Tırnaklarımı bastırmaktan kanamış avuç içlerim rahatladı. Öyle bir huzur doldu ki içime. Koştum sarıldım ben bu yabancıya. O birşey demedi bende devam ettim. Sonra baktım ki ağlıyorum uzaklaştım biraz ondan. Gülümsedim gözyaşlarımla. "Pardon yabancı' dedim 'pardon özür dilerim." Şaşırmıştı ama bozmadı işte.
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...