Herkesten farklıydım ve herkes de bunu biliyordu. Bilmekle kalmıyor benden korkuyor, benim yok olmamı istiyor, tiksiniyor ama bana şaşırmaktan da kendilerini alamıyorlardı. Avcılar denen illet bir kuruluş beni ve benim gibi olan 9 kişiyi bulup insanları güvende tutmaya and içmişlerdi. İnsanların koruyucu melekleriydiler. Ama ne Avcılar ne de kalan tüm insanlar aslında çocukluğunu güçlerini kontrol etmeye çalışmakla harcamış masum bir kız çocuğu olduğumu göremiyorlardı. Taki Avcılar beni buluncaya kadar. İşler artık daha kötü olamaz derken hem eğitmenimi, hem de yıllardır sakladığım kimliğimi birden kaybetmiştim. Ama her beyazın içinde bir siyah olduğu gibi, her siyahın içinde de bir beyaz vardı.Nereden bilebilirdim ki Avcı karşıtı güçlü bir grubun var olduğunu ve aslında binlerce kişinin Avcılar'a inanmadığını?Nereden bilebilirdim ki kalan numaraların istikametinin tam olarak bulunduğum yer olacağını? Ve nereden bilebilirdim ki hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını.

Hiç sevgi görmemiş kalbine dokunmak istedim. Yara almış ruhuna dokunmak istedim. Hiç sevgi görmemiş kalbime dokunmasını istedim. Yara almış ruhuma dokunmasını istedim.

©Tüm hakları saklıdır.30 Temmuz 2014 Evet.Bu bir kaçırılma hikayesi fakat kaçırılmayla başlayan bir aşkın hikayesi değil.Genç kız ve zengin adam.Genç kıza aşık bir adam ve duygularından emin olamayan bir genç kız.Birden başka bir ülke başka bir şehir başka bir hayat. ... Dışarı çıktığımda hafif bir meltem nemli tenimi okşadı kapının biraz yakınında abimleri gördüm tam yanlarına doğru ilerlerken siyah bir hummer dikkatimi çekti.Sanki içinde birileri vardı kuytu bi yere çekmişler zaten uzunca bir süre arabaya baktıktan sonra kafamı önüme eğmiş ilerlerken acayip kalın bir ses ismimi fısıltıyla söyledi. -Zehra! Dönüp arkama baktığımda ise şok olmuştum sanki dizlerimin bağı çözülüyordu ama bu olamazdı olması imkansız.Resimlerdeki gibi düzgün yüz hatlarıyla siyahlar içindeki bu uzun boylu adam.Allah'ım şimdi başım çok büyük belada!

"Ben öbürleri gibi değilim," dedi Joce ona doğru tehditkar adamlarla yaklaşırken, Jane titriyordu ama bu soğuktan değildi, çocuk ürkütücü görünüyordu sadece. "Sorgusuz sualsiz hiç tanımadığım birine yardım etmem." "O zaman etme," dedi Jane ifadesiz bir sesle. Çocuk, kızın sesini ikinci defa duyduğunda tepkisiz kalmıştı. Joce, birden kızın havlusunu çektiğinde Jane engel olamadı ve ıslak elbisesiyle kaldı. Elbisesi vücuduna yapışmıştı, ince beyaz kumaşından dolayı teni bile görünüyor olabilirdi. "Kimse burada böyle bir elbise giymez. Çok pahalı olduğu her halinden belli," sonra gözlerini kıstı, "sen nereden geldin?" "Cennetten," dedi Jane çocukla dalga geçercesine, "ben bir meleğim." Ama dalga geçme fikri iyi bir fikir olmayabilirdi. Joce kızmış gibi kızın dirseğinden tuttu ve kendine çekti. "O zaman kanatların nerede küçük melek?" Jane, her an korkudan bayılabilirmiş gibi hissediyordu. Karşısındaki çocuğun ölümcül bir güzelliği vardı. Kızarken, sinirlenirken bile tapılasıydı. "Düşerken kırıldılar," dedi Jane titrek bir sesle.

Limanına dahi yanaşmayan geminin gittiğine üzülen bir kız.

3:12 herşey bombok. -ej