‘’Sen... Pisliğin tekisin, anlıyor musun beni?’’ Gözlerimin önünü yarı saydam bir tabaka kapladığında, odadaki sessizliğin yanı sıra hıçkırıklarım birer susturucu olmuştu onun için. Ayakları beton zemine çivilenmiş gibiydi adeta. Ya da sadece adım atmak istemiyordu. Anın büyüsünü bozmuyordu, bir nevi itiraflarımı dinliyor gibiydi. ‘’Başka diyeceğin var mı?’’ dedi dudakları alaycı bir tebessümle yay gibi gerildiğinde. ‘’Bir hayalden ötesin, tıpkı bir kabus gibisin! Hiç bitmeyen, ömür boyunca gölgesini üzerimden düşürmeyen bir kabus gibisin… Zavallının tekisin, ilgi toplamak için insanları kullanan bir hayalden ibaretsin.’’ Kafasını meydan okurcasına yukarı kaldırdı. ‘’İltifatların için teşekkür ederim. Bana kim olduğumu hatırlatıyorsun.’’

"adamım sen delisin." ona böyle söylediler. "ne giydiğini görmüyor musun?" güldüler. "dostum, sen onun için biraz fazlasın." onu ikna etmeye çalıştılar. birlikte olmamızı istemediler. hiçkimse istemedi. ne yazık ki, bazen kalbinin yapacaklarını kontrol edemiyorsun.

"Hey kapa çeneni artık Destiny. Çocuk seni kurtarmak istedi diye ondan nefret etmeyeceksin değil mi? " Siyah kalem çektiği için parlayan gözlerini kısıp sinsi sinsi gülümseyerek: "Edeceğim Lea, ondan nefret edeceğim." dedi.

Her milimini dikkatle inceliyordum. Eski saçlarını çok özlüyordum ama bu haliyle de harikaydı. Bal rengi gözlerini dikkatle yola sabitlemişti. Şeftali rengi dudaklarını düz bir çizgi haline getirmişti. Dudağının kenarındaki ben çok ilgi çekiciydi. Kaşları uyumsuz ama kusursuzdu. Ve ben saatlerce bıkmadan onu izleyebilirdim. ‘’Beni dikizliyorsun,’’ dedi. ‘’Sevgilini izlemek dikizlemek sayılmaz, Bieber.’’ dedim gözlerimi ayırmadan. Gülümsedi.

Justin herkesin hayran olduğu bir erkeken Debbie sıradan bir kızdı, taki Justin'in dansçısı olana kadar. Justin'den nefret ederken bu nefret aşka dönüşebilir miydi sizce? Ve hazırsanız dans başlasın!

❝Sen biraz farklıydın Ellie, gülümsediğinde kıvrılan dudakların,kısılan gözlerin ve ortaya çıkan gamzelerin ile. Ama bu farklı olmak değil Ellie, bu özel olmak.❞ Başlangıç: [7.5.15] Bitiş: [28.1.16] Kısa hikaye: #48 - 16.12.16

"Peki sen benim neyimi seviyorsun?"diyerek merakla sordum. Uzun süre bekledi. Düşündü, Düşündü, Uzun süre olduğu yerde düşündü... "Gözlerini seviyorum mesela, ama bana baktığı zaman.." Eğik olan kafamı kaldırıp gözleri ile gözlerimi buluşturdu. "Sonra dudakların, dudaklarını seviyorum ama benim ismim çıktığı zaman..." Kalın parmaklarını dudaklarıma dokundurdu. "Sesin çok güzel, ama sadece ben duyduğum zaman..." Ellerimi ellerinin arasına alarak durdu. Her kelimesiyle beni utandırmaya devam ediyordu. "En önemlisi de kalbini seviyorum ama benim için attığı zaman.." Tuttuğu ellerimi dudaklarına yaklaştırarak öpücükler kondurmaya başladı. "Peki ya sen?" diyerek sırtımı gövdesine yasladı. Şimdi kendimi daha güvende hissediyordum. Onu alıcı gözü ile baştan aşağı süzdüm. "Güzel kıyafetler giyiyorsun" diyerek kıkırdadım. "Yakışıklı bir yüzün var." diyerek ellerim ile yanaklarını sıktım. Sonra pırlanta gibi dişleri ile kahkaha attı. Ve ben bu gülüşe aşık olduğumu o zaman anladım...

"Bazen, beklenmedik şeyler olabilir Danmark." Ellerini belime yerleştirip, dudaklarını yaladı. "Ve, sanırım sende benim beklenmediğimsin."

"Onu sadece Facebook denen siteden görmüştüm,hiçbir şeyin böyle olacağını bilemezdim."

"Görevim seni korumak!" Dedi bana doğru Eğilip. "O zaman başım belaya girdiğinde Yanımda ol! Ben eğlenirken değil!" "Seni her zaman koruyorum!" Arabayı kitlerken bir taraftan etrafı kolaçan ediyordu. "Ne işimden olmak istiyorum ne de bu rozetten. "Polis rozetini işaret etti. "Bizimkisi bir aşk Roma'nı değil Nora ben seni korumakla görevliyim ve yapmam gereken sadece bu!" Omuzlarımı düşürdüm. "Ya ben?" Kendimi gösterdim. "Ya ben o roman da olmak istiyorsam." "Öyle bir roman yok." Deyip beni hayallerinde boğdu. Taki ben fısıldayana kadar.. "O zaman Roma'nı kendim yazarım.."