Lise bire giden Selen , en yakın arkadaşları ve onlaradan iki yaş büyük lise üçlerin hikayesi. Arkadaşı Kayra ile parka giden Selen lise üçler ile kavga eder ve başına küçük bela açar.Ve sonra kendini kırk yıl düşünse aklına gelmeyecek şeyler yaşarken bulur. ************ Beni kolumdan tutup parktan çıkardı ve hızla yürümeye başladı. "Ya bırak kolumu ya nereye gidiyoruz ?"desemde cevap alamıyordum. Sonunda sahile geldik, beni banka oturttu ve karşıma geçip dikilmeye başladı .Birşey söylemek istiyor ama söyleyemiyor gibiydi.Önce ağzını açtı ama sonra tekrar kapattı.Sonra beni omuzlarımdan tutup kaldırdı ve tam karşısına koydu ikimizde öylece dikiliyorduk.Sonunda ağzını açıp konuşmaya başladı. "Benim sana bir şey söylemem lazım" "Dinliyorum" "Şey ben ..."dedi ve durdu.Sonra tekrar konuşmaya başladı "Ben... seni seviyorum"duyduğum şeyle öylece donup kaldım. Beni mi? Beni??

İki zıt insan birbirini ne kadar sevebilir ki?

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini hakkıyla taşıyorum çünkü 'devrim' sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Mesela oda arkadaşım bir erkek, en değişiğinden, yakışıklısından, üstelik yavaş yavaş fark ettiğim gibi, oldukça karanlığından. Ve mesela hayatım çok garip bir yöne doğru gidiyor. "Kötü kararlar iyi hikayelere yol açar." *Kitap 2017 yılında epsilon yayınevi ile basılmıştır, fakat wattpad üzerinden okuyabilirsiniz. 1,2 ve 3. kitap bulunmaktadır.