🦋 O, kanatlarında ölümü taşıyan mavi bir kelebekti. Hüznün mavisi, ölümün uykusuyla birleşti. Kadın ve adamın dudakları son bir kez titredi. ◆◆◆ Masal geçmişindeki boşluğu, kötü anılarını etrafındaki insanlar ve geleceği ile doldurmak isteyen genç bir kızdır. Ve bir gün kader onun için yine en kötü sonu hazırlar. Babası aniden ortalıktan kaybolmuştur. Dahası peşine kim olduklarını, ne istediklerini bilmediği karanlık adamlar takılmış ve kaçmak zorunda kalmıştır. Yıllardır babasının birikim yaptığını düşündüğü banka kasasına gider ve orada büyük bir sürpriz ile karşılaşır. Kasada para değil, sadece bir isim ve adresin yazılı olduğu bir kağıt parçası bulur. Masal acımasızca öne sürülen bir piyon olduğunu bilmeden o adrese gider ve kaderin çarkları yine tersine dönmeye başlar. Orada onun pusuya yatmış olan hastalığı yeniden gün yüzüne çıkar. "Kelebekler sadece üç gün yaşar ama..." "O zaman bizde kelebeklerin ölümsüz olduğu bir yere gideriz" "Mesela nereye?" "Cennete..."

Küstüm Ben Kendimle Affedemem Asla Gençliğimde Yaptığım Hataları Bir Anlık Öfkeyle Nasıl Bırakırım Seni Pişmanlık Bu Kadar Acı Olmamalı Gözleri gözlerime , sözleri kalbime dokunmuştu. Evet pişmanlığını çok net görüyordum, hissediyordum. Ama yetmiyordu işte. Hatırladığım anılarım, gözümde canlanan görüntüleri aradan seneler geçmemiş gibi tazecikti. İlk günkü kadar acıtıyordu canımı. Kavuruyordu tüm benliğimi. Sıkışıp kaldığım senelerin içinde kaybolmuştum ben. Yeni yeni benliğini bulan bir genç kadar savunmasızdım. Küstüm Ben Kendimle Affedemem Asla Haram Zehir Oldu Hep Yıllarım Bir Şansın Daha Var Sil Baştan Deseler Ben Akıllanmam Yine Aynısını Yaparım Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım. Benim sahnemi benim için ele geçirmişti. Ruhuma ilaç olan müzik, bu gece iğnelerini batırıyordu tenime. Evet gençtik, hata yaptık ama kaybettiğim seneleri ve yaşadıklarımı düşündükçe içimdeki öfke alev olup akıyordu dilimden. Affedemiyordum... Affetmek istemiyordum... Affedemezdim... Berat'ın bir kez daha beni yıkmasına izin veremezdim. ******* Vazgeçilmiş hayatlar...küçük yanlışlar...büyük sırlar. Küçük bir gençlik hatasının doğurduğu büyük bir kaza. 1 ölü, 1 yaralı. Bir aşık, Bir çaresiz. Biri çaresizliğine tutunurken,diğeri aşkının acısında boğulan iki adam. Ve kayıp bir ruh'un ölü bir kimlikte yaşamı. Bir umut çiçeğiydi Altın Kadeh... Kimilerine Umut olacak, Kimilerinin Umudunu solduracak.

Gece boyu izledim; Çadıra düşen gölgesini. Peçesini indirişini, Sigarayı yakışını.. Üfleyişini geceye.. Yer yer çadıra dönüp bakışını.. Nefes alıp verişini.. Gözlerinde hiç korku yoktu, deli cesareti okunuyordu yüzünün her köşesinden. Büyük kalabalıklarda dahi kaybolmayacak bir güce sahipti. Herkese göz gezdirirdiniz de onun duruşu dönüp tekrar bakmanıza neden olurdu. Bu farklılık gizlenemeyecek türdendi. Siyahlara bürünmesi gecede kaybolmasına yetmiyordu. Karanlıklar içinde bir karanlık, ama günden daha aydınlık.. [Gerçek kişi ve olaylarla bağlantısı yoktur. Tarihi bir değer taşımamaktadır ! Yazar Cadillac değil, at sürmek istediği için fi tarihini seçti. ] Tüm hakları saklıdır. ~31.12.2015~

Zıt kutuplu iki genç... Biri deli dolu Gerçek aşkı bulacağına inanan üniversite öğrencisi genç kızımız, Erva... Diğer yandan tam anlamıyla odunluk harikası, geçmişte yaşamış olduğu hayal kırıklığı ile kalbi buzlaşma noktasına gelmiş gencimiz, Yavuz... Bu iki karakter Sevdikleri uğruna anlaşmalı olarak evlenirlerse neler olur...

Öyle bir seveceksin ki yüreğinden kimse ayıramayacak. 17eylül 2014-29mayıs 2015

"Kimdim ben? Kimim? Ve ne yapıyorum?" Kimdin sen? Kimsin? Ve ne yapıyorsun? "Sorular cevaplanamayacak kadar zor," Ve cevapları kaldırılamayacak kadar ağırdılar. "Kalbimin ağırlığını hissettiğim bir güne uyandım bu gün." Hislerimin gün ışığı altında yıkanıp, parladığı bir güne açtım gözlerimi. "İlk kez yüzünü aradı gözlerim, nerdesin?" İlk kez beni fark etmeni istedim, burdayım. "İçimde değişen şeyleri hissedebiliyorum. Eskiye dönüş var ruhumda. Eksilenler, bir şeyleri tamamlıyor benliğimde. Giden ruhumun getirdiklerini hissediyor musun?" Alacaklarım, vereceklerinin garantisi mi? "Alacakların, vereceklerimin ön gösterimi."

Aşk ta yaş çok mu önemli? Ya da biraz tombul olmak? Gamze hayalindeki prensin beyaz atlı olmadığını fark etse de artık çok geçtir her şey için.O artık bir Kurbağadır Limonata için... Gamze ve Fatih'in komik çekişmelerini çok seveceksiniz...

Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşkun akışın yön vermesiyle devam etti. Yine seçimim dışında bir yolculuğa devam ediyordum ama en azından gittiğim yön belliydi. Akıntıyı karşı koyma isteğim ise cidden komikti. Bir yaprağın koskoca nehir karşısındaki şansı nedir ki? Belki de benim hayatla ilgili, herkesin kendi hayatında dönüm noktası dediği ilahî mesajım bu zor yolla gelmişti. Mesaj... Evet, her şey bir mesajla başlamıştı zaten. O gün gelen ve aptal bir gençlik heyecanıyla ardını hiç sorgulamadan cevapladığım bir mesaj... Kadir, kız arkadaşından gelen mesaj üzerine onun istediği yere gider ancak içine çekildiği şey beklediği gibi romantik bir buluşma olmayacaktır. Çünkü gittiği yerde onu bekleyen kişi sevgilisi değil Aslı'dır. Herkesin Deli Kız diye bildiği Aslı...

Kazandığı okul, onu mutlu etmesi gerekirken bütün kötü olayların içinde oldu. Dış görünüşü, Konuşması, Güçlü Duruşu, Çalışkanlığı, Bakışlarıyla göze battığı için miydi yoksa tüm bu olanlar? Kim bilir belki öyle, belki de değil! EZGİ'DEN MAYISA DÖNÜŞMESİ, ONU DEĞİŞTİRDİ Mİ? YOKSA İSTEDİĞİ VE EN BAŞINDAN OLMAK İSTEDİĞİ KİŞİ Mİ OLDU? Yepyeni bir kişilik.. Sil baştan yapan bir karakter.. Tam anlamıyla değiştiğini düşünen, MAYIS AKIM Değişmesine yardım eden Bir Yabancı, Arkadaşlık kurulmuş 7 kişi, En başından beri Aşık olan Gizemli Bir Kişi ve İçinden atamadığı Bir AŞK. BİR DEĞİŞİMİN, EN GÜZEL AŞK İZİ. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Sen içimdeki Karanlığı aydınlatan ışıksın" Dedi. zorlukla, onunda canı acıyordu. "Gitme lüt-lütfen" Dedi. Dolu gözleriyle gözlerime bakıyordu. Gözlerim beni dinlemeksizin akıyorlardı, ardından gök gürleyip yağmur yağmaya başladı. Gözlerimin yaşları yağmurla karışıp yok oluyordu. Tıpkı o gün beni öldürdüğü gibi. Ben kendimi kaybetmiştim onun yüzünden! "Güneş varken, ışığa ihtiyaç duymaz kimse." Dedim en soğuk sesimle. "Güneşi ne yapayım, Işığım sende kalmışsa?" Gözlerinden bir damla aktığında, zaman durdu benim için. "Ağlama sarıl bana" Demek istedim. Ama diyemedim. "Sen benim en güzel Gecemdin. Her gece seni düşünerek uyumam, her gece seni düşünerek uyuyamamam. Sen benim en güzel Sahnemdin. Sana bakarak, kahkahalarım, Ağlamalarım, Sevinçlerim, Mutluluklarım, Hüznüm. Şimdi düşünüyorumda gerçekten kendimi hiçe saymışım senin yüzünden. Sana bu yüzü unutma demiştim! Sen, sen Ezgiye aşık oldun Meriç Soyal. Ben o kızım. Üzgünüm."