Aynadaki yüzüme baktım, beyaz bana yakışmazdı normalde, ama bugun yüzümdeki renklerle, uyum içindeydi, hayatım boyunca hiç bu kadar makyaj yapmamıştım. Yüzüm o kadar pürüzsüz görünüyordu ki, mermer kadar soguk, ve düz. İçim gibi tıpkı, parmağıma ilişti gözüm, yüzük parlıyordu. Gelinlik sanki, hapisene yüzük ise, prangamdı. İçimden çıklık çığlıga, acı çeken kadın bana bunu yapma diyordu adeta. Gözümün önünde, nikah masası, mahir ve ben. Sonraki bir kaç yıl. Canlandı,zihnimde, kabus gördüm sandım. Yapmayacaktım. Vuslat bir an aklımdan cıkmıyordu. Artık inkar edecek bir şey yoktu ortada,. Ona aşık olmuştum. Ve onunda bana aşık olduğunu biliyordum. Ama onada gidemezdim. Onunla olamazdık. Olmazdı... Ama evlenmediğimi duyarsa, asla peşimi bırakmazdı. Aynı şekilde mahirde yakamdan, düşmezdi. Yapacak en iyi şey buydu. ... Onada güvenim yoktu. Napıcaktım, vuslat la olamazdım, ama mahirle hiç olamazdım. Başımdaki duağı çekip attım. Yüzüğü cıkarıp, aynanın önüne bıraktım. Yaü şimdi ya asla... Bir spor hocası, Bir boks hastası, aşkta yaşın hiçbir, önemi yoktur. gerçek bir hikayeden alıntıdır. Şehir , isimler ve meslekler değiştirilmiştir.