Burçak, onu aldatan eski sevgilisinin evindeki tüm camları kırdığında, intikamını aldığını sanmıştı. Uzaydan bakıldığında bile görünen boynuzlar, o alçağın yanına kar kalacak değildi sonuçta. O boynuzları Malefiz görse, ağlayarak mesleği bırakırdı. Ama Burçak'ın unuttuğu bir şey vardı... Tam bir sahtekar olan eski sevgilisi, evinin adresini de doğru vermemişti. Camlarını kırdığı evin, granitimsi sahibi kapısına dayandığında faka bastığını anladı. Ama onun için hala bir ümit vardı, çünkü bu adam eski sevgilisinin evini biliyordu ve onu götürürse doğru camları kırabilirdi. Kolay olmasa da Acar'ı ikna etti. Her zaman tüm musibetlerin başına geldiğini düşünen Burçak, bu kez de şeytanın bacağını kıramamıştı... Hiç hesapta olmayan apandisit, aniden patlama noktasına gelince cam kırma hayalleri yine başka baharlara kalmış, soluğu Acar ile birlikte hastanede almıştı. İşte onların hikayesi de tam burada başlamıştı. Burçak'ın hikayesi; tüm yanlış camları kıranların ama doğru kalpleri bulanların hikayesiydi...

Bir fermuarla hayatın ne kadar değişebilir? Hayal etme, çünkü cevabı zaten tam burada. Kapak tasarım: holanriss

Onca kalabalığın arasında telaşlı gözleri adamı buldu. Yorgundu, derin bir düşüncenin izlerine rastlanıyordu gözlerinde. Mantığı elverse, diyecekti ki, o da benim gibi düşünmüş tüm gece; beni düşünmüş. Ve hatta diyecekti ki, belki kararsız kalmış, belki gitmemeyi düşünmüş. Fakat mantığı elvermedi, yüreğini susturdu. Genç kızın düşünceleri, zihninde hızla dönerken, adam, yorgun gözlerini kalabalığın üzerinde gezdirdi. Nihayet, kızı gördü. Yüreği aydınlandı. Kız ona bakan bir çift gözün büyüsünde kendini unuttu. Aydınlığı görmüştü adamın gözlerinde, heyecanı görmüştü. Ve dahası görmüştü genç kız; onun o iri, yeşil gözlerinde bir cenneti görmüştü. Yüreği aydınlandı. Hem demiyor muydu zaten yazar: "...benim bütün geçmişim sen bir nazar edersen aklanır, çünkü senin gözlerinde bir cennet bakışı var." * * * "..Evet, gittim ben. Cesaretimi kalkan edemedim kendime, korkaklığıma yenilip gittim ben. Kaçtım. Ama şimdi af diliyorum senden Zeynep. Vaktinde farkına varamadım, doğru, ama anladım işte kıymetini. Bana hesapsızca sunduğun o kalbin değerini, bana bakan gözlerinin mucizesini, adını seslemenin ferahlığını anladım. Senin adın umut oldu bende Zeynep, Zeynep'im. 'Can kuşum, umudum, canım sevgilim.' Affet beni."

Gizem Gerilim #3 Yaşanmışlıklar keskin bir kılıca büründü, ruhum ortadan ikiye bölündü ve ortaya ağlak bir tablo çıktı. Melek SÖZERİ.

"Gitme." Dizlerinin üstüne çöktü. Duyabileceğim bir ses tonuyla konuşmasına devam etti. "Yalvarırım gitme. Biraz daha izin ver seni görmeme." Sesindeki acıyı anlamayacak tek bir varlık yoktu eminim. Ama bu şekilde olmazdı. Hasta olacaktı böyle durmaya devam ederse. Sırılsıklam olmuştu. Bu yüzden ağzımdan tek bir kelime çıktı. "Git." Fısıltıdan ibaret olsa da kasılan yüzünden anladığından emindim. İkimiz için de olan bu zor duruma bir son vermek istercesine balkonun kapısını araladım içeriye bir adım attım. Tam girip bakışlarımızdaki zincirleri gözlerimden olma pahasına koparacakken; "Köpekler gibi pişmanım. Görmüyor musun halimi? Yalvarırım izin ver bana. Deliler gibi aşığım ben sana. Senden başkası asla olamaz." diye avaz avaz bağıran pişmanlık dolu sesini işitmemle olduğum yerde mıhlanmışçasına donup kaldım bir süre. ✴ "Git." "Lanet olsun bana." diye bağırdı bir anda. Olduğum yerde sıçradım bu ani bağırmasıyla. Ona doğru döndüm. "Artık hayalinin bile tahammülü yok bana. O da beni kovuyor." derken sinirle ayağa kalktı. ✴ -02.01.2017-

#73 Genel kurgu (31.7.2016) #78 Genel kurgu (31.3.2018) #7 Hayat (20.01.2019) #64 Genel kurgu (29.01.2019) Dopdolu otobüste hem iyi tutunabileceği bir nokta ararken hem de elindeki kitapları zapt etmeye çalışıyordu, fakat o kadar çok ani frenlerle sallanıyordu ki otobüs daha fazla ne kadar dayanırdı bilinmez. Tam birileri inmiş biraz otobüsün içi rahatlamıştı ki yeni hareket etmeye başlayan araba tekrar aniden durunca dengesini kaybetmiş olan Zeynep yeri boylamamak için bulduğu ilk kolu tutuvermişti! Kolun sahibi ise otobüse Zeynep'ten önceki durakta binmiş olan Emre idi. Hatta otobüsün camından o geçen günkü kızı görünce üniversitede okuyor oluşuna şaşırmış ve Delal'in neden abla dediğini anlamıştı. *** Zeynep kolunu koparacak gibi tuttuğu kişinin Emre olduğunu gördüğünde sanki olabilirmiş gibi biraz daha utandı . Çünkü nedense hep böyle rezil olduğunu düşüneceği durumlarda kalır ve tek tesellisi nasıl olsa kimse beni tanımıyor olurdu. *** Asiye Hanım Mahallesi bu gençlerin ilk gençlik heyecanlarına, arkadaşlıklarına, aşklarına tüm görkemiyle tanıklık ediyordu... &&& "Önemli olan dostluktu." Aklımda şu an hiçbir kurgu yok, isim ise birden aklıma geliveren türden.. Peki birazcık eskiye gitsem akıllı telefonlardan, güzel arabalardan, zengin kötü çocuklardan uzaklaşsam Asiye Hanım Mahallesi sakinlerinin hayatlarını, deli dolu zamanlarını, masum aşklarını, meraklı teyzeleri, pos bıyıklı amcaları, gerçek delikanlıları ve mahallenin kızlarını okumak ister miydiniz? Bakalım neler yaşayacağız not: bu hikayede çirkin kızlar da var zengin olmayan erkelerde. sen de varsın ben de

©Tüm telif hakları saklıdır. ·• Yuvada başlayan bir hikaye... Bir anneyle kızın 15 sene sonraki kavuşması...Yaşaması gereken hayat bu muydu? Yoksa geleceğini almışlar mı elinden.? Anlatacak ve yaşayacak o kadar çok şeyleri var ki... 'Toprağı böylesine kıymetli yapan buydu.' dedi Eylül. "Yeri geldiğinde toprağa emanet ettik sevdiklerimizi... O bize sevdiklerimizi hatırlattı belki.... Belki cidden de, kokusunu derin derin çektiğimiz şey sevdiklerimizdi..."

2015 Genel Kurgu #9 İki kayıp ruh. İki yaralı yürek. Hızla, akıp giden zamana karşı yüreklere nakış nakış işlenen duygular. Birbirine kaçamak değen gözler. Cehennem gibi yakan bir sevda... Kader ağlarını örerken, her bir çelmede tökezleyen iki beden. Her düştüğünde hayata inat, ayağa kalkabilen iki kalp, sıra kendilerine geldiğinde ayrılığın acı ve keskin tadını dibine kadar hissedeceklerdi. Aşktan kaçmak mı? Aşta yanmak mı? Hayatın acımasızlıklarıyla yüzleşmiş iki yaralı kaçak, kaderin cilvesi mi yoksa tesadüfi mi bilinmez. Karşı karşıya geldiklerinde aralarına giren acı geçmişlerine mi sarılacaklardı? Yada; Aşk'ı vücutlarının her zerresinde hissettiklerinde, bu yabancısı oldukları duyguya karşı mı koyacaklardı? ~♥~ ***** Tüm Telif Hakları Saklıdır ***** Kurgulanma ve yazılma tarihi 2013 Kasım BU İLK HİKAYEM UMARIM SİZLERDE BEĞENİR DESTEKLERİNİZİ ESİRGEMZSİNİZ.