"Bilseydin de bir şey değişmeyecekti!" dediğimde ikimiz de sustuk. Yüzüme yaklaştığında nefesimi tuttum. Kokusunu içime çekersem çok daha fazlasını isteyecekti arsız kalbim, biliyordum. "Senden.." dedim ve sustum yeniden. Amacım ondan nefret ettiğimi söylemekti. Bana yaşattıkları için ondan nefret etmem gerekmez miydi? "Senden!" dedim bu kez daha yüksek bir sesle ama dahası çıkmıyordu işte. Yalan söyleyebilecek olsam bile bu kadar büyüğünü asla söyleyemezdim. "Seni, diyerek başlamalısın Asrın Yıldızı. Başka türlüsü yalan olur.." Asla yalan söyleyemeyen bir kadın, düşmemesi gereken bir aşka düşerse ne mi olur? Önyargılarınızdan arınarak aşkı anlamanız dileğiyle.. Keyifli okumalar (:

Gökkuşağı denilince akıllarına orada olmayan tek renk 'SİYAH' geliyordu. Neden siyah yoktu gökkuşağında? Dışlanmış mıydı? Yoksa oradaki renklere göre daha karanlık olduğu için mi? Kendisi de siyahın içindeydi. Hayatı hayalleri siyaha boyanmıştı. Nereye adım atsa siyahın çukuruna düşüyordu. Ya da biri onu o çukura atıyordu... Hangi insan bir Azraile aşık olurdu? İntikam ateşi ile dolan adam karşısında onu öldürmek için can atıyordu. Ama o gitmiş ondan hoşlandığını söylüyordu. Bu nasıl bir karanlıktı? Nasıl kurutulacaktı canını yakan bu duygulardan? Belki de asla kurtulamazdı... Azraili ona elini uzattı ve ayağa kaldırdı. Öldürmekten vazgeçmişti sanırım. Şöyle fısıldadı kıza: "Belki de en başından başlamalıyız. Ben Azrail: Asrın Soykıran..." **** İlk Yayım Tarihi: 19.07.2018

© Tüm Hakları Saklıdır. Karanlık Aşk ile başlayan macera Veliahtlar ile devam ediyor! Asal, Masal, Hale ve yoncanın dördüncü yaprağı Bahar... Üç yapraklı olduğunu sanan yonca dördüncü yaprağını keşfettiğinde hayatın kanayan dizlerinden çok daha fazlası olduğunu öğrenecekti. Yaprakların her biri, kendi hikayelerini yazmak isteyince dostlukları ve aşkları ile sınanacaklardı. * * * Dirseğimin üzerinde doğrulunca baktığım yerin çim değil de yoncalardan oluşan bir alan olduğunu fark ettim. "Batıl inançlarım yoktur ama hiç kimseyi de basit bir karahindibadan şans isterken görmedim. Şansa ihtiyacın varsa dört yapraklı yoncaya sahip olmalısın." Beni duymuş muydu? Ne yaptığımı görmüş müydü? Onu bunu bırak, inanmamasına rağmen benim için dört yapraklı yonca mı arıyordu? "Dört yapraklı yoncaya inanmam," dedim. "Çünkü daha önce hiç görmedim." "Bence şansı getiren, dördüncü yaprak."

Her bir yaprak kendi yazdığı hikayenin başrolünü üstlendi. Tek tek kaleme aldı tüm geleceğini... Hale & Asal Onların başlangıcı Yaz'ı, Kış'a çeviren bir kasırgaydı. Oysa ki bu sadece buz dağının görünen yüzüydü. Kış'ı yakıp kavrulan Yaz, tam aşkı bulmuşken hayatındaki en değerli kişiyi kaybetmek üzereydi. Bu büyük bir sınavdı ve geçebilmek için bir şıkkı seçmek zorundaydı. Çocukluğunun aşkı mı? Çocukluğunun kahramanı mı? * Seni düşünürken içim geçmiş, severken de ömrüm... * Elinde tuttuğun bu kitap, yoncanın eşsiz bir yaprağı... Şansın gelip gelmediğini ancak tüm yapraklar bir aradayken anlayabilirsin. Bu yüzden hikayenin eksik yapraklarını okumayı unutma... Veliahtlar 2 - Ensal ve Veliahtlar 2 - Bahan

Her bir yaprak kendi yazdığı hikayenin başrolünü üstlendi. Tek tek kaleme aldı tüm geleceğini... Bahar & Korhan Onların hikayesi ise çok başka... Baba kelimesini yıllar sonra hayatına alan Maganda, annesini aslında tanımadığını öğrenince ne yapacak? Aile kavramına bi o kadar uzak olan kızı, yakınlaştıracak kişi, aslında bir aileye sahip mi? * Elinde tuttuğun bu kitap, yoncanın eşsiz bir yaprağı... Şansın gelip gelmediğini ancak tüm yapraklar bir aradayken anlayabilirsin. Bu yüzden hikayenin eksik yapraklarını okumayı unutma... Veliahtlar 2 - Ensal ve Veliahtlar 2 - Hasal

Başak, askerdeki abisine saçma sapan mesajlar atıp eğlendiğini zannederken, telefonun ucundaki kişi gerçekten abisi miydi? Rastgele#1 {28.03.2023} Genç Kurgu#1 {29.03.2023} Kısa Hikaye#1 {31.03.2023} Genç Kız Edebiyatı#1 {04.04.2023} Aşk#2 {05.04.2023} Mizah#1 {08.04.2023} Romantizm#3 {08.04.2023}

Dudakları dudaklarına değdiği an hayat boyunca beklediği anın bu olduğuna karar verdi.Vücudu alev alev yanıyordu ve içindeki alevin kıvılcım misali adamı da kavurduğunu görebiliyordu.Kollarını boynuna dolayarak inledi.Ona dokunmak dışarıdaki soğuk havaya inat yanmaktı.Dudaklarını acemi bir tavırla açarak adamın dilini içeriye davet ettiğinde Brendan büyük bir hazla dudaklarını ezmeye devam ediyordu.Tanrı aşkına, ona ihtiyacı vardı üstelik onu gördüğü ilk andan beri bu anı düşleyen kendisiydi ve itiraf çemberinin etrafını kuşattığını hissediyordu. Dudaklarına karşı iç çekti ve adam öpücüğün şiddetini arttırdı. İçine bir haz dalgası gönderen sert bir öpüşle dudaklarını istila etti.Öpücükleri giderek daha sert ve yoğun bir kıvama geldi.Her biri bir öncekinden daha cesurdu.Artık sınırlar yoktu, sınırlar kayboldu.Arada uzun uzun bakıp Bahar'ın adını kutsal bir şeymiş gibi fısıldıyordu. Bir duygu selinde boğuluyordu.Tanrım, binlerce parçaya ayrılıp aynı zamanda yeniden bir bütün olmanın anlamına ilk kez varıyordu.Güçlü elleri her yerindeydi, bir an için hassaslaşan teninde dolanıyor bir an için ruhunu sıvazlıyordu.Sonunda düşlerindeki bahar kokulu mevsimi kendini ona dolamaktan başka seçeneği kalmayana kadar havaya kaldırdı. Brendan uzun süredir yapmak istediği şeyi yapmak üzere cebinden çıkardığı çelik grisi kelepçeleri büyük bir tutkuyla kaldırarak "Tanrım, seni her şeyinle istiyorum." dediğinde ne olacağını içgüdüsel bir şekilde biliyordu.Cevaben başını salladığında Brendan önce sağ bileğine taktığı kelepçeyi sol bileğinde eşitleyerek yatağın demir başlığına kenetledi. "Benimsin," diye fısıldadı soluk soluğa. "Bunu sen bile değiştiremezsin." ♠ Portola Valley'in 2.kısmıdır! Final Tarihi; 14.08.22

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

"Yapma!" Sesimi her ne kadar güçlü tutmaya çalışsamda o bana her yaklaştığında kalbimin atışı hızlanıyor, heyecandan avuçlarım terliyordu. Bir adım daha attı, bu adım aramızda ki kısacık mesafeyi sıfıra indirmişti. "Neyi yapmayayım?" Ellerinden birini ince belime yerleştirdi. "Bunu yapma işte! Bana dokunma!" Güç bela kendimi ondan uzaklaştırdım. "Bıktım anlıyor musun? Beni sürekli iş bahanelerin ile buraya çağırıp sıkıştırmandan, bana yakın olmaya çalışmandan bıktım!" Ellerimi hırsla göğsüne yaslayıp ittim. "İstemiyorum seni!" Bağırmaktan nefes nefese kalmıştım, gözlerimi başka bir tarafa çevirdim. Kolumdan tutup beni kendine çektiğinde şaşkınlıktan irice açılmış gözlerim ile ona bakıyordum. Ben daha itiraz edemeden sıcak dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Bu olamazdı! Hayır, beni öpemezdi! _________________________ Melisa ve Mehmet'in hikayesi. Kitap kapağı @sehrialem'e aittir. Başlagıç tarihi: 10/12/2019

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.