Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Ben Alya. Ergenlik ortalarında bi kızım . Normalde benim yaşımdaki bi kızın 40 50 kilo civarı gibi olması lazımsa ben kesinlikle normal değilim. Anormallikte boyut atladım resmen. Uzun zamandır da böyleyim. İlk başta insanların durmadan benimle dalga geçmeleri çok sinirimi bozsa da bir süre sonra alışmaya başladım. Ama alışmam bu halimden memnun olduğum anlamına gelmiyor. Vücudumdan nefret ediyorum. Ben bile kendimi sevmezken başkası nasıl beni sevebilir ki ? Ama bazen hiç bir şey düşündüğün gibi olmaz. Mucize diye bi şey var sonuçta. *Okumakta olduğunuz ya da okuyup "Bu ne lan?" diyiceğiniz bu hikaye tamamen ve maalesef gerçektir.

Bir adam, geçmişi kan ve intikamla dolu. Bir kadın, mutlu olmayı istiyecek kadar iyi niyetli. Bir aşk, sert , tutkulu... Bir hata insana neler yaptırır? Yada yanlış tercih nelerle sonuçlanır? Herkes isterdi sevdiği insanla mutlu olmayı peki kaçı gerçekten mutluydu? Biri İnatçı Diğeri Kontrol Manyağı. Biri Enerjik Diğeri Korkutucu. Çalışmak için gittiğiniz evin mafya liderinin evi olduğunu bilseniz oraya gider miydiniz? *** "Yeni hayatına merhaba de kül kedisi artık benimlesin" dedi keyifli sesiyle. Pis sırıtışına sinir olsamda sesimi çıkarmadım. Yavaşça bana yaklaşıp sırtımı duvarla birleştirdi. Başını boynuma yaklaştırıp etkileyici tonla konuşmaya başladı. "Artık tüm hücrelerinle bana aitsin. İtiraz etme hakkın kalmadı biliyorsun değil mi?" dedi boğuk çıkan sesiyle. Verdiği her nefes boynuma çarpıp vücüdümda elektirklenmeye neden oluyordu. Kendimi toparlamak isterken boynuma kondurulan buse, aklımı başımdan aldı. Karşımdaki adam inanılmaz ince zekaya sahip ama unuttuğu bir şey var kadın zekası. Kafamı yapabildiğim kadar geriye çektim. Sırf ben sinirliyken mutlu olduğu için "Senden öncekilerde öyle söylüyorlardı ama sonuç hep aynı " dedim. İşte gülme sırası bende. "Senden öncekiler de ne demek ?" dedi dişlerinin arasından kaşları çatıldı. Vücudu gerilirken gözleri öfkeyle kıstı. Ona bilmiş bakışlar atıp sırıttım. Sen beni anladın dercesine. "Bundan sonra hayatında kimse olmayacak" dedi yumruğunu yan tarafımdaki duvarla buluştururken. Siniri duvardan duman çıkarmaya yetti. ''Bakarız" dedim alayla kahkaha atarken. ®Tüm Hakları Saklıdır® Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. NOT: Hikaye kitaplaşana kadar bölümler Wattpad' de kalacak silinmeyecek.

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...