Bir mahalle hikâyesidir.

(DÜZENLENİYOR!) +18 Kartal Karacahan 🦋🦅 Ecem Akar Devam Ediyor. Instagram @yazargunes20 TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. İZİNSİZ (Ç)ALMA SÖZ KONUSU OLURSA İŞLEM BAŞLATILACAKTIR BÜTÜN KİTAPLARIM İÇİN AYNI İŞLEM YAPILACAKTIR!.

!!! Kitap +18 içerik barındıracaktır, rahatsız olanlar lütfen bunu göze alarak kitaba başlasınlar !!!! 🦋 İşte şimdi çok korkuyordum. İliklerime kadar korkuyor, korkunun tadını dilimin ucunda hissedebiliyordum. Yanılmıştım, bu adam tehlikeliden de öteydi. Bu adam ölümün ta kendisiydi. Avlarını birer birer toplayarak onların cehennemi olan bir avcıydı. Kuzey Bozkurt... Bir katildi. 🦋 Avına aşık olan avcı, avcı mıdır yoksa av mı? 🦋 • Fantastik kitap değildir !

"Sen beni terk edip kendine yeni bir yuva kurarken benim yuva kuracağım bir ailem yoktu. Senin her zaman yanında olan bir sürü insan vardı!! Ben burada kalmakla yetinebildim sadece. Acımı bile kimseyle paylaşamadım ben. İşte aramızdaki en büyük fark bu tamam mı!!?" Tam ağzını açıp cevap vereceği sırada ondan hızlı davranarak hızlıca ağzımdan cümleler çıkmıştı. "Hani klişe bir laf vardır böyle. Derler ya ben sana artık hiçbir şey hissetmiyorum diye. Hayır. Neden biliyor musun? Çünkü ben sana hem kırgınım hem kızgınım, hem öfkeliyim hem de senden nefret ediyorum!!" Yüzüne karşı tükürür gibi konuştuktan hemen sonra yüzümde alaylı bir tebessüm oluşmuştu. "Bir gün sen inanmasan da gerçekler ortaya çıkacak. İşte o gün sana karşı ne kızgın ne kırgın ne de öfkeli olacağım. Hatta senden nefret bile etmeyeceğim biliyor musun? Çünkü sana karşı hiçbir duygum olmayacak." ********* Ona atılmış olan bir iftiraya kurban giden Alya, yıllar sonra onu terk eden eski eşiyle karşılaşır.

*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı "Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi. "Koşma o zaman!" Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin arkasına avcunu yaslayıp esir aldı ve bedenimi kendine sertçe çekti. Göğsüm göğsüne çarptığında soluğum kesilerek başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Bakışları alev almışçasına yanıyordu. "Dikkatimi hiç çekmemeliydin," diyerek sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak gözlerimin önünü düşen saçımı çekerek kulağımın arkasına sokup yaklaştı. Dudaklarımızın arasında tek nefeslik yer vardı. "Bensiz bir hayatı unut. Seni almasına asla izin vermem!" AŞK ONLARI ÇOK HABERSİZ VURACAK

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Siz:Bir insan kızının numarasını neden ezberlemez? Siz:Bunun için sana trip atacağım Siz:Ama şu an olmaz çünkü paraya ihtiyacım var Siz:Artık başka güne kaldı Siz:Canım babam<3 05**:Baba? 05**:O tür fantezilerim yok. #1 Romantik #1 Texting #1 Gençkurgu #1 Asker #1 Komutan #1 Mizah #1 Komedi #1 Rusya #1 Rus #1 Türk #1 Gençkızedebiyatı #1 Romantizm #1 Sevgi #1 Kısahikaye #1YanlışNumara #1 Eğlence

"Kenan kızıma iyi bakın olur mu?" Şimdi de konuşan Derindi. Kenan ile Defne hoparlörde duyulan ses ile birbirlerine baktı. "Defne güzel kardeşim. Sen sadece Kerimin değil benimde kardeşim oldun. Ben sana elimden geldiğince ablalık yapmaya çalıştım. Sen de kızıma iyi bak olur mu? Ona yokluğumu aratma Defne. Ona annesizliği aratma kardeşim." "Ye..yenge böyle şeyler konuşmayın. Bak o araba duracak ve biz evimize gideceğiz." "Bu araba durmayacak Defne. Bu yüzden bizi iyi dinleyin. Kenan kardeşim, kızımı ve Defneyi koru. Onlar sana emanetimiz." Kenan'ın boğazı düğümlenmişti. Ancak konuşmaya zorladı kendini. "Siz merak etmeyin emanetinizi canım bilirim ben ancak o arabadan inince siz de anlayacaksınız bu konuşmalarımızın boşa olduğunu." Arabalar yolda hızla ilerlerken telefonlar hep açıktı. Bir süre sonra telefonda Hasan bey ve Hayriye hanımın sesi duyuldu. "Defne kızım, Kenan oğlum sizi seviyoruz." diyen baba ve annesinin sesi ile Defne artık kendini koyuvermiş ağlıyordu. Son olarak Kerim tekrar konuştu. "Kenan hakkını helal et kardeşim. Defne ile Ece sana emanet." "Helal olsun kardeşim. Sende helal et. Emanetlerinizi canım gibi koruyacağıma söz veriyorum." "Biliyorum kardeşim. Hakkım helal olsun size. Gül yüzlü güzel kardeşim Defnem seni çok seviyorum bunu hiç unutma" Kerimin son sözlerinden sonra telefon kapandı ve araç viraja gelmeden durmak için duvarlara sürtünmüşse de hızı kesilememişti. Araç keskin virajdan hızla dönerken aşağıya yuvarlanmaya başladı. O sıra Defne ile Kenan'ın ellerinden hiçbir şey gelmiyordu. İki bedende acizliği dibine kadar yaşıyordu. Kenan gördüklerini sindiremezken kulaklarında arkadaşının sesi çınlıyordu. Ece diyordu arkadaşı. Ece.. Demek aylardır öğrenmeye çalıştığı yeğeninin ismini böyle bir gün ve böyle bir anda öğrenecekti.

Aşkın,dostluğun,umutların,gözyaşlarının,kahkahaların hikayesi... Meraklı Ayşe teyzelerin,yakışıklı semt ağabeylerinin,komşu kızlarının hikayesi.. Semtini bırakmış,sevdayı gönlüne mesken tutmuş ama üzerine kilitler vurup gitmek zorunda kalmış Ali'nin dönüş hikayesi... Nereden bilebilirdi ki 21 yaşında ki toy Ali kaderim diye sevdiği Zeyno'sunun kaderini yolundan çıkaracağını? 8 sene evvel çıktığı mahallesine dönerken aklında tek bir şey vardı Karadağlı'nın bir daha kalbe baharı getirmeyecekti. Sevda uğruna bırakıp gitmek zorunda kaldığı semtine,yuvasına,dostlarına,ailesine kavuşan Karadağlı geçmişi geri mi alacak? Yoksa kaderi yeniden mi yazacak? **** Geri dönmüştü Karadağlı Ali... 8 senedir planladığı hayatı yaşamak için adımlarını sıklaştırırken hesaba katmadığı bir şey vardı. Oda hayatın planladığımız gibi gitmediği idi. Oysa bunu en iyi bilenlerdendi Karadağlı... Semtin meydanında koca yürekli dostları ile durduğunda semtin sakinlerinin özlediği kahkahalar,dostluklar tamamlanmıştı bir anda... Fısıltı gazetesi Nam-ı Diyar Karadağlı Ali'nin geldiğini yaymaya başladığında birer,ikişer genç kızların kafaları çıkmıştı camlardan dışarı. Öyle ya gören görmeyene,duyan duymayana anlattı durdu 8 sene bu adamı... Sonunda gelmişti Karadağlı...Hiç farkında olmadan mahallede ki bütün düzeni yine ve yeniden değiştirmek üzere gelmişti...