Pelin İzmir'de yaşayan yarı Alman yarı Türk bir kızdır. Dedesiyle büyümüş, ne intihar eden annesini ne de Alman babasını tanıyabilmiştir. Bir gün başarısının fark edilmesiyle İstanbul'daki saygın liselerden birinden burs kazanır ve hayatı değişir. Kendisini Bulut Tekin'in karanlığına çekilirken bulduğunda bir şeylerin yolunda gitmeyeceği en başından bellidir. Çağrı'nın ortaya çıkışı belki de bu zincirin bir başlangıcıdır. Aynı zamanda habersiz olduğu geçmişinin.

Mum Işığı serisinin ikinci kitabıdır. Çağrı ile geçmişini öğrenen Pelin için gerçek kimliğiyle yüzleşme zamanı gelmiştir. Ve elbette bu yüzleşme bir seçimi de beraberinde getirmektedir: gitmek ya da kalmak. Çağrı'nın yokluğuyla Pelin eski savunmasız haline dönmüştür. Yaz için planladığı geçici Almanya seyahati Bulut'u rahatsız ederken Pelin kendisini hiç ummadığı bir durumun içinde bulacaktır.  Çünkü alacağı karar onu bekleyen büyük seçimden önce sadece ufak bir adımdır. Yolun sonunda hep kaçtığı o soruyla yüzleşecektir. Aşk mı; güven mi?

Hayattan bir tek kardeşim olsun isterdim. Dertlerimi,üzüntümü,sevincimi paylaşacagim bir kardeş. (Eğer seviyorsan, ne pahasına olursa olsun asla vazgeçme!) Ne yazıkki hayatı bilirsiniz imkansiza meyilliyiz... Yıllardır sevdiğim kişi şimdi üvey abim mi olacaktı ? Bu imkânsızdı; Ama beyaz siyahi aydınlatmak icin yeterli oldu... 18/Ekim/2015

"Ben bir iş istemiştim, ilişki değil."

Her yaz Ayvalık'a anneannesinin yanına kalmaya giden Ece, bu yaz beklemediği şeylerle karşılaşır. Ayvalık'a gelmeyi hep istemesine rağmen burada eksik olan bir şey vardır. Efe'den ayrı üç ay geçireceği için yazının mahvolduğunu düşünen Ece, adı gibi bildiği bu yerde beklenmedik bir süprizle karşılaşacaktır. İzmir kitabının ikincisidir. Öncelikle ilkini okumanızı tavsiye ederim.

Yakışıklı biri ya popi ya da gey oluyordu ona göre. Ece, hiçbir şeye gereğinden fazla değer vermeyen, okuldaki yeni kız. İzmir hep onun sevdiği bir şehir olmuştur. Ancak İzmir'de yaşayacağı yeni hayat İzmir'in ona tattırmadığı şeyleri yaşatacaktır. Peki neler yaşayacak? Hepsi ona doğum gününde gelen günlükte yazılı... (Şimdi tüm kitapçılarda)

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

"My home is your body." #Home Serisi 2. Kitap!