Mikeyla jest szkolnym pośmiewiskiem. Nie ubiera się najlepiej. Jest kujonem, jak to inni o niej mówią. Jednak ta mała osóbka skrywa swój talent. A mianowicie jest jedną z najlepszych akrobatyczek w swojej grupie. Pewnego dnia do grupy dołącza 10-letnia Sophie. Ze względu na tak późne rozpoczęcie nauki gimnastyki sportowej, Mikeyla postanawia pomóc małej. Mama dziewczynki proponuje prywatne lekcje w domu. Co z tego wyjdzie, czy Mikeyla spotka w tym domu kogoś znienawidzonego przez siebie, czy da radę uczyć Sophie? Tego się dowiecie czytając mojego bloga... #70 5.03.18r.

Nico jest tak poważnie ranny po udziale w wypadku samochodowym, że tymczasowo traci czucie w nogach i czekają go miesiące rehabilitacji. Kiedy wraca do domu ze szpitala, jego ojciec zatrudnia dla niego całodobowego pielęgniarza. Bardzo przystojnego, bardzo opalonego, bardzo blondwłosego całodobowego pielęgniarza. "Kalifornijska ucieczka" jest TŁUMACZENIEM historii "A Californian Escape" autostwa @makerofaqueen, opublikowanej na platformie Archive of Our Own. Autorka zezwoliła na tłumaczenie i publikację na Wattpadzie. Sceny +18 od rozdziału 8.

Janek od zawsze uwielbiał skrzypce. Czuł, że między nim a tym instrumentem jest szczególna więź, której nie jest w stanie rozerwać nic - nawet demony przeszłości, które osaczają go wszędzie i sprawiają, że nie może o nich zapomnieć. Mury, które wybudował wokół siebie, nie pozwalają nikomu dostać się do jego małego świata - tego świata ze skrzypcami, muzyką klasyczną i rozgwieżdżonym niebem widzianym przez okno. I na pewno nie spodziewał się, ile jest w stanie zmienić pewien blondyn ze skrzypcami na ramieniu, który pewnego dnia pojawił się w oknie naprzeciwko. Opowiadanie jest odpowiedzią na akcję pn. „Kolorowe słowa" z inicjatywy grupy Piórowładni (@Piorowladni) na Facebooku (https://www.facebook.com/groups/685946204908306/)

Jest to druga część Efektu Ubocznego, która kreowała się w mojej głowie już od dawna. A na dole spoiler EU. Po śmierci Kuby nie dzieje się dużo. Dni zdają się być takie same, ciągną się nieznośnie, a dusza z każdym dniem boli coraz bardziej. Ale kiedyś trzeba zebrać to, co pozostaje z nas po stracie bliskiej osoby. Mimo, iż życie po czymś takim wydaje się niemożliwe, jakoś trzeba funkcjonować. Jakkolwiek. Choć czasem mam ochotę się poddać, po prostu nie wstać z łóżka, może nawet przestać oddychać. Ale, Kuba, co Ty byś na to powiedział? A co powiedziałbyś, gdybym spróbował zapomnieć? Albo chociaż nie myśleć o Tobie tak często? Nie wiem, co byś powiedział, bo mnie zostawiłeś, bo jestem teraz sam jak palec, bo nie mam już nikogo. Nie mam już Ciebie, a razem z Tobą nie mam najlepszego przyjaciela oraz miłości mojego życia. A tak się nie robi. Nie opuszcza się ludzi mając zaledwie 17 lat. Dalsze losy Natana po 16 listopada 2017, czyli to, co wydarzyło się między tą datą, a majem 2020 roku. Bo dużo się zmieniło.

Chłopak skłócony ze światem, zdający sobie sprawę z tego, że umiera, ale mający jednocześnie głęboko gdzieś tych wszystkich zasranych ludzi, którzy chcą mu pomóc. Oczywiście Natan stara się sprawiać takie pozory, ale chyba żaden człowiek nie może żyć tak przez cały czas - w końcu ludzie nie wytrzymują psychicznie i w pewnym momencie ta cała bariera, którą wokół siebie budowali, zwali się na nich samych i tylko od nich zależy, czy ktoś pomoże się im odkopać. Historia 15 letniego Nataniela, który już dawno temu pogodził się z myślą, że wszyscy kiedyś umrą - niektórzy wcześniej, niektórzy później. Możliwe, że nieco kontrowersyjna opowieść przedstawiająca chorobę, szpital, miłość, rodzinę i śmierć widziane oczami zbuntowanego nastolatka o niepoprawnym poczuciu humoru. (Druga część, Punkt Zwrotny, jest w trakcie pisania. Zapraszam!)