıtmayı arzu ederek yazdım. Belki uykusuz kaldım gecelerce. Belki meşgul ettim zihnimi hecelerle Dedim ya ben yazının esiri oldum. Kitap tamamen bana aittir herhangi çalıntı ve kopyalma söz konusu olduğunda yasal işlemlere baş vurulacaktır.

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."