Sakin ve tekdüze bir yaşam süren Beren'in hayatı mahalledeki insanların çıkardığı dedikodular sonucu bir anda tepetaklak olur. Ailesi için fedakârlık yapmak zorunda kalan Beren, hiç tanımadığı bir adamla evlenmek zorunda kalır. Kader çarkı başlamıştı Beren'in. Ah Beren; sarı saçlı, ahu bakışlı Beren... Kaderin cilvesinin boynuna ilmeği geçirdiği, küçük savunmasız yavrucak...

**Tamamlandı** Saçlarımın üstüne bastırdığı dudaklarının kuvveti arttı, "Küskün kız çocuğum." Tüm anlattıklarıma ağlamamıştım da tek cümle yarmıştı göğüs kafesimi. "Göğün bütün yağmurlarını taşıyan gözlerini severim." *** Bu hikaye olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar içermektedir! Tüm hakları saklıdır.

Avuçlarının içine aldığı elimi usulca öptü.Sonra sağ elini sol elimin üzerine koydu ve gözlerimin içine baktı. "Evlilik yüzüğünün takıldığı parmağa neden yüzük parmağı denilir biliyormusun?diye sordu. Gülümsedim."Bilmem.Daha önce hiç düşünmemiştim.Neden?" "Evlilik yüzüğünü ilk kez,14.yüzyılda eski Mısır kraliçesi Nefertiti takmış.O yıllar tıbbın ne kadar ileride olduğu tartışılır tabii.Fakat yüzyıllar sonra anlaşılmıştır ki,direkt kalbe giden tek damar evlilik yüzüğünün takıldığı parmaktan geçmektedir.Diğer hiçbir parmagımızdan direkt kalbe giden damar yoktur.Nefertiti yapmış olduğu bu hareketle eşine,kalbine giden yolun onun tarafından bağlandığını göstermek istemiştir.Ve bu gelenek hiç bozulmadan günümüze kadar gelmiştir." "Çok etkileyici.Nefertiti eşini çok sevmiş olmalı."dedim. "Tıpkı benim seni sevdiğim gibi."dedi ve cebinden çıkarttığı küçük kadife kutuyu açtı. "Şimdi izin verirsen,kalbime giden yolun senin tarafından bağlanmasını istiyorum.BENİMLE EVLENİRMİSİN?"

Caner ÖZTÜRK... Öztürk ailesinin en küçük oğlu. Üç abisinin de evli olması sonucu tüm oklar kendisine yöneltilmiştir. Özellikle en küçük abisi Alper'in ailesinden habersiz, gizli bir evlilik yapması üzerine annesi Caner 'de tüm ipler onun elinde, kontrol kendisinde olsun istiyor ve işler bu noktada sarpa sarıyor. Melek Hanım büyük oğullarında yaptığı gibi gelinlerini kendisi seçmek, oğluna yaraşır bir kız bulmak istiyor. Bu konuda da oldukça ısrarcı... Yalnız atladığı bir nokta var ki, küçücük, minnacık bir şey: CANER EVLENMEK İSTEMİYOR! Annesinin baskısından ise oldukça sıkılmış durumda. İkisinin girdiği amansız mücadeleyi kim kazanacak? Eğlenceli bir yolculuğa çıkmaya hazır mısınız? "Evlilik bence bir çeşit kumar gibi. Hayatının en büyük kumarı diyebilirsin. Tüm paranı, varını yoğunu yatırıyorsun ve oyunun sonunda iki seçenek var. Kazanmak ya da kaybetmek... Herkes kazanmayı ister ama o oyunu asıl heyecanlı yapan kaybetme payının da olması değil midir?" #1 romantikkomedi=10.04.2021

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

-Wattys 2020 Romantizm Kazananı- Adamın üzerimdeki baskısıyla köşeye sıkışmıştım. Ona dokunup üzerimden atmak istiyordum ama bunu yapamıyordum. Sanki felç geçirmiş gibi kalakalmıştım. Ne konuşabiliyordum ne de hareket edebiliyordum. Fakat artık bundan oldukça rahatsızdım. Sağ elimi belli etmeden arkama atıp belimdeki silaha dokundum. Onun varlığı niyeyse bana güç veriyordu. Adam sağ elini başımın üzerinden arabaya koyduğunda kaçabilecekmişim gibi geriye gittim. Daha fazla gidemiyordum. Yok olmuyordu. Böyle devam edemezdim. ''Size hiçbir şey vermek zorunda değilim!'' Adamın göğsüne ellerimi koyup tüm gücümle ittirdim. Yaptığıma direnmedi birkaç adım geriledi. Bana alan açılınca duruşumu dikleştirip ben de birkaç adım öne doğru attım. Bu sefer gerileme sırası ondaydı. ''Hem siz kim oluyorsunuz? Bana bu şekilde davranamazsınız!'' Sesim haddinden fazla çıkmıştı. Karşımdaki adamın şaşırdığını görebiliyordum. Benden bu denli bir çıkış beklemediği açıktı. Adamın sinirle kasılan yüz kaslarını gördüm bu sefer. Yine bir sinir dalgası benliğini ele geçirmişti. Ben de bundan nasibimi almıştım. Kollarıma yapışan mengene gibi eller öyle sert tutuyordu ki canım yanıyordu. Parmakları kollarımı morartırcasına sıkıyordu. Yüzü yüzüme yaklaşmış gözlerinden çıkan öfke ateşleri yüzümü yakıyordu. ''Kimliğini çıkaracaksın ve arabada ne var ne yok hepsini göstereceksin!'' Bu bendeki bardağı taşıran son damla olmuştu. Kimse bana emredemezdi. Hiç kimse! Kollarımı gevşettiği tutuşundan faydalanıp yarım adım geriye çıktım. Canım ya da bir başka şey şu an umurumda değildi. Belimdeki silahı çekip kalbine dayamamla onun da eş zamanlı aynı şeyi yapması bir olmuştu. Şimdi ikimizin silahı da birbirimizin kalbi üzerinde meydan okuyordu. Ya iki silah da patlayacaktı ya da birimizin öfkesi ateş olup yakıp yıkacaktı.

Dikkat! Bu hikayede geçenler Yaban Gülü adlı hikayemin devamıdır. Yaban Gülünü okumadan bu hikayeyi okumanız olanaksızdır.. “Balca..” dedi adam geceye doğru fısıltıyla. Bir tek o duyuyordu onu. Bir tek o anlardı halini. Elini kızın alt dudağında gezdirirken oldukça sessiz konuştu. “Bal gibi, balımsı güzellik. Dudaklarında bal tadı var sevgilim..” --

Gül ve onun baş gardiyanıyla tanışın. Gül için Mardin artık bir kafes haline gelmiştir ve bu kafesin baş gardiyanı Azat'tır. Peki ya Gül yanılıyorsa ya Azat kafesin değil de kalbinin efendisiyse? Azat Gül için özgürlüğünde olmuştu. O artık Mardin'e tutsaktı, abisi yüzünden ağalık ona dayatılmıştı. Azat bu kadar fedakarlık yaparken Gül ne yapmıştı? Bazı aşklar büyük nefretler eşiğinde başlar bazıları ise hayallerle. Ama kimseler bilmez nefretin bıraktığı o keskin bıçak darbeleri hayallerden ile daha fazla insan da etki bırakır. Tıpkı Azat gibi, ve tabi ki de Gül. Onların aşkın da büyük hayaller yok. Onlar hiçbir zaman yaşayamadı özgürce, kurtulamadılar zincirlerden ve gölgelerden. Azat kalbini sonsuza kadar Gül'e bırakabilirdi, onun için her şeyi yapabilirdi peki ya Gül? Yabani bir gülü bilir misiniz? Dikenleri yüzünden kimseler ulaşamaz onun o güzel görüntüsüne, lakin o dikenleri aşmak için her bir dikenin yüreğinize bakması gerekir. Azat'ta onu yaptı işte, Gül'ün bütün o zehirli dikenlerini bir bir batırdı kalbine, oradan beynine ve tekrar kalbine..

Sen bana olursun.

"Hep böyle güzel mi ağlarsın?" dedi "Komik bir mesele varsa, bazen de gülerim."dedim Güldü. Arkasını dönüp karanlığa doğru yol almaya başladı. "Hey, nereye?" "Gülmesine sebep olmam gereken birileri var, beni bekliyorlar." Ben güldüm. O gitti. #1 Genelkurgu 🌸 18/10/2020 #1 Dram 🌸 12/01/2020