Onlar hiç susmadı aslında , sadece sessiz sessiz attılar çığlıklarını. Onlar da ağladı aslında, ama içlerine . Dışa vurdukları tek şey Aralarında o, eşi benzeri olmayan kardeşlikleriydi. Doğduklarından beri asla ayrılmayan iki sıradışı ve esrarengiz dost ; kimseye aşık olmamış bu gençler, ya bir gün kalp kapılarını aralarsa hala sağlam kalabilecek miydi bu güzel kardeşlikleri ? diğer tarafta ise aralarında ki o, sır gün yüzüne çıkabilecek mi ? ''Can'' dedim aramızdaki sessizliği dağıtarak ''Beni hiç bırakmazsın değil mi ?'' Bir gün aramızın bozulacağından o kadar çok korkuyordum ki bu tüm iliklerimi titretiyordu ,çünkü biz, ilk adımlarımızı beraber atıp , ilk kelimelerimizi birlikte dile getirmiştik, tek arkadaşım, tek dostum , tek sırdaşım, tek kardeşimdi o benim, Can tam gözlerimin içine baktı'' bir kalp ikiye ayrılırsa atmaya devam eder mi kurbağa ?'' olumsuzca başımı iki yana salladım '' İşte biz bir kalbin iki yarısıyız ,sen ne yaparsan yap , ne dersen de, seni asla bırakmam '' ASEL BASRA & CAN YILMAZ

Pusula seni yani, Kuzey'i gösterdi. Doğru yön sensin.