On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.

Umut korkudan güçlü tek duygudur. Elbette ki bunu zaman belirler. Zaman bize dikkati de öğretir. Dikkat insana verilebilecek en güzel olanaklardan birisidir. Vereceğimiz karar bizi zirveye taşır. Belki de zirveye çıkarmadan yerde bırakır. Bu durumda yönümüzü seçmeden yolumuzu bulamayız. Bu yüzden dikkat ön plana geçer. Güçlü olmak herzaman için önemli değildir. Çünkü ecel gelirse, mızrak zırhı deler. Sadece güçlerin birleştirdiği bir hikaye değildi bu, korkularımız karşısında pes edeceğimiz anda bizi tam kalbimizden yakalayan insanının var olduğu bir hikayeydi. Biz kaçsak bile kalbimiz hep onda kalır. Gün gelir sizin korktuğunuz şeyler sizden korkar. Bu durumda önemli olan güçlü olmak değil. O gücü doğru şekilde kullanabilmektir. İmkansız dediklerimiz de gerçek olur. Yeter ki biz o imkansızlığı kontrol edebilelim.