EsenOzadanir
Kalem ve kağıtlara kapatıp,
Esir ediyorum satırlara burukluklarımı.
Hep tüketiyorum açtığım bembeyaz
sayfaları yaşlı bir evle.
Ne kadar kırgın ne kadar kırık, yıpranmış
Kelime varsa sığdırmaya çalışıyorum köhne
Duvarlara.
Çocukken dinlediğim masallara kapılıp
delice kurduğum hayalleri resmediyorum
hisli tuğlalara.
Uçsuz bucaksız bi' yara bedenime saplanan
Hüznüm giden vapurlara değil,
Asla aynı yüzlerle geri dönmesine.
Bi' peronda kokusuna hasretle beklediğim
gölgene,
Asla gelmeyeceğine inandığım yarınlarıma,
Hep aynı hasretle aynı gözlerle
doldurduğum mutluluk tablolarına
Hatta şu an yitirdiğim hayaline bile
muhtacım...
Şimdi kim anlatır ki bana İstanbulun fotoğraflarda ki eski kokusunu!