Hayallerle geçirdiği ergenliğinin camını çerçevesini indirip alaşağı eden genç yüzünden stop tuşu arayışına giren ergen ilk aşkının duygularını iliklerine kadar hissederek büyür büyür Kim bilir? Belki deee hiç büyümemiştir

Kalbinde kocaman bir hapishane inşaa etti insan. Acılarından birer tuğla yapıp, surlarla çevreledi etrafını. Kalbinin yargıcı ilan etti öylece kendini. Umutlarına attı önce tüm suçu. Hiçbirini sorgulamadan sonsuza dek zifiri karanlığa boğup kilitledi hisleri kadar ağır olan kapıyı. Anahtarı ise kapının altından atarak son verdi yaşamlarına tek tek. Hançer gibi sapladı keskin düşüncelerini yine kendine. Yaşar gibi hissederek bağımlı kıldı kendini birine. Koca bir yara açtı umutlar mabedinde. Kahroluşa adım adım yaklaşırken, puslu bir hava hapsoldu bedenlere. Kafesin içindeki aciz kuşlar... Ne kaçabilecek kadar güçlü ne de uçabilecek kadar özgür. KAFES KUŞU... Bir kanat çırpışın hikayesi. "Sen ki kafes kuşu... Ne kaçabilecek kadar güçlü, ne de uçabilecek kadar özgür..." **** Kapak için Furkan Yavuz'a teşekkürler.