Tanrıça Serisi-1, devamı Buzdan Cehennem'de. Avcı ve element kullanıcıları olmak üzere ikiye ayrılıyorduk. Ben ikisine de dahil olamıyordum çünkü avcıların aksine bir element kullanabiliyordum ; Ruh. Element kullanıcılarına dahil olamayacak kadar hızlı ve çeviktim. Ben bir Tanrıça Çocuğuydum hatta bundan da fazlasıydım. Hades'in ihaneti sonucu yıkılan tahtına ben geçmiştim , ben Son Tanrıçaydım. Titanlar ve onlarla birlikte olan tanrılara karşı , Olimpos'u son nefesime kadar koruyacaktım. Sevdiğim kişilerin yaşamaları için ; ya ölecektim ya da öldürecektim. Fantastik'te #4

Tezer ve Beyzade Aşireti'nin yüzyıllardır olan düşmanlığını Diyarbakır'da bilmeyen yoktu. İki aşirette çok güçlüydü. İki aileninde kaybedecek çok şeyi vardı. Bu yüzden barış yapılmalıydı. Daha fazla kan akmaması için gerekli olan buydu. Barış olmasını en çok isteyen iki sevdalı yürek vardı. Ali Beyzade,Heval Tezer. İmkansız olduğunu bile bile sevmişlerdi. Ali,Heval için yüzyıllardır kimsenin atmadığı adımı atmış ve barış istemişti. Miran Tezer intikam istiyordu. Gözlerinin önünde abisini öldüren Ali'yi öldürmek için yemin etmişti. Devran Beyzade abisinin ölümünden sonra Heval'e gözü gibi bakmak için barış olmasını sağlamıştı. Heval ise Ali öldükten sonra konuşmamış,gülmemişti. Bir yıl boyunca buna kimse anlam verememişti. Ali ve Heval'i bilen tek bir kişi anlam veriyordu. O da Devran Beyzade'ydi. Heval'in günden güne eriyip bitmesine,abisinin emanetine bakamaması onu bitiriyordu. Heval'e ulaşmak için evlilikten başka yol kalmamıştı. Bu evlilik için ilk başta önünde engel yokken Miran Tezer ona en büyük engel olmuştu. Bir kez daha Töre yüzünden Devran'ın eli kolu bağlı kalmıştı. Bir kızı eğer amcasının oğlu isterse diğer kısmetleri çekilirdi. Heval'i de Miran istemişti.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Moiralar, Persephone doğmadan önce Demeter'i uyardılar. Ölülerin Tanrısı,Persephone'yi almak için gelecekti. Demeter, yıllar boyunca Persephone'yi insanların dünyasında sakladı fakat kehanet değiştirilemezdi, yaşanılması gereken şeylerin önüne geçilemezdi. Buzdan bir kalbi olan Hades, Persephone'yi gördüğü an Cehennemine yakışacak tek kadının o olduğuna karar verdi. Persephone'nin iki seçeneği vardı; Hades'e bir savaş açacaktı veya onun cehenneminde olmayı kabul edecekti. Av, avcıya dönüşebilir miydi? - Sıradan bir Persephone veya Hades hikayesi kesinlikle değildir. Son Tanrıça adlı kitabın devamı niteliğindedir fakat konuları arasında bir benzerlik yoktur. |7Eylül2015|

-"Zaten beni kaçırmak istemezsin" dedim yine zorlama bir kahkaha ile.. Bir yandan da gözümü yoldan ayırmıyordum.. Ormanlık bir yola girdiğimizde hava da yavaş yavaş kararıyordu.. İçimin ürpermesine engel olamamıştım.. -"İşimiz çok uzun sürecek mi?" Yan gözle Xander'a bakmayı ihmal etmiyordum ama birden gözlerindeki yumuşaklık yerini kademe kademe anlamlandıramadığım bir sertliğe bırakmıştı.. -"Hayır.. Seninle biraz sohbet edicez o kadar.." Aptala yatmak en iyisiydi.. Ürkmeye başlamıştım ve bunu görsün istemiyordum.. -"Barda da konuşabilirdik.. Bu akşam geliyorum sonuçta.." Yine o salak ve zoraki gülümseme, bu sefer daha histerik ve panik olan ses tonuma eşlik etmek için yüzümdeydi.. -"Çok kalabalık" dedi sanki benimle konuşmuyormuş gibi.. Yolun geri kalanında sesimi çıkarmadım.. Beni öldürecek hali yoktu sonuçta değil mi?