who knew that having a low battery could actually be a good thing? in mingyu and wonwoo's case, it certainly was. started; 121217

in which wonwoo and mingyu both lay hands on the last strawberry milk. - wonwoo x mingyu

gdzie Mingyu, być może, chciałby trzymać swoją miłość w objęciach i być może, chciałby posmakować jej ust i być może, ale tylko być może, chciałby patrzeć na nią w każdej możliwej sekundzie, ale przecież lubi dziewczyny.

Luhan jest ptakiem zamkniętym w klatce, który krzyczy o wolność, a Sehun jest tylko wspomnieniem w jego pamięci lata roku 1977.

Historia o dwóch złamanych sercach, trzech rodzajach miłości i wybawieniu. Głównie SeBaek z bardzo źle napisanym ChanBaekiem i typowym SeKai.

Tysiące dni spędzonych na oglądaniu się wstecz, a tylko jedna chwila, aby ruszyć do przodu o dwa kolejne jutra. Sto siedemdziesiąt jeden dni spędzonych na uczeniu się życia. Perfekcyjne równanie. Miliony wyszeptanych słów w nieskończoność gwiezdnego nieba. Nieba Innego Boga. Luhan wpatruje się w gwiazdy, a Sehun odchodzi i wraca każdego kolejnego dnia, ponieważ czas jest funkcją ruchu we wszechświecie.

Lato roku 1968, kiedy Luhan liczy godziny w wypalonych papierosach, a minuty w przyśpieszonych oddechach.

Chciałem krzyczeć, chciałem płakać, chciałem się zabić, chciałem błagać o pomoc, chciałem uciec. Ale moje życie już nie istniało. Jego także. Było tylko niebieskie niebo. Ale ono zniknęło wraz z moim ostatnim oddechem. To był epilog niebieskiego nieba. Tak właśnie nazwałem swój ostatni poemat. Epilog niebieskiego nieba. Potem była już tylko śmierć.

Kyungsoo zamyka się we własnym świecie, a Jongin dostaje zlecenie, by pomóc mu się z niego wydostać.