Burası Voya gezegeni. Yıllardan 4080. Sanılanın aksine uçan araba ya da uzaylı yok. Onun yerine aşağıdaki maddeler var. Element kullanımı➡ Hava, su, toprak ve ateş kontrol edilebilir. Her insan sadece bir tanesini kontrol edebilir. İki farklı elementten insan evlenirse artık kadın kocasının elementini kullanır. Büyü kullanımı➡ Magich şehrine giden ve Magich sınırından çıkmayan herkes büyü yapabilir. Somut his➡ Cesur, zeki ve yardımsever özelliklerinden hangisi baskınsa o geliştirilir. Hepsini kullanabilen yoktur. Dinozor bağı➡ Somut hissi cesur olan herkesin dinozoru vardır. Periler➡ Dört farklı elementten prenseslerin neye ya da kime göre belli olmadığı bir şekilde seçilir. Voya➡ Dört elementi birden kullanabilen öldürmek istediği kisilerin rüyasına girip öleceğini söyleyip öldüren seçilmiş kişidir. © Tüm hakları saklıdır.

Bir doğum lekesi. Dört Zamancı. Ben sıradan biriydim. Hayatım boyunca büyük beklentilerim olmadı. Kalabalıkları sevmeyen, sessiz, kendi içine kapanık biriydim. En iyi arkadaşım Essie dışında neredeyse kimseyle konuşmazdım. Kitaplar dünyam, müzik ise sığınağımdı. Ama bir gecede hayatım altüst oldu. Artık zaman doğrusal değil. Günün 25. saatinde, çürümekte olan Kara Delik adlı paralel bir boyutta, başka kimsenin göremediği yaratıklarla savaşıyoruz. Gölgeden, kâbuslardan ve açlıktan doğmuş canavarlarla. Ve tüm bu karanlığın kalbinde açılmak için fısıldayan bir kapı. Ama o kapı açılırsa? Her şeyin sonu gelecek. Biz, Zamancılarız. Dört seçilmiş. Dört zincirle birbirine bağlanmış kader. Ve içimizden biri; dünyanın son umudu, ışığın kendisi. ********** HİKAYEM REKLAM PANOSU DEĞİLDİR. BOŞUNA YAZMAYIN SİLİYORUM. ☆ ZAMANCILAR ADINDAKİ İLK VE TEK HİKAYEDİR.

İLK KİTAP : ELYSİUM'UN SIRRI Gökyüzünün ve hava olaylarının mutlak hakimi Zeus elinde şimşeğiyle düşmanını bekliyordu. Güç dolu bakışlarında tereddütün damlası bile yoktu. Karşısında her ne varsa ondan daha kudretli değildi. Arkasında ışığın koruyucusu olan kızı belirdi. Kızıl saçları ve gökyüzünü andıran mavi gözleri kendi içindeki ışıkla parlıyordu. Elini babasının omzuna koydu. Artık o, dünkü çaylak değildi. Kendini bilen, tanrıça olmayı reddetse bile bir tanrıça kadar akıllı ve güçlü biriydi. Zeus'un işaretiyle kız güneş ışığından yapılmış yayını kaldırarak nişan aldı. Tam o sırada sert bir rüzgar esti. Kara bulutlar göğü kaplamıştı. Kızının ışığı söndü. Gökyüzünde felaketin habercisi beyaz şimşekler dans ediyordu. Ne şimşek Zeus'un kontrolündeydi, ne de beyaz ışık prensesin. Tanrı yaşlandı. Kızı ışığını kaybetti. Zeus dik durmaya çalışsa da kudretinden eser kalmamıştı. Nihayet dizlerinin üstüne düştü. Tanrıların tanrısı ilk yenilgisini yaşayacaktı ve artık hiçbir şey eskisi kadar beyaz olmayacaktı. VampirePhotoshop'a bu mükemmel kapak için teşekkürler!

☁ Eray Aydan ☁ Bulutları seviniz.

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Aşk bir sera çiçeği değildir, Yabanidir; Islak bir geceden, Güneşli bir saatte doğmuştur, Vahşi bir tohumdan çıkmış, Vahşi bir rüzgarla esilip yola savrulmuştur. Bazen kötü kızlar, kötü çocuklara aşık olur. Bir kitabın ölüleri dirilteceğini öğrendim. O yüzden kimsenin gitmeyeceği bir yere gidip, günahkar bir ruhu geri getireceğim. Ve ben, günahın en koyu tonuna, karanlığın en yoğun noktasına, bir safkan olan, en korkunç adama, bir iblise aşık oldum. Tüm Hakları Saklıdır!

Onun adı Zoe. O labirentin ilerisindeki Mıntıka'dan atılgan bir kız. O tesadüfen Kayran' a geliyor ama yanlışlarına teşekkürler, onların bedellerini ödeyecek. Bazı yeni bağlarla yüzleşmek zorunda, biri kardeşi gibi ve biri de kalbinin hızını değiştiriyor. Ama aynı zamanda Mıntıka hakkında aklına sızan düşünceleri ona baskı yapıyor. Ve o geri dönmesi gerektiğini biliyor ama hayatındaki değişen şeyler onun yıkılmasını sağlarken o nasıl geri dönebilir ki? Ya da Kayranlılar ve Mıntıkalılar bir araya geldiklerinde? Kitabın yazarı @secretninjas . Ben sadece yazdığı kitabı çeviriyorum. Kitabın tüm hakları ona ait. Kitabı çevirmek için izin alınmıştır. I got permission from the original writer, @secretninjas .

''Kızım manyak mısın, kedinin kafasına niye ekmek fırlatıyorsun?'' ''Yesin diye'' ''Aa olur mu öyle kuru kuru ekmek, al şu ocaktaki tencereyi de fırlat ayıp olmasın hayvana''

UYARI: Hikayeyi okurken sakın henüz okumadığınız bölümlere bakmayın. Gizem/Gerilim olduğu için spoiler yiyebilirsiniz! Yetenekli olmak. Her defasında imrenilen bir olgu. Başınıza bela açacağını asla düşünmezsiniz; Öyledir ki yetenekli insan belaya rastlamaz. Aksine bunun bir deli saçması olduğunu düşünürsünüz. Ama bir kez daha düşünün. Zira genç bir kız olan Maya'ya göre hiç de öyle değil. Hele ki kızımız doğuştan telekinezi yapabiliyorsa, kendisini belanın, bildiğimiz belanın içinde bulması kaçınılmaz olacaktır. Düşmanı yakaladığını zannettiğin anda çember daha da genişler. *Her bölümde gizemin dozu artarken, entrikalar doruklara ulaşacak.*

Ruhumda, bedenimde onunla birlikte yanıyor, tükeniyordu. "Lütfen, yapma bunu bana." diye fısıldadım, dudağıma yaklaşırken. Kalbimin güm güm attığını, belki yarın pişman olacağını bildiği halde devam ediyordu. "O gün," dedi biraz daha yaklaşarak. Bir şey sormak istiyor gibiydi, sesi biraz daha istekli çıkarken. "O gün ölseydim, ne yapardın?" Tebessüm ettim. Gözlerimi kaldırıp dakikalardır bakamadığım gözlerine diktim gözlerimi. "O gün ölürdüm." * Saçma bir deneyin kurbanı olan 3 insan. Can yakan gerçekler. Yitirilen hayaller, umutlar ve gelecekler. Tamamen çöküme uğrayan bir genç kız. Genç kızı daha da karanlığa iten iki genç adam. Hiç hesapta olmayan, bir haber. Sırların, alınacak intikamların ve her şeye rağmen yaşamaya devam eden 3 insanın, imkamsızlıklarıyla dolu bir hikâye. Bu hikâye, her şeyiyle can yakan Yorgun olan 3 insanın hikâyesi. Adam ölümdü, kadın ise ölü.