Mert'in Türkiye'den Tibet'e giderek kendisini Nirvana yolunda geliştirme çabaları, Yu-Mi'nin işe karışmasıyla Kore'de son buldu. Yu-Mi ile tanıştıktan sonra geliştirdiği güçlerle Kore'ye giden Mert, kızın babasının icat ettiği cihazı korumakla görevlendirilir. Görevi veren kişi Hacı Anne'dir. Bu kadın ruhani alemde hatırı sayılır bir mevkidedir ve Mert'e yardımcı olmaktadır. Kore'de başına gelecek olayların, güçleri ile üstesinden gelmek ve cihazın işlevini bilmeden cihazı korumak Mert'in kaderidir. Bu kader yolculuğunda sizlerle birlikte ilerleyen Mert'in maceralarını heyecanla okuyacaksınız. Hikaye final yaptı ama yeniden düzenlenecektir.

Serap turizm okuyan sıradan bir üniversite öğrencisiyken, ünlü bir turist rehberinin yanında yapacağı stajı sırasında sıradan hayatını bir Arap masalına çevirecek Dubai'li bir iş adamı olan Omar ile tanışacağını nereden bilebilirdi ki? Omar sadece sıradan bir iş adamı değildi. Onu tanımlayacak birçok sıfat vardı. Çapkın, Yakışıklı, Başarılı, Zengin, Centilmen ve hepsinden önemlisi Tehlikeli!  Onun için para her kapının anahtarıydı ve her şekilde o istediği her şeyi rahatlıkla satın alabilirdi. Şimdiye kadar alamadığı hiçbir şey yoktu. Serap'ı ilk gördüğünde onda farklı bir şey olduğunu biliyordu. Fazla masumdu... Fazla güzeldi ama Omar'ı etkilemeye çalışan hiçbir çaba içine girmiyordu. Omar için bu da farklı bir baştan çıkarma taktiğiydi ve Serap fark etmeden çoktan Omar'ın yeni hedefi olmuştu bile. Peki Omar Serap'ı elde edebilecek miydi?  Serap gerçekten de onun sandığı gibi sadece onu baştan çıkarmaya çalışan diğer kadınlardan biri miydi? Tüm yaşananlar bir oyundan mı ibaretti? *** Bu hikayenin tüm hakları tarafım ve Doğan ve Egmont Yayıncılık ve Yapımcılık Tic. A.Ş. tarafından saklı olup kurgunun kullanılması, ticari amaçla kullanılması, çoğaltılması yasaktır. Böyle bir durumla karşılaşılırsa yasal işlemler başlatılacaktır. 13.08.2014 itibariyle yazılmaya başlanmıştır.

-"Zaten beni kaçırmak istemezsin" dedim yine zorlama bir kahkaha ile.. Bir yandan da gözümü yoldan ayırmıyordum.. Ormanlık bir yola girdiğimizde hava da yavaş yavaş kararıyordu.. İçimin ürpermesine engel olamamıştım.. -"İşimiz çok uzun sürecek mi?" Yan gözle Xander'a bakmayı ihmal etmiyordum ama birden gözlerindeki yumuşaklık yerini kademe kademe anlamlandıramadığım bir sertliğe bırakmıştı.. -"Hayır.. Seninle biraz sohbet edicez o kadar.." Aptala yatmak en iyisiydi.. Ürkmeye başlamıştım ve bunu görsün istemiyordum.. -"Barda da konuşabilirdik.. Bu akşam geliyorum sonuçta.." Yine o salak ve zoraki gülümseme, bu sefer daha histerik ve panik olan ses tonuma eşlik etmek için yüzümdeydi.. -"Çok kalabalık" dedi sanki benimle konuşmuyormuş gibi.. Yolun geri kalanında sesimi çıkarmadım.. Beni öldürecek hali yoktu sonuçta değil mi?

Birleşince kısa devre yapan parmaklarımız öldü önce. Sonra yeşil öldü benim için sonra kahverengi... Sen gittin ve herkes ölmeye başladı.