"Biz taşınıyoruz Junior," dedim kaydırağın tepesinden ayaklarımı sarkıtırken. Neymar güneş yüzünden rahatsız olan yeşil gözlerini kısarak yukarıya doğru baktı. "Yani bir daha birlikte oynayamayacak mıyız?" "Gideceğimiz yer o kadar uzak ki okulumu bile değiştirdiler," dedim ve küçük ellerimi ona doğru uzattım. Neymar her zaman yaptığı gibi kaydırağın tepesine çıkmak için merdivenleri kullanmak yerine elimi tutarak yukarı tırmandı. "O zaman yarın bana gideceğin yerin adresini getir." "Orası çok uzak Junior, tek başına gelemezsin." Neymar yanıma oturup kolunu omzuma attı. "Ben de babamla gelirim," dedi gülümseyerek. Onaylarcasına başımı salladım ama sözümü tutamadım. Tutamadığım o söz Neymar'ın kabusu benim ise en büyük hatam oldu. "On üç yıl geçti Junior. Aklım seni çoktan unuttu ama kalbim senden başkasını hiçbir zaman sevmedi."

"O dudakların tadına daha önce kaç kişi baktı?" dedi yüzündeki alaycı sırıtışla birlikte...

#5 Fan Fiction ♚ 24.12.2015 ▽ Rüzgâr sert bir şekilde saçlarımı havalandırırken ondan gelen böğürtlen kokusuyla bacaklarım tutmayacak şekilde uyuşmuştu sanki. Bakışları benimkileri delip geçerken aşağı kaydı ve parlak, kırmızı dudaklarımda duraksadı. "Bu yeni rujun mu?" Nefes alış verişim hızlanırken, "Evet." diye mırıldandım. "Çilekli." Sanki kedi gibi çaresiz çıkan ses bana ait değildi. "Öyle mi?" diye fısıldadı nane kokusu sanki beni öpmüş gibi dudaklarımda dağılırken. "Denemeden inanmam." △ #Wattys2016