"Murat," dedim yutkunarak. "Bitsin mi artık?" Sorum karşısında donup kaldı. "Asel... bitirmek bu kadar kolay mı senin için?" Gözlerim dolarken başımı iki yana salladım. "Hiç değil. Emin ol, canım çok yanıyor ama seni affetmeyi başaramıyorum. Yapamıyorum." "Seni çok üzdüm, biliyorum. Ama gönlünü alabilmem için bana bir fırsat ver. Sadece ufacık bir şans istiyorum senden." "Gücüm yok. Daha fazla yorulmaya, yormaya, yıkılmaya, yıkılmamış gibi herkese gülümseyip rol yapmaya, hiç gücüm kalmadı. Ben vazgeçtim Murat. Senden de, bu evlilikten de vazgeçtim. Bitirelim. Sadece birkaç ay önce şu kumsalda el ele yürümemiş, hiç birbirimizin kokusunu duyumsamamış, tenlerimiz birbirine karışmamış gibi yaşamak istiyorum ben. Sana aşık olmadığım o günlere dönmek istiyorum." Yanağımdan aşağı yuvarlanan kocaman bir damlayı elimle hızlıca sildim. "Mesela yeni bir hikâye yazalım şimdi seninle. O gece, sen o kumların üstünde otururken ben hiç yanına gelmemiş olayım. Ya da en iyisi sen hiç benim çalıştığım kafeye gelmemiş ol. Benden hiç sade Türk kahvesi istememiş ol. Kısacası hiç tanışmamış olalım işte." Sesimin daha çok titremeye başlamasıyla sustum.

Arkadaş serisinin 5. kitabıdır :)

Melek; çocukluğundan beri doğduğu kasabanın dışına çıkmamış, küçük hayatında herkes kadar sevilmeyi istemiş bir genç kadındı. Hayatı bilindik hayaller kurup, umutla geleceği düşleyerek geçiyordu. Ancak artık çocukluk bitmişti ve yetişkin hayatının hayallerle bağdaşmadığı noktada Melek de herkes gibi kalp yorgunluğunun ne demek olduğunu öğrenmişti. Düşleri herkesinki kadar klişe olsa da hayat karşısına hep trajikomik sürprizler çıkarıyordu. Ve bu genç kızın artık klişe hayallerinin gerçeğe dönüşmesini beklemeye değil yola koyulmaya ihtiyacı vardı. Çünkü mutluluk bekleyenleri değil uğrunda savaşanları buluyordu. Klişe Hayaller Durağı; sıradan mutlulukları kovalayan, bizden insanların hikâyesi...

''Taksi şoförlüğünden, şirket CEO'luğuna uzanan bir hayat...'' - Selim babasını çok küçük yaşta kaybettiğini sanıyordu... Bir gün evine gelen takım elbiseli iki adam sayesinde öldüğünü sandığı babasının iki gün öncesine kadar yaşadığını öğrendi. Daha bunun şokunu atlatamadan babasının Türkiye'nin sayılı zenginlerinden olduğunu ve tüm mal varlığının kendisine kaldığını öğrendi. Selim'in taksi şoförlüğü yaparak geçimini sağladığı hayatı bir anda ters düz olmuştu. Üstelik yeni hayatında fazlasıyla aç kurtlar vardı. Ya bu aç kurtlara yem olacaktı ya da onları yiyen aslan...

Arkadaş serisinin 1. kitabıdır.

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Kader baştan nasıl yazıldıysa öyle gidermiş. Asiye de bunu hayatının son iki yılında gayet iyi anladı. Beyaz gelinliğine sevdiği adamın kanı bulaştığında, hayalleri de sevdiği adamla toprak olmuştu. Kader yine pes etmedi. Toprak olan hayalleri ya da her gün gözyaşıyla eriyen Asiye'ye son oyununu da oynadı. Onu öylesine çetin bir sınavın içine bıraktı ki... Her gün cehennem ateşinde yanmak gibi bir şeydi bu. Baran, kardeşi gibi gördüğü adamın sevdiği kadını kendine eş diye almaya zorlandığında hayatının bir çıkmaza gireceğini anlamıştı. Lakin kalbine düşen başka bir sevda ateşi bu çıkmazı daha çetin bir hale getirip, ailesini, yeni karısını ve memleketini terk etmesine sebep olacaktı. Sevdası için kendinden vazgeçecekti. Her şey bitti dediği anda aslında her şeyin daha yeni başlıyor olacağını göreceklerdi. Bir yanda yaralı bir adam... Diğer yanda ise kaderini kabullenmiş, son nefesini bekleyen bir kadın. Ve beklenmedik bir misafir... Adam ve kadın için büyük bir imtihan zamanıydı. Ya birbirlerini yok edeceklerdi ya da birbirlerinin varlıklarından güç alarak yaşayacaklardı. Sınavları çetin, sevgi ise fazlasıyla zor ve uzaktı.

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Geleceğinde kendisini bekleyen karanlığı, mutsuzluğu kabullenmiş ancak belki de hayatında bir kez olsun yaşadığını hissedebilmek, nefes alabilmek için yolculuğa çıkmış yirmi dört yaşında bir genç kızdı Nazlı. Bu yolun sonunda büyümek zorunda kalacağını biliyordu aslında fakat kalbine olacaklardan ve edineceği yol arkadaşından habersizdi. Ela gözlerinde sevdiğinde insanın içini ısıtan ama kızdığı zaman ateşinde küle çevirmeyi de bilen bir adamdı Fatih. Konuşması yasaktı bu yüzden susuyordu. Nazlı'nın ona, sevilmeye ne kadar ihtiyacı olduğunu bilmeden, bir planla Nazlı'nın yoluna çıkacaktı. Peki, Fatih kendi kurduğu tuzağa, oyununa düşerse ne olacaktı? Onca yalanın ortasında filizlenen bir aşka tutunup insan kaybolmadan yolun sonunu bulabilir miydi?

"Biliyorsun," dedi genç kız gözleri korkudan yuvalarından fırlarken. Adamın yüzünde tehlikeli bir gülümseme oluşmuştu. Bu gülümseme ile genç kız cevabını almıştı. Dağınık saçlarını yüzünden çekerek siyahlar içinde ki adama korkuyla bakmaya devam etti. Belki de şu an son saatleriydi ve bunu düşünmek bile genç kızın çığlık çığlığa bağırmasına neden olabilecek bir durumdu. "Bak..." dedi kararlı bir ses tonuyla. Küçük bedeni titrerken, açıklama yapması takdire şayandı doğrusu. "Ben bir insanım... İnsanların yaşama hakkı vardır. Her insanın..." dedi ve sonra doğru fısıldayarak "Suçlu dahi olsa," diye ekledi. Kadının sözleri üzerine adamın gök gürültüsünü aratmayan sesi gecenin sessizliğini bozdu. "Sen Aslan'ın inine girerek yaşam hakkını kaybettin ateş böceği..."