Savaşma seviş serisi 4. Kitap. Alihan, bir efsane bordo bereli Dicle, bir kürt kızı azıcık deli Onlar için hep birlikte Alayına isyan demeli. Sınır çizenlerin inadına Nifak ekenlerin inadına Savaş biçenlerin inadına Alayına alayına alayına İSYAN!

Savaşma Seviş Serisi 3. Kitap Yakında tanıtımı sizlerle olacak:) (Şimdilik bir sonraki kitabın, Alihan'la Dicle'nin hikayesinin tanıtımlarını okumak isterseniz, sizi "Alayına İsyan"a alalım:)

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Yavaşça perdeyi açıp karşı balkonda sokak lambasının ışığıyla aydınlanan ona baktım. Eskitme bir sandalyeye oturmuş,sol elini balkon demirine yaslamış diğer elindeki sigarasını dudaklarına doğru götürüyordu. Yelkovan akrebin üstünde durduğunda saat gece yarısını bulmuştu. 22 Nisan takvimde boy gösterdiğinde beşinci yılımızı kendi çapımda,kendi içimde kutladım. Bugün onu ilk gördüğüm gündü. Bugün sevgimin tohumlarının atıldığı ilk an. Sigara dumanını başını havaya kaldırarak dudaklarından dışarı bıraktı ve duman gökyüzüne doğru yol aldı. İlk gördüğüm an kalbim nasıl öyle atıyorsa şimdi de öyle atıyordu. Kalbimin dili ona çok şey söylemek istiyordu ama o duymuyordu."Mutlu yıllar."diye mırıldandım. Kaybedecek bir şeyim yoktu avucumun içindeki umudumdan başka. Onu da kaybedersem yaşama tutunmak için, bu dünya üzerindeki varlığımı doyasıya yaşamak için bir sebebim kalmazdı. Hepsi elimden kayıp gitmesin diye avucumu kalbime bastırıp umudumun bir kırıntısını oraya sakladım. * Nefesi yüzüme çarparken benim nefes almamı zorlaştırıyordu. Nefeslerim boğazıma dizilirken yutkunmam zorlaştı. Dudaklarını diliyle ıslatıp "O yazardan sende sevdiğin bir alıntıyı söylesene"dedi elini başımın yanındaki dolaba koyarken. "Kafkadan mı ?" Başını salladı. Dudaklarımı aralayıp"Ne söyleyeceğim belli de,nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum." 15.12.2016 İnstagram:Busssiiimmm

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

#1 Romance (18.03.2019) #3 Love (28.03.2019) Wattys2015 & Wattys2016 Kazananı ❝Mayıs Sinekleri, ilk sevişmelerinde ölürlerdi. Eşlerine son armağanları, son nefesleri olurdu. İhanet nedir bilmezlerdi onlar, birbirlerine sadık kalarak göçüp giderlerdi bu dünyadan. Mayıs Sinekleri, aldatılmış bir adamın tek tesellisiydi âdeta. Geçmişi, hislerini köreltirken bir kalbi olduğunu unutmuştu o adam. Yenik düşmüştü, çaresiz kalmıştı, kimsesizliğe mahkûm edilmişti. Kimseye güveni yoktu onun, o duygularını çelikten bir mezara gömmüştü. Dengesizdi, vurdum duymazdı, korkutucuydu. Yaşadıkları onu bambaşka bir adam olarak yeniden yaratmıştı. Bütün kadınlar onun gözünde aynı kefedeydi artık. Kurnazlardı, yalancılardı ve acımasızlardı. Her birinden nefret ediyordu. Fakat bir gün kader onun karşısına bambaşka bir kadın çıkarttı. O bir armağandı, ama adam her defasında o armağanı acımasızca kırdı. Önyargıları gözünü bürümüştü, bu yüzden gerçekleri göremiyordu. Oysaki o kadın, ihanet nedir bilmeyen, son nefesine kadar adama sadık kalacak kişiydi. O kadın, adamın Mayıs Sineğiydi.❞

"Aşk bana denk gelmez"deyip kekimden ısırdım ve devam ettim "Hem ben keklerim ile mutluyum." Bağdaş kurup iyice yayıldım çimene. Kekimden ısırık aldım ağzımı benim gibi oturan İdil'e doğru açtım. Önce yüzünü buruşturup sonra kekinden yiyip o da benim gibi ağzını açtı. Sonra tekrar bana dönüp "Şu keklere verdiğin değeri bir başkasına verip aşık olsaydın küçük kekleriniz olurdu belki" deyip göz kırptı. "Bir keresinde öyle bir eylemde bulunmuştum. Sen de biliyorsun ki o bana bakmaz. Şimdi sus ve keklerimle baş başa bırak beni. Ben ilerde evde kalırsam kedi değil kek barındırıcam evimde"deyip ikinci kekimi bitirdim. İğrençlik olsun diye yine ağzımı açtım. İdil tek kaşını kaldırıp koluma vurdu. Annemin dışarı çıkıp bize bağırması ile ikimizde birden ayağı kalktık. "Azra sen o beyaz pantolonla çimene mi oturdun kız"diyen annem yanıma gelip popoma vurdu. "Çabuk içeri." İdil annemin ölümcül bakışları sonucu hemen içeri girdi. Annemde girince keklerimi alıp kapıya yöneldim. Olduğum yerde durup arkama baktım. İçim ürpermişti bir anda. Bu aralar sık sık sanki biri beni izliyormuş düşüncesine kapılıyordum.Kimseyi göremeyince kafamı kaldırıp gökyüzüne baktım. "Bakalım bu sene bana neler kazandırıp neler kaybettirecek"deyip içeri girdim. ******* "Olunabilecek en güzel yer,senin olduğun yerdir"diyip saçlarımın arasına küçük bir öpücük bıraktı. Ellerimi tutup "Üşümüşsün"dedi. Ellerimi sıkıca sardı. "Bu elleri hiç bırakmayacağım Azra." Ona sıkıca sarıldım. Kokusunu içime çektim. "Huzurumu bulmuşken bırakmaya niyetim yok."dedim. "Sende ki huzuru benden başkası bilmesin" Kokusu cennetin provasıydı diye klasik bir söz söylemiyordum. Ama çok güzel kokuyordu,çok güzel sarıp sarmalayıp,çok güzel seviyordu. O benim başıma gelen en büyük,en güzel mucizemdi.

Annesinin onu terk ettiğini düşünen bir genç kız. Babasını,annesini aldattığı için affetmemeye yeminli olan Derin hayatındaki cevapsız kalan soruların peşinden gitmeye kararlı. Ama bir yandanda ummadığı bir anda bir bataklığın içine düşmüş olan Koraya aşık olmuştur. Koray genç kıza dönüp; Seni karanlığıma çekmek istemiyorum. Sen o herkesin kış geldi mi sevinçle karşıladığı kar gibisin masum,temizsin ben ise o kar yağdığında herkesin sevincini kursağında bırakan fırtınayım iyi gelmem kimseye yıkar geçerim,fırtınalar estiririm her yerde ve en önemlisi sensin benim için,ben seni kendi karanlığıma çekmek istemiyorum."yüzümü ıslatan yaşlarımı sildi. Ve ben ilk defa kendimden başka birinin çaresizliğine şahit oldum ve o da yine çaresizliği ile beni paramparça etmeye yetecek adamdı. ******** "Sen hayal dünyama sinişin,yeniden kendime gelişimsin"