MEHMET:sanssiz ama bir o kadar da şanslı bir çocuk fakir bir aileden Yetismistir büyüdükçe akillanan bu cocuk ileride zeyneple tanışır zeyneple evlenir ve mutlu mesut geçinir ZEYNEP:asil bir aileden gelen zeynep mehmet e aşık olur ama ailesi buna izin vermez ama en sonunda muradına erer ve Mehmet le evlenir AYŞE HANIM:çok fazla bir özelliği yoktur zaten mehmet ufak yaşlardayken vefat etmiştir ORHAN BEY:Mehmet'in babasıdır ve Mehmet e yapmadığını bırakmaz ama en sonunda pişman olur ve Mehmeti bulmak için yola koyulur ve Mehmeti bulur ama nerde .... CAROLİNE HANIM:Mehmetin üvey annesidir ve buda tıpkı orhan bey gibi Mehmeti hiç sevmez bununda varlığı pek uzun sürmez VELİ AMCA:Mahallenin sevilen bir amcasıdir Mehmetin evlenmesinde çok emeği geçen bir amcamizdir SELDA HANIM:Zeynep'in annesidir kitapta okura kötü olarak tanıtılan Selda aslında çok iyi bir kadındır bunu kitabın ileri asamalarimda görmek mümkündür MUSTAFA BEY:Zeynep'in babasıdır çok asil bir aileden gelip ülkenin en iyi iş

Defne istediğini alabilecek mi ahmeti kendine aşık edebilecek mi oku ve gör

3 Milyon okunmayla şimdi yeniden Wattpad'de. ....... Bu Demir yürekli Yusuf ile ürkek yürekli Erva'nın hikayesi. Demir annesi gittiğinden beri Yusuf yanını kaybetmişti. Öfke ve nefret sanki anne karnında kalbine yerleştirilmiş gibi her yanını kuşatmıştı. Kalbi intikam hırsıyla buz kesmişti. Soğuktu artık Demir. Annesi'nin oğlu değildi. Zaten onu yola getirecek, ona doğruyu gösterek anneyede sahip değildi. Şimdi eceline, annesine gidene kadar, onun rahat uyumasına yardım edecekti. Kararmış kalbi daha fazla ne kadar kararabilirdi? Onu bu hale insanlar getirmişti.... *************** Erva; Hayatı seccade ve kalemlerinin arasında gidip gelen tertemiz bir kır çiçeğiydi. Onun gözleri asla tam açılmaz, dünyayı pembe gözlüklerle görmezdi. (UMUT SERİSİ 1) Her ne kadar farkında olmasa da imtihanların en zorunu yaşıyordu. Sabır dolu kalbi hiç bir sıkıntıya isyan etmiyor, mütevazı başı asla hiddetle dikelmiyordu. Tek sırdaşı kağıtları, kalemleri ve kumaşlarıydı... Edep timsaliydi Erva. Bakan gözler ar eder, bir daha bakmaya yürek isterdi. Ama onun kendini kapattığı bir kafesi, prangalarla susturduğu umutları vardı. Umut zehirli bir yılandı. Sinsice yaklaşıp, en acı yerinden vuracaktı Erva'yı. Ama umudun panzehirini bulacaktı genç kız. O gece başına gelecekleri bilse iner miydi o bahçeye?Kurulur muydu her zaman ki salıncağına? Allah bilirdi... Ama Allah onun kaderini çizmişti, Erva'ya da ancak teslim olmak düşerdi. Yazım tarihi: Eylül 2014