„Duchowi memu dał w pysk i poszedł." XIX wiek -wiek wielkich wydarzeń, miłości i spotkań, które nigdy nie kończą się tak jak powinny... okładka autorstwa @ka_flexing >>>>

Za sprawą Dumbledore'a dwaj wielcy wieszczowie - Juliusz Słowacki i Adam Mickiewicz - zostają przeniesieni do Hogwartu. Zanim dyrektor Szkoły Magii i Czarodziejstwa naprawi zmieniacz czasu, poeci muszą stawić czoła nowej, magicznej rzeczywistości. Wyróżnienie w konkursie Skrzydlate Słowa 2017. Miniaturka ukończona 1 kwietnia 2017.

Paryż, 1834 r. Juliusz Słowacki jest szanowanym poetą. Mimo wszystko zawsze Mu czegoś brakowało. I nie chodzi mi tu o Ojczyznę. Brakowało mu czegoś lub może kogoś ? Osoba którą kiedyś cenił Mickiewicz. Teraz znienawidzony rywal. Adam Mickiewicz. Wielki nieoceniony poeta i patriota. Autor wielu wielkich dzieł. Zakochany w mniej cenionym poecie który go nienawidzi. Co może pójść źle ? Okładkę wykonała Crazy_Writer44, dziękujemy!

Sherlock Holmes: a może jednak istnieje osoba, dla której zapragnie dopuścić do siebie uczucia? Lilianne Ivy: co się stanie, gdy dowie się prawdy o swojej rodzinie? Kiedy zupełnie przypadkowo krzyżują się drogi dwóch osób, na pozór zupełnie rożnych - jednak czy w rzeczywistości tak jest? Przypadek, czy może tak miało być? Co zmieni kolejna sprawa, której podejmie się znany detektyw? Czy będą żałować podjętych przez siebie decyzji? *** - I że niby nie odwzajemniasz ich uczuć wobec ciebie? - Moja droga, jedyne uczucie, które aktualnie wypełnia moje ciało i duszę, to to, którym dażę ciebie. Prawie zakrztusiłam się śliną. Czy da się w ogóle nią zakrztusić? W każdym razie, spowodowało to moje nieubłagalnie długie kasłanie. - Rozdrażnienie tym, że jeszcze nie otrzymałem od ciebie moich informacji. I lepiej żebym je wkrótce otrzymał, Lilianne. *** Za okładkę dziękuję @chejka_ 💖 Dziękuję również serdecznie za wszystkie gwiazdki i komentarze❣️ *** Opowiadanie w trakcie edycji.

Pan A. Mickiewicz - konduktor z latami doświadczenia i nienaganną reputacją. Juliusz Słowacki - biedny student oszczędzający na chlebie, tlenie i biletach komunikacji międzymiastowej. Czy muszę mówić coś więcej?

- Adamie... Usłyszał mnie. Spojrzał na mnie tak jak wtedy, gdy się poznaliśmy. Był to wzrok srogi, zmęczony, awanturniczy. W takich chwilach jak ta, gdy za oknem szalała burza, a mój policzek piekł niemiłosiernie, bałem się. Ten strach. To właśnie on mnie tu przyciągnął.

Takie słodkie mini coś o Słowackim, który crushuje na Micka. Jesień, kawa i dynie w tle. Wyjdzie z tego pewnie trzy, cztery króciutkie rozdziały. Wszystko w toku, więc błędy pewnie są i poprawione będą w przyszłości. Wszystkie uwagi mile widziane.