Panoya bakmadan önce göz kapaklarımı kapatarak 10'a kadar saydım 1 , 2 , 3, . . tamam ! sorun yok! istediğim kişi olacak . . . 4 , 5 , 6 . . . sonuçta 2 hafta orada kalacaktık ve ben bilmediğim, tanımadığım bir insanla gitmek istemiyordum . . . 7 , 8 , 9 Aysa ya da Derin , Asya ya da Derin başka biri olamaz olamaz . . . 10 , son sayıyı söylediğimde içimde bir sızı hissettim sızı karnımdan hızlı bir şekilde yukarı çıkarken gözlerimi yavaş yavaş açtım. Beyaz kağıda baktığımda ucunun biraz yıpranmış olduğunu gördüm ; Acaba kaç kişi istemediği kişi çıktığı için bu kağıda vurmuştu? Onlardan biri olmak istemiyordum ! İşaret parmağım ile liste de ismimi ararken yanıma doğru gelen ayak sesini duydum ama yanıma gelen kişi ye aldırman aramaya devam ettim . 13'üncü sırada adımı görünce ismimin yanımdaki isme baktım. "BEREN KAREN-EKİN ÇAĞLAYAN=İZMİR " Ağzım şaşkınlıktan açılırken elimi istemsiz olarak ağzımın önüne getirmiştim. Sağıma dönerek yanıma gelen kişiye baktım , Ekin karşımda duruyordu.Tebessümle gülümsediğinde gamzesi çıkmıştı , bir anda kalbimin hızla atmaya başladığını hissettim kahverengi gözleri bana yaklaştığında odaklandığım tek şey o karanlık gözleriydi . Karanlık gözlerinde tarifi olmayan bir his vardı. Gözlerini benden ayırmayarak sağ kulağıma eğildi. “Nasılsın ORTAK ? "

Bir ölüm, masumluğunu ölürken kaybetmiş bir kız. Bedenimde, nefesimde, hislerimde ve şimdi her yerde o ölüm, o kız. Korkularım ölümü dualarla arıyorken, intikamın kucağında boğuluşum. Ve şimdi Gözlerini gözlerimden ayırmadan soğuk nefesini enseme üfleyerek söylüyor "Ya bir gün ölürsek ve o bugünse?"