Sürekli korkularla yaşamak..... mutlu olduğunda korkularının aklına gelmesi ve mutluluğunun yarım kalması..... Ne zor şeydir mutluluğun yarım kalması. En kötüsüde korkularının sonunda gerçekleşmesi... hemde en acı bir şekilde..... Yeni hayata başlamak demek sonunun nere çıktığını bilmediğin yolda yürümek gibiydi... O bunu yaptı ve belkide acılarda yaşasa mutluluğu buldu. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum

Küçük bir çocuktu halbuki sırları kendisinden büyük ne kadar masumdu masumiyetiydi onu bu hale getiren. Bunları hak edecek ne yapmıştıki oysa herkes mutlu bir yaşamı var sanıyordu geçmişini sırlarla gizleyen küçük. Açacakmıydı artık geçmişini sırlarını dokecekmiydi.

Ya gerçekler aslında sizin düşündüğünüz gibi değilse.Peki gerçekler yanlızca koca bir yalansa.Hayatınız yalansa ve başınız beladaysa ne yapabilirdiniz ki?

Allahın bize verdiği bu mucizevi nimeti keşfetme zamanı Herşey merakla başladı... Cesaretsizlik sonucu başarısızlıktır KESİNLİKLE ALINTI DEĞİLDİR Bütün deneyimlerimi ve düşüncelerimi sizinle paylaşıcam...

Psikopat Yazarın Elinden ...

Seri Katiller Creepypasta Korku Hikayeleri Şehir Efsaneleri Korkunç Bilgiler

#Yabancı

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

Annesinin doğumda öldüğünü sanan Hira peşine düşen sapığından kurtulmak için rol yaptığı çocuğa aşık oldu. Hayattaki tek öncelikleri bira, uyku ve kadınlar olan Barış hayatındaki tek masum şeye aşık oldu. Yaşanmışlıklar, anılar, dostluklar, verilen sözler ve hayaller... Tüm bunların birer yalan olduğunu öğrendiğinizde siz yine sevdiğiniz adama gider miydiniz?

Ruhumda dolaşan, bir günlük kelebeğin cesedini ellerimle taşıdım kalbime. Parmak uçlarımla son kez okşayıp koydum tabuta. O kelebek kalbimle ruhumun arasında bir araf olarak tekrar kanat çırpacak. Bir gülüş gözümden kalbime düşene dek orada hapsolacak, kelebeğim. Ya hayat bulacak, ya da sonsuzlukta kaybolacak. Şimdi o kelebek gibi bir cesetten ibaretim ben. Bir kentte mucizevi şeyler yaşanırken, evin dışında kalmış, pencereden o sıcaklığı izleyen küçük çocuklar gibi hissediyorum. Hiç varolmamış bir aşkın hüznünü yaşıyorum. Hiç olmayan birinin özlemini çekiyorum. Neydi bu hissettiğim? Bu boşluk nedendi? Ruhumu delen, ciğerlerime batan bu duygu nereden gelmişti? Yağmurla gelen o tuhaf yabancınn etkisi olabilir miydi? O yabancı bana yağmuru sevdirebilir miydi? Yağmur onun bakışları gibi düşecek miydi gözümden yüreğime? Kirpikleri, saçları yağmurla nasıl böyle uyumlu olabilirdi? O yağmurun ta kendisiydi. "Yağmur gibisin. Hatta yağmursun." "Hayır, gökyüzüyüm."