Gökteki yıldızlara bakıp ışıldayan ela gözlerini kıpıştırdı. "Hiç yıldızlara aşık oldun mu?" diye sordu genç kız. Sarışın çocuk gamzelerini ve elmacık kemiklerini belli ederek gülümsedi. "Evet, onlar beni, bizi hep aydınlatıyor. Etrafa ışık saçıyorlar. " Sarışın çocuk devam ettirdi. "Peki ya sen hiç gökyüzüne aşık oldun mu? " Kızın cevabı çoktan hazırdı. "Evet, hemde sırılsıklam aşığım. Onlar olmasaydı yıldızlar yanlız kalırdı. Gökyüzü olmasaydı yıldızlar onsuz yaşayamazdı." "Sen bensiz yaşar mıydın? " Aniden çocuktan gelen soruyla kız afallasa da cevapladı. "Yıldızlar gökyüzüden ayrı yaşayamaz ki."

Kapalı alan korkusu. Kahretsin kapalı alan korkusu! Başımı ellerimin arasına aldım. Terden sırılsıklam olmuş yüzüm sayesinde elim yüzümden kaydı. Delice bakışlarımı kapıya yönelttim. Oda da "Tik tok, tik tok." diye çınlayan saat dışında hiç bir ses yoktu. Vahşice atan kalbimin üstüne elimi koydum. Gözlerimi sıkıca yumdum. "Geçecek... Merak etme..." Kendi kendime mırıldanmaya devam ediyordum. "Hayır, geçmeyecek." hızla yerimden fırladım ve gözyaşlarımı sildim. Ellerim havada etrafa bakındım. Buradan kurtulmak çok zor olurdu. "Çıkartın beni buradan!" diye çığrındım. Sakin ol... Sakin ol... Olamam lan ne sakin olu? Kahretsin kapalı alan korkusu, kahretsin! Açılan kilidin sesini duyunca başımı demir kapıya yönelttim. Kapı açılınca salak sırıtmasıyla içeriye girdi. "O kadar korkmana gerek yok." Sinirle nefes aldım. Çok derin bir nefes. "Ciddi misin?" diye mırıldandım. "Evet." dedi. "Ne zaman çıkabilirim?" Düşünüyormuş gibi yaptı. Sonra vahşi bakışlarını bana doğrulttu. "Belki işimize yarayabilirsin." Ben anlamaya çalışırken içeriye bir ıslıkla seslendi. Aynı anda ellerinin arasına kırmızı kumaş giydi. Kumaşı bana fırlattı. "Bunları giy. Beş dakika zamanın var. Eğer giyinmezsen daha acılı olur." bana göz kırpıp odadan çıktı. Kendimi bok çukuruna en harika şekilde soktum. Afferim Alyssa!

"Bu kadar sorunun varken nasıl hala takdire şayan bir mutluluğa sahip olabiliyorsun?". Bu soruyu ilk soran,yeni gitmaye başladığım yurttaki oda arkadaşımdı. Tabi bütün sorunlarımı ona anlatmamıştım ama çok az bir kısmını anlatmış olsam da onun bu kanıya ulaşma hızına hayran kalmıştım. O,beni şu ana kadar anlayan tek kişiydi. Ondan küçüktüm fakat gayet iyi konuşuyor ve anlaşıyorduk. Aynı zamanda o da benim gibi başını belaya sokmayı seven tiplerdendi.

Bu..Sevipte kavuşamayan iki üvey kardeşin hikayesi..

“Sen karanlık bir insansın Ross,belki zifiri değil fakat karanlık.Sana bakınca,göremiyorum önümü...” Diye fısıldadım.Nefesi hâla yüzüme çarparken o’da nahoş sesiyle fısıldadı,“Aşk bazen karanlıkta daimdir.” Dört yıldır,bir hayranın duygularından daha kuvvetli hislerle Ross’a bağlanmış olan Alexandra,bir gün anne ve babasından gizli bir konsere gider. O konserden sonra olacaklar Alexandra’nın hayatını uçuruma sürükler.Ross’a delicesine aşık olan Alex’in duyguları nelere yol açacak? Bir baba,kızına böylesine kötü davrana bilir mi?Yok bir sebepten dolayı bir aileyi dağıtabilir mi? Bir düşman,ne kadar yakınınız olabilir ki? Yada aslında ne kadar tehlikeli? Yaşatılan acılar,sizi yeni biri olmaya zorlaya bilir mi? Sırlar,oynanan oyunlar,kararlar,acılar,sevinçler,nefretler ve aşklar... “Ben kendime yeni bir yol çiziyorum Ross,bu sefer karşıma çıkma.” “Belki hep özlediğim olabilirsin,tüm geride bıraktıklarımdan.” “Rolleri değişiyoruz Alexandra,bu sefer mahvolan benim.” 02•09•2014~

Kendi söyledikleri ve sarkılardan dökülen sözler...

Ayrıca R5 şarkı sözleri ve hakkında bilgiler

Ross Lynchle eglenceli bir macera bakalim ne olcak