"Kocaman bir ayı olabilirim, ama ben bile dünyanın en sevimli bal arısına zarar veremem. Vereni siksinler."

SONSUZA DEK ～ TANITIM Tiffany;aşktan,terk edilmekten,yalnız kalmaktan korkan bir kadın..Kimseye yeterince güvenmeyip sadece kendi doğrularıyla hareket ederken karşısına çıkan bu erkeklerden hangisine aşık olabilecek? Luhan;playboy,kızlarla eğlenmeye bayılan,hayatını eğlenmeye ve kızlara adamış,gerçek aşık nedir bilmeyen bir adam.Sırlarını gizlerken gerçek aşkı bulabilecek mi? Bu iki insanın kaderi tek kalpte birleşebilecek mi?Peki ya Luhan'ın sırları açığa çıkarsa neler olacak? Mesafeler dokunmaya engeldir,sevmeye değil.

Çoğu zaman karar vermek zorunda kalırız. Her ne kadar önemsiz gibi görünse de, hayatımızı şekillendirecek kararlar... Cansel de, küçük ama sanıldığı kadar önemsiz olmayan bir karar anıyla yüz yüzeydi. Zar zor ayarladığı iş görüşmesine giderken karşısına çıkan yaralı adam, ona yardım istermiş gibi bakıyordu. Cansel'in önünde iki seçenek vardı. Ya iş görüşmesini hiçe sayarak adamı hastaneye götürecekti, ya da adamı öylece bırakıp iş görüşmesine gidecek ve bu vicdan azabıyla yaşayacaktı. Nadiren ortaya çıkan iyilik melekleri yüzünü gösterip, kanatları ortaya çıktığında, bir süre daha tek besin kaynağının makarna olacağını kabullenerek adama yardım etmeyi seçti. Hayatını kurtardığı adam ise şirketinde onun için yer açmış, Cansel'in üst komşusu olan kardeşine onu iş görüşmesine getirmesini söylemişti bile. Verdiği bu küçük, önemsiz gibi görünen karar hayatını çoktan değiştirmişti...

Hayat bazen çok sinir bozucu olabiliyor. Hele ki bir gecekonduda tek başına yaşıyorsan ... Gece hayatın zorlukları ile yaşamayı öğrenmiş bir üniversite öğrencisiyken hayatını değiştirecek bir iş bulur. Çocukları çok seven Gece nereden bilsin miniğin ona aşık olacağını? Peki ya tek aşık olan küçük biri değil ise? @Tüm hakları kumbaramda saklıdır. İYİ OKUMALAR!!! BAKICIYA BAK SEN!....

HERKES BAKSIN BİR :)

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------