BİR KADIN ESTETİK AMELİYATLARLA EN FAZLA NEYE DÖNÜŞEBİLİR? BİR KUĞUYA MI? YOKSA BİR CANAVARA MI? *** Merhaba; ben Aslıhan Kosova. Bana kısaca Aslı diyebilirsin. Ya da Burcu, Çiğdem veya Mualla… Hatta bana Selahattin bile diyebilirsin. Gıkımı çıkarmam çünkü biraz eziğim. Kendimden bahsetmem gerekirse bahsetmemeyi tercih ederim çünkü herşeyimden nefret ediyorum. Allah bizi yaratırken Adriana Lima ile ruhlarımızı karıştırmış ve ben yanlışlıkla bu bedene hapsolmuş gibiyim. İçinde bulunduğum ruh halini düşününce bir travestiden farkım yok aslında! Onlar da bedenlerinden pek memnun değiller. Sadece benden daha güzel ve çekiciler. Her şey ev arkadaşım Hümâ’nın burnunu yaptırmaya karar vermesiyle başladı. Ve doktorunun bana dönüp "Biliyor musun Aslı, harikasın!" demesiyle... O gün hayatın, yediğim kazıkların hesabını soracağım kapıları ardına kadar açacağını asla bilemezdim. Bir bedenin değiştikçe hayattaki acı verici boşlukları doldurmaya başlayacağını, her şeyin daha renkli görüneceğini ve beni komplekslerimden kilometrelerce uzağa götüreceğini... Ve intikamın bu kadar lezzetli olduğunu… Bilemezdim! Ama öğrendim!

Hiç beklemediğiniz anda önünüzde açılıveren bir kapı, sizi aşkın hayatınız boyunca kaçtığınız acılar ve sevinçlerle döşeli yollarında yürümeye zorlayabilir. O gün geldiğinde yaşayacaklarınıza hazır mısınız?

Varlığı inkâr edilemez olandı, yok sayılamayacak, gözden kaçırılmayacak olandı, Zahir. Adı gibi... Kırıp döktüğünün nefesinde üflendi ona sur borusu, Nefha... İsmi gibi... Kıyametiydi. Başlangıcıydı. Yaşamın bittiği yerdi. Tükenmez sevdalara yazılıydı adı, aşktı, yarendi, huzurun sıcak kollarıydı, Yusuf. Adı gibi... Zahir ve Nefha ve Yusuf... Başladığı yerde biten, bittiği anda sonsuz kalandı. ............. "Nefha" diye fısıldadı Zahir onu gördüğü yerde kalan yüreğine usulca. " Nefha, kıyametim, cennete açılan kapım, Nefha. Affetmeyenim." "Nefha" diye fısıldadı Yusuf, onu gördüğü yerde kalan yüreğine usulca. "Nefha, başlangıcım, sonum. Ömrümün son nefesi, Nefha... Sevdam."

Şımarık ve güzel prenses Alize ile görgü kurallarından habersiz, kaba saba ama bir o kadar yakışıklı tamirci Serkan'ın aşkına şahit olmaya hazır mısınız? "Alize yarı açık penceresinden arabasını tamir eden adama bakıyordu. Bu adam tamirciden çok motosiklet kullanan yakışıklı züppelere benziyordu. Kirli atletinin içinde bile kendisini gösteren kasları dikkat çekiciydi. Dağınık siyah saçları, hafif sakallı kemikli yüzü ve bu yüze çok yakışan kemerli burnuyla değme mankene taş çıkartacak kadar yakışıklıydı. En güzel yeri ise kesinlikle mavi gözleriydi." Alize'nin boğaz kıyısındaki yalısından İstanbul'un arka sokaklarında yer alan döküntü bir gecekonduya taşınmasının nedeni aşk mı yoksa intikam mı? Ünlü işadamı Nurettin Hıfzızade kızının şirket arabalarını tamir eden adamla evlendiğini öğrenince delirecek mi yoksa görmezden mi gelecek? Mahallenin dilberi Asuman bir zamanlar yüz vermediği Serkan'ın peşine tekrar düşecek mi yoksa uzaktan izlemekle mi yetinecek? Susmayı bilmeyen kaynana Şaziye yalıdan gelen gelinini kabullenecek mi yoksa canından mı bezdirecek? 'Kendi Düşen Ağlamaz' sıradışı bir intikam hikayesini tutkulu bir aşkla harmanlayan çarpıcı bir roman.

Anlaşmalı Evlilik... Yasak İlişki.... Eşinin abisine aşık olan kadın... Kardeşinin eşini elde etmek isteyen adam... Sizce bu bir AŞK üçgeni mi? Yoksa kimsenin bilmediği bir olaylar mı dönüyor ortalıkta? Tutkunu olacağınız bir hikaye... Onların AŞK'ı sevgi sözcükleri ile süslü, pembe düşlerle çevrili değildi. Onların AŞK'ı cehennem ateşinde kavrulmuş, tutku ile harmanlanmıştı. Sarhan Şahzade ilk görüşte zehirli yeşillerinin tohumlarını ekmişti Ömür Doğan'ın kalbine. Ömür Doğan ruhunu ele geçiren karanlık orman yeşilinden kurtulabilecek mi? Yasak aşka doğru yola çıkan kalbine engel olabilecek mi? ****** "Prensip meselesi ufaklık. Başkasının dokunduğu tene dokunmuyorum" dedi bakışlarını üzerimde dolaştırarak. Yanaklarım al al olurken başımı eğdim. Fısıltı ile "Ben bakireyim" dedim. Arzu Khayal Sarhanlı.... Tüm hakları saklıdır!!!! 16.12.2015 ~ 10.07.2018 Kitabın çıkış tarihi: 23.05.2019

Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan tabular yıllar arasında kaybolurken hatırlamazdı evlat denen mahlukat kendi kurallarını. Bir gün bir ormanda veya bir çöp konteynırında göğsünde bir kurşun yarası, cildinde ufak tefek morarmayı bekleyen kızarıklık ve karın boşluğundaki bıçak darbeleri insanın hayatının bittiği değil başladığı yerdi. Hiç olmadı bir çatıda son alınan nefes olduğu zannedilen oksijen yeni bir güne bambaşka nedenler için uyanmak demekti. Ve bir adam için o başlangıç Hera Amine'nin berbat geçen günü ile karşı karşıya gelirdi. ---- Hera Amine & Aren Rollas

"Gözlerini zorlayan yaşları tutmaya çalışarak tısladı; "Benden uzak dur. Bana dokunmana asla izin vermem." Fakat Ärne, son lafı duyduğunda bunu, genç kıza ne yapıp ne yapamayacağını gösterecek bir meydan okuma gibi gördü. Hızla ve hırsla kızın üstüne uzanıp bacaklarını açarken pantolonundan kurtuldu. Erkekliğini genç kızın kadınlığına dayarken, kızın ellerini de kafasının üstünde birleştirmiş, kıpırdamasına engel oluyordu." MS. 140'lar... Antonin Duvarı... Roma Lejyonlarının, Britanya'daki son yılları ve Antonin duvarının son esiri; doğudan getirilen, sürprizlerle dolu bir savaşçı... Vahşi savaşlar, acımasız bir dünya... Kan ve Savaş çığlıkları; kemik sesleri ve ailesinden, halkından kalanları korumak için bilinmezliğe köle olan, Antonin Duvarı'ndaki Son Esir....

Agapi yayıncılık ile raflarda.. '' Yıllardır içinde sakladığı , kıyıya köşeye ötelediği kalbini en kuytu köşelerden bulup çıkardı bu Yeşil gözlü Prens. Önce gülüşüyle tozunu aldı kullanılmamış yüreğinin . Sonra sevdi ve sarıldı ona. O an ilk defa gerçekten yaşadığını hissetti bu deli kız. Kalbi artık buradayım der gibi deli gibi atmaya başladı.Aşık oldu. Yandı. Tutuldu . '' Ebe laz kızı sihirbaz mısın sen?. Sana bakınca etraftaki herkes kayboluyor'' Memleket yeşili gözleriyle baktı uzun uzun. Onunkilere kitlenmiş ela gözleri izinsizce dolup taşmaya başladı. Damladı yere gözyaşları.. Uzun kemikli elleriyle avuçladı yüzünü . Zeynep'in kanı çekilmiş vücudunu yaktı bu eller . ... Telif hakları Kültür Bakanlığı tarafından onaylanmış olup, tüm haklar yazara aittir. --ilk yayınlanma tarihi: 7 Kasım 2015--

Aksak ''Affan...'' Adımı duyduğum ağızdan tiksindiğimi belli ederek döndürdüm yüzümü... ''Gel bırak bu sokakları,önüne sereyim tüm yeraltı dünyasını...'' Dudaklarımın kıvrılmasına izin verdim. Aksayan bacağım yine ağrımaya başlamıştı. Yağmurlar yakındı... '' Asıl marifet buluttaydı ama herkes yağmura şiir yazdı...'' Karşımda dediklerimden bir şey anlamayan herife baktım... Aksak adımlarıma karışan bakışlarımla önünde durdum... ''Cahit Zarifoğlu...demiş...usta...ne de güzel demiş...'' Kaşları çatıldı. Dudaklarını açıp bir şey söyleyecekken durdurdum. ''Ne yaparsan yap,ne söylersen söyle ben babam gibi olmayacağım... Ben ağlatmayacağım yetimi,ağlatmayacağım hiçbir anneyi...'' Gözleri kısık ama tehditle öyle bir kaynıyordu ki... ''Ne zamana kadar...senin tohumun kötü be evlat...Ne yaparsan yap sonun bizim yanımız olacak...'' Arkamı dönüp depodan çıkmak için yürümeye başladım... Ben kim miyim??? Ben namı-ı değer Aksak... Annem bir fahişe ,babamsa bir yeraltı çakalı... Çocukken babamdan intikam almak isteyen bir hasmının bacağından sakat bıraktığı adam... Ben yeri gelip çaycılık yapan yeri geldiğinde ayakkabı boyayan,siz görmeseniz de her daim yanınızdan geçen bir ayağı aksak adam... Evet ben aksağım...namım gibi ayağım da aksak...ama üzülmeyin... Yüreğim değil aksak olan ayağım...zira ben bedeni değil yüreği aksak olandan korkarım... Peki ya siz???

Kurdoğlu'nun İkiz Kardeşleri Kemal ve Gediz Kurdoğlu ve tabii ki haşarı kızımız Elif Kurdoğlu'nun Hikayesi.... ''Kemal yetiş şu deli kızın peşinden ...'' Gediz bir yandan yerde kıvranan adama gülüyordu bir yandan da Kemal'e bağırıyordu. Kemal,mavi gözlerini kısıp koştu Elif'in peşinden... ''Elif bekle abicim...'' Elif o kadar hızlı koşuyordu ki ... Nefesi kesilmişti... Fırını dağıtmaya gidiyordu öyle mi şerefsizler...hemde ilk aşkının ekmek teknem,baba yadigarı dediği yeri... ''Bu sefer abi,bu sefer beni babam bile tutamaz...Öldüreceğim o herifleri...'' Elif burnundan soluyarak fırına geldiğinde babasının önüne dikilmiş adamları gördü. Üç kardeş babalarının yanına geçtiler... Kemal,Gediz ve Elif...Aynı anda kükrercesine bağırdılar... ''Biz Kurdoğlu'yuz... Babamı,ekmek teknesini yedirir miyiz ,sizin gibilere?'' Gediz çoktan gülümsemesini yüzüne takmış adamın birine geçirmişti yumruğunu..Elif birinin sırtına atlamış saçlarını yolarken en ağır ve sağlam yumruklarını atan Kemal'den bir nida koptu. ''Kurdoğlu çetesi ,5 dakikamız var...Annem yemeğe geç kalmayın dedi...'' Kahkahalar havada uçuşurken fırın çoktan birbirine girmişti bile....