Kaderin, uçsuz bucaksız geçmişinde, Acıyla dolu bir yanardağ ile, ihanetin hırçın dalgalarına ev sahipliği yapan okyanus çakıştı. Ya ikisi de kül olacaktı, Ya da ikiside sular altında kalıp, boğulacaktı. Unuttukları bir şey vardı, Ne bir yanardağ sular altında kalıp; boğulurdu, Ne de bir okyanus kendini alevlere teslim edip; kül olurdu. Bu bir oyundu, Vezire karşı oynanan bir oyun. Lâkin, Ne Gece vezirdi, ne de Altan. İkisi de, vezire karşı savaşan Piyonlardı.

Bazen bir sözü 50kişi begensin diye değil sadece o görsün diye paylaşırsın...

Yeni kitabım bayan perkson. Ona da bir göz atmalısınız

"Öyle böyle ilerleyen bir hayatım var. Yani... Vardı aslında... İş aramaya devam ederken aynı zamanda annemin uygun bulduğu eş adayları ile görüştürülmeye çalışılıyordum. Ta ki onu görene dek!" Nesil hanım kızımız; gayet neşeli, biraz geveze, aklındaki dilinde, (yok canım elbet boşboğaz değil) yemeyi, gülmeyi seven, iş yapmaktan hoşlanmasa da epey hamarat bir hatun kişi. Uyumak, Furkan dayı ile didişmek, arkadaşlarıyla pencereden pencereye konuşmak ve jelibon en sevdiği şeyler. Bedir'in mavi gözleriyle karşılaşıncaya kadar öyleydi yani... "Hep derlerdi; o kişiyi gördüğün zaman doğru kişi olduğunu anlayacaksın, kalbin sana söyleyecek diye. Evet ben anladım. Gayet iyi anladım ancak bir sorun var. O nasıl anlayacak?" Müptela Yayınları farkıyla tüm kitapçılarda. ❤