Fırtına ve Yaprak kitabının 2. yani devam kitabıdır. Bu kitabı okurken, karakterleri ve olayları anlayabilmeniz için 1. kitabı okumanız gerekmektedir.

Külkedisinin prensese değil, Anka'ya dönüşme hikayesi. Sonsuzluğa kanat çırpan otuz kuşun öyküsü.| Elena'nın hayatı, ruhu farklı bir boyuta çekilene dek; ev, iş ve ailesini kaybettiği yangını gördüğü kabuslardan ibaretti. Samantha; tanımadığı bir kız odasında bir anda ortaya çıktığında, kahinlerle birlikte yok olan cennet kuşunun da aynı anda ortaya çıkmasının tesadüf olmadığını biliyordu. Odasındaki o kız, üç yüz yıl aradan sonra gelen ilk kahindi. Elena, Orién ülkesindeki büyücüler, element büyücüleri ve element sahiplerinin asker olabilmek için eğitim gördüğü Doğu Lermont'a gittiğinde, kendini hiç beklemediği olayların içinde bulur. Lermont'ta, tüm öğrencilerin katıldığı Lermont Oyunları'nın da alevlendirdiği bir güç savaşı vardır. Ancak bu onun en küçük sorunu bile değildir çünkü geçmişte ayaklanma çıkararak birçok kişinin ölümüne neden olmuş isyancılar yeniden harekete geçmiştir. Savaş kapıdadır ve savaşın seyrini değiştirebilecek tek kişi olan Elena, kahin olduğunu herkesten saklamak zorundadır. Özellikle de Doğu Lermont'taki hainden. "Unutma Elena. Orién'de yanından uçup giden bir kelebek bile hayatını baştan aşağı değiştirebilir." BAŞLANGIÇ: 20.02.2014

Bırakın, kessin kağıtlar parmaklarınızı. Bu uçsuz bucaksız dünyada, kim sorardı ki hesabını? Tam mutluluğu buldum derken, yıkılır tüm duvarlarınız. Siz acınızı yaşarken kim kurtarır ki karşılıksız? Bırakın, bırakın gelsin bu gece beyaz. Bırakın uzayı, bırakın yıldızları, bırakın bu geceyi, Uzayın Gecesi'ni. Sevinsin tüm çocuklar, yağsın bu yıl kar. Yağmazsa da, biz yağalım kara. Aslında, çocukça bir dilekti bizimkisi. Bir kar dilemiştik, birde Uzay. Ha bir de, Uzayın Gecesi'ni diledik. Yetimhanede yaşamıştım ben, tek dostum uçsuz bucaksız Gece'nin kollarındaki Uzay. Ve şimdi ise, Uzay'ın kollarındaydı Beyaz, uçsuz bucaksız bu gecede. Beyazın içinde başlayıp, beyazın içinde bitti masal. Bin kesikle başlayıp, bir kesikle bitirdi Uzay. . "Uzay'dan Gece'ye, Gece'den yıldızlara. Yıldızlardan Beyaz'a, Beyaz'dan ise Tunay'a." . Özenle seçtiğimiz müzikler medyada yer alıyor. Onlar ile beraber hikâyemizde kaybolmanızı şiddetle tavsiye ediyoruz. . Bu hikayenin kapaklarını normalde kendim yapardım ama şuanki kapak mükemmel okuyucularımızdan birinin yapımıdır. Kendisinin kullanıcı adı @acizay . Yeniden teşekkürler.

"Öptüm. Haddime değilken, dudaklarını tattım. Kim bilir ne büyük cezası vardır o dudakları öpmenin? Ama yanmayı da göze aldım. Şimdi Adem'im. Cennet'inden kovma beni." -2 bölümlük kısa hikayedir, devamı yoktur.- Mert A. Akcan 2015

Ben değil, kelimelerim konuşacak bu sefer. Kelimeler birleşecek satırları oluşturacak. Ama satırlar da konuşmayacak. Siz konuşacaksınız, Siz, benim satırlarımı konuşturacaksınız. Eee, daha ne bekliyorsunuz? Konuşturun satırları... (Tüm hakları saklıdır. İhlal edilmesi halinde yasal işleme başvurulacaktır. )

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

bir kız vardı. üzgündü. asansördeydi. adımını yavaşça dışarı atıp başını kaldırdığında dışarıda yağmurun hafif hafif serpiştirdiğini gördü ve içinden bir küfür savurdu, çünkü üzerindeki tişört çok inceydi. kız ölmeliydi.

Sözcüklerin ciğerini bilen ve onları sırtlarında anlam küfeleriyle ahengin ipinde cambaz eden ustaların önünde saygıyla eğilen bir çalakalemin karalamaları. Yeni milenyumun ilk on altı yılından önce yazılmış dizeler.

çünkü sevgilim içimizdeki yara yeniden açılacağı günü bekler

Bir ses duyuyorum, yeşil yeşil yaklaşıyor kulaklarıma. Bıraktığı izler, başka seslere yol oluyor. Yeşil rengini sevmem, tehlike taşıyor. Ses yaklaşıyor, pembe rüzgarlar doluyor her yanıma. Nefesimi tutuyorum, burnumdan kırmızılar akıyor. Sanırım ölüyorum, ölümün rengi ne hiç bilmiyorum.