Burnumu yakıp geçen vanilya kokusu derin yaralar bırakarak kalbime ulaştı. Onun saf ve temiz kokusu, benim kirlenmiş ruhuma ferahlık getirecekti, hissetmiştim. Sıkışan kalbimi dinleyerek, kuru dudaklarımdan aldığım derin nefesler arasında sadece iki kelime çıktı. Bizi, biz yapan iki kelime. "Sen, benimsin!" ------ Bu...
Bir köprü üzerindeyim. Aşağısı bataklık. Düşersem kurtulamam gibi gözüküyor. Köprünün sonu. Renkli, rengarenk. Bülbül şakımaları geliyor kulağıma. Köprünün sonu güzel gözüküyor ve oraya gitmek istiyorum. Bir adım atsam oradayım sanki. Fakat kırık dökük köprü ne beni ne de benim dertlerimi kaldıracağa benzemiyor...
