Ruhu arafta kalmış bir genç kız... Bir ayağa cennete düşerken, diğer ayağı cehenneme zincirlenmiş. Nefsinin, şeytanın ve hak yolun arasında kalmış, nereye gideceğini bilemeyen bir yolcu.. Labirentin içinde koşarken, her defasında yeşil gözlere çarpıp sendeleyen minik bir kalp.. Çimen gözlerin içinde cennetin fragmanını izlerken , karanlık bir uçurumun tepesinde cehennemin alevleriyle kundaklanan asi bir ruh.. Peki o hangisini seçecek ? Tövbe etmeyi mi, yoksa yoldan sapmayı mı ? *** Bakışları doğanın şefkate yansımasından doğan bir güneş, yeşilin aktığı nehirlerden içime çağlayan bir merhamet gibiydi. Peki bende merhamet edilecek ne vardı ? Bu aciz gözlerimde mahur bakışlarımda göremediğim neyi görmüştü ? Kalbimi bana en çok hissettiren,dünyayı turlatıp kendime nerede olduğumu hatırlatan bir güç kaynağıydı. Bana baktığı her an yıllardır görmediğim baharı anımsıyordum;kışın en kör noktasında kaybolmuş bir yağmur olarak.

"Hayırlısı Olsun" Otur dusun, ne kadar güzel bi dua demi; İçinde nice aminler, nice insallah'lar ve nice iyi niyetler war. Eskiden sürekli hayal kurardim, küçüktüm o sıralar bana hep buyuklerim söylerlerdi bi hayalin olsun diye o zamanlar derdim işte "arabam olsun, ewim olsun, yuwam olsun ve bizi cennete götürecek bi yar..." Artık hayal kurmuyorum kuramiyorum bu ozelligimi kaybediyorum tek kurduğum hayal mutlu olmak... Aslında basit küçük bi çocuğun eline şeker werirsin anlık yapmış olduğu tebessüm sana mutluluğu fazlasıyla werir Ama anlik; dewami ise annesi benden korkup çocuğunu kolunu tutup "gel kızım buraya" demesiyle sona erer. Bir seneye yakın bi geçmişte yapmış olduğum meslek gereği "kalfalık belgesi" adlı belgeyi almak için 1 iş günü çıraklık eğitim merkezine gidiyordum son dönemimdi, şuan bilmiyorum ama o zamanlar konyada 3 tane çıraklık okulu wardi ve 3 okuldan 5'er kişi seçip yurt dışına solidwork adlı bi çizim programinin dersini almaya ücretsiz gonderiyorlardi.