KARA KİRAZ SERİSİNİN BİRİNCİ KİTABIDIR. ∆∆∆ +18 Şiddet, işkence içeren sahneler vardır! ∆∆∆ Dila Milat! Beş senedir babasının sonunu getirecek kasayı sakladığı için esir tutulduğu hücreden öleceğini düşündüğü gün mucizevi bir şekilde kaçar. Vücudu yara bere içinde iken evinden arkasına bile bakmadan kaçmıştır. Beş sene önce babası tarafından öldürülen sevgilisi Murat sayesinde ayakta kalan Dila, hayatın nasıl ilerlediğini, en basit eşyaları bile esir tutulduğu süre boyunca unutmuş bir kadın. Nereye gittiğini bilemeden yeni bir hayata doğru adımlarken kader ördüğü ağlarını genç kadına gösterir. Karşısına eşsiz bir aile ve Miraç Karadağ çıkar. Babasını yok etmek için girdiği hayat mücadelesinde yanında bu insanlar olacağından habersiz bir hikaye başlar.

-Yarım kalmış bir hikâyedir. Bunu bilip ona göre başlamanızı tavsiye ederim. "Belime dolanmış kolları hareket ettirmemeye çalışarak tek hareketle döndüm usulca. Kalbimin kanatları gösterişli bir şekilde çırpındı. Güzel yüzü tam karşımdaydı işte şimdi. Altı yıldır hiç bıkmadan izlediğim, bedensel olarak asla yaklaşmaya cesaret edemediğim.. En acısı da gözlerinin rengini bile bilemediğim adam şimdi yanımda alıyordu en derin nefeslerini. Gece mavileri yanımda kapanmıştı sakince. Oysa ki şimdi gözlerinin içinde dönen her tonu, ara sıra arasına serpiştirdiği siyahları en iyi ben biliyordum. Onun kirpiklerini bile tek tek sayacaktım ben hayatımdaki en büyük uğraş buymuş gibi."

Sen zaten ne zaman benim oldun ki? Gökten ayaklarımın önüne düştüğünde mi? Ilk kurdelalarımı taktığında mı? Mektuplarının yolunu gözlediğim günlerde mi? Dudaklarımı ilk seninkilerle mühürlediğim anda mı? Yoksa tüm varlığımı sana emanet edip ruhumu seninle paylaştığımda mı? Galiba herkesin beni kırıp döküp parçaladığı anlarda, en büyük tekmeyi atıp gittiğinde benimdin. Aslında tarih hiç benim olmamış birinin gidişine şahit oldu. İşte ozaman anladım ki sen zaten hiç benim olmamışsın. Birine ait olmak ve ondan gitmemek benim kaderimmiş. *** 45 yıl önce yarım kalmış bir kalp ağrısı şimdiki gençlerin geleceklerini etkiliyor. Geçmişte kalan artık geçmişte kalmıcak. Gelecek artık geçmişten bağımsız var olamıcak.

Ben şimdi ne gidebilirim senden, ne de senin olabilirim. Ben arafta kalan yıkık dökük bir ruh, ve sen içinde olmak istediğim o huzurlu beden. Ancak benim sana adım dahi atamayacağım yolların var çocuk. Senin olamadığım günlerim var. Seninle olamayacağım yıllarım var benim şimdi. Sabırla beklediğim o güzel sonların hep bir acısı var artık. Tüm acıların sonunu beklerken ortada bir yerde tıkanıp kalmak, ve senin beni bırakıp gitmek zorunda oluşun... Genç Kurgu içerisinde #25💙 11.11.2017

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

❝Size veda etmediğim için kızmayın bana. şayet kalbinizde biraz da olsa kırgınlık varsa affedin beni zira ben, hiçbirinizi tanımıyordum.❞

Turuncu bir balığı bile sevmeyi beceremeyen ben, kuyunun dibinde sessiz çığlıklar atan eşsiz bir adam tanıdım. Bana sevmeyi öğretti. Sevdim. Sevildim. Hani hayat bir yapbozdur ya aslında. Bilmem kaç yüz parçalık.. işte o hiçbir zaman tam olamayan, yitip gitmiş, kanepenin altına kaçmış parçaları arar durursunuz. Hep eksik olur. Yarım olur. Yitik olur. Işte o, benim aramaktan vazgeçtiğim yapbozun en önemli kısmında yer alan, resmi tamamlayan en güzel parçamdı. Yitip gitti. ... Neden 'Avare' değil de 'Aware' diye soranlarınız oluyor, aslında bu, hikayemin içinde olan ufak lakin eşsiz bir ayrıntı. Kitabımın sonlarında anlayacağınız bir sır olarak kalsın istiyorum. Yayımlanma Tarihi: 10/08/2018

çünkü sevgilim içimizdeki yara yeniden açılacağı günü bekler

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."