"Bak oğlum..." dedim derin bir nefes alıp "bazen bazı şeyler için gitmemiz gerekir. Bu seni kötü biri yapmaz. Hem sen Ece'yi herkesten çok sevdin değil mi?" Arhan usulca kafasını sallayınca sözlerime devam ettim. "Peki oğlum onu bu kadar sevdiysen senin bir suçun yoktur o seni yeterince sevmemiş hem, hem bence kötü olan o bak hemen başkasını bulmuş." Diyerek kaşlarımı çatmıştım. "Hayıy anne! Ece kötü deyil öyle deme ona. O cok güzel ben onu şeviyom. Bi daha benim aşıklıma kötü deysen sana küşerim." Dudaklarımı büküp konuşmama devam ettim "Gelelim diğer soruna. Aşıklar birbirinden kolay vazgeçemezler ama hayatın önüne de geçemezler. İki insan birbirine aşık diye kavuşacaklar diye bir kural yok. Aşkın iki sonu vardır biri mutlu biter diğeri mutsuz. Ama mutsuz biterken bile öyle duygular barındırır ki içinde insan benim aşkım mutsuz demez, diyemez. Dili varmaz. Benim aşkım yarım bitti der." Derin bir nefes alıp gözlerimi cama sabitledim. "Her insan aşık olur ama her insan aşık olduğu insanla hayatına devam edemez. Çünkü biri birinden ya daha az seviyordur ya da hırsları daha fazladır. Az seviyorsa sorun yok, yani çok seven sorun etmez ama sorun hırssa sorun büyüktür oğlum neden biliyor musun?" Mayışmış sesiyle "neden anne?" Diye sordu. "Çünkü hırsla sevgi aynı yolda yürüyemez. Zamanla hırsın yerini nefret, kazanma arzusu alır. Bu duygular aşkı yoldan iter, yarım bırakırlar. Yani annecim diyeceğim o ki, iki insanın birbirine aşıklı olması yetmez bir ömür geçirmek için." Ses gelmeyince oğluma dönüp baktım kız kardeşine sarılmış uyuyordu. Ikisinin de saçlarından öpüp gözümü tekrar cama çevirmiştim. Bu hikayenin Ece'si bensem, Arhan'ı Uras'tı. Ben vazgeçen, o uğraşandı. Ben hırsla harmanlanan, o aşkla. Ama bu hikayenin sonunda kaybeden ben olmayacaktım. Çünkü burası gerçek hayat; kötü olan kazanır. Bizim hikayemiz

Yaşadığımız anların sonuçları, kaderin basamaklarıdır aslında. Bazı şeyler vardır; olacağını asla tahmin etmeyeceğiniz ve olduğunda da hoşlanmayacağınızdan emin olduğunuz şeyler... Hayat, bize inat yaparmış gibi bu şeylerle karşılaşmamızı sağladığında, önceden yaptığımız planların hatta varsayımların nasıl da boşuna olduğunu görürüz. Hayatı, planladığının çok dışında bir yola girdiğinde, ne yapacağını bilmiyordu Yağmur... Hiç beklemediği bir anda, çok önemli bir haber alınca ne yapacağını şaşırdı Efe... Ve zaman, her ikisi için de en doğrusuna karar verdi

**Bazen birşeye sahip olduğumuzu sanırız. Ama yalnızca 'sanırız'** "Herşey yoluna girecek!" "..." "Herşeyi unutturacağım sana. Bütün yaşadığın o kötü zamanları" "..." "İnsanlar neleri unutuyor.. Sende bu yaşadıklarını unutacaksın!" "Unutmayacağımı ikimizde biliyoruz" "Unutmak zorundasın lanet olası! Unutacaksın!!!" ~Bu genç bir kızın direniş hikayesi değil, genç bir adamın yok oluş hikayesidir~

#6 mizah / Bıyıktan başlayan bir hikaye nerelere gider, yok efendim böyle hikaye olur mu diyorsanız bence bir göz atın hikayeye. Ben Çağla. Hikayede birlikte olayların içine gireceğiz. Var mısınız? -Tüm Hakları Saklıdır-

Bakışlarım gözlerini bulurken "Gözlerime bak ve doğruyu söyle" Başımı yavaşça sallayıp gözlerine bakmaya devam ettim. Sakin bir sesle "Ne görüyorsun ?" Gözlerimi kırpıştırdım. Kaşlarımı çatıp dikkatlice inceledikten sonra omuz silkerek"Göz " Bir Cemre Vakası'na hazır mısınız ? © Tüm telif hakları saklıdır. (Haklarının odamdaki mor kitaplığın içindeki kitapların içinden 2.sınıf test kitabımın içinde saklı olduğunu size asla söylemeyeceğim söyleyeceğimi de nereden çıkardınız ?)

Rüya ve Hayal,ikiz kız kardeşler. Kendilerinden sadece 2 yaş büyük bir abileri olabileceğini nereden bilebilirlerdi ki? Ailelerinin yaşarken yazdıkları fakat öldükten sonra ortaya çıkan bir mektuptan... ➰ ➰ ➰ "Onu bulacağız " dedi Hayal. "Onu bulacağız " diye tekrarladım. "Nasıl bulacağız bilmiyorum ama onu bulmalıyız" dedim, dolu gözlerimle onun gözlerinin içine bakarken...

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...