- Widziałem jak się z nim całowałaś. Spojrzał na mnie i wtedy dostrzegłam w jego ciemnych oczach urazę. Podeszłam bliżej, krzyżując ramiona na piersiach. - Szpiegowałeś mnie?! - Wybuchłam. - Co cię obchodzi, z kim się całuję?! Nie jesteś moim ojcem! - Nie krzycz na mnie! Miałam ochotę go uderzyć. Już wyciągnęłam rękę i wymierzyłam cios, ale Damon chwycił mnie za przegub. Przez chwilę patrzyliśmy na siebie w milczeniu. - Nie chcę, żebyś się z nim całowała. Nie chcę, żeby cię dotykał i był blisko - wyszeptał. - Nie chcę, żeby ktokolwiek to robił, zrozumiałaś? - Dlaczego? - Zapytałam, wytrzymując jego świdrujące spojrzenie. Długo milczał. Jego twarz nie zdradzała żadnych emocji. Jak on to robił? Jak potrafił mówić takie rzeczy i zachowywać się, jakby go to kompletnie nie obchodziło?" *** Serena i Damon znają się od dzieciństwa. Razem bawili się w piaskownicy, razem dokuczali nauczycielom w podstawówce i razem pakowali się w kłopoty. Zawsze się wspierali i byli swoimi najlepszymi przyjaciółmi. Z czasem przekonują się, że zaczyna się liczyć coś więcej niż tylko "przyjaźń"... Ale jeśli coś ich rozdzieli: ludzie, kilometry, niepamięć? Jeśli odległość stanie się nie do pokonania, a miłość zbyt skomplikowana? Co jeśli to nie będzie historia ze szczęśliwym zakończeniem? Ta historia na pewno was zaskoczy! Przekonajcie się! Najlepsze notowanie: #117 w "Romans"

"Nienawidzę go, wchodzi do mojego domu od tak, rozwala się na kanapie i wrzuca w siebie zawartość lodówki. Mojej cholernej lodówki. I to dlatego, że jest przyjacielem mojego brata. Przecież to nie daje mu takich praw! Co z tego, że jest przystojny, wygląda jak grecki Bóg, skoro jest skończonym dupkiem? (...) A jednak, oddałabym wszystko żeby zwrócił na mnie uwagę." ~*~ Rekord: #3 miejsce w rankingu "Dla nastolatków", dziękuję! 03.01.16r.