Havuzun dibine değen ayaklarımla yere oturdum. Bir anda beliren iki hayali gölgeye baktım. Burak ve Doğa'ya. Burak simsiyah bir şekilde sarmıştı mavi bedenimi. Yansımamın gözlerinde izlediğim korkuyla ürperdim. Siyah gölge hayali bedenimi tamamen sardı ve maviyi adeta yutup kendine kattı. Ne mavi ne de siyahtı oluşan kalıntı. Siyahın mavi tonuydu. Belkide en mavi tonu. Burak'ın gözlerinin rengiydi hızla bana doğru gelen renk. Dosdoğru kalbime çarptı. O an tamamen kanaat getirdim. Ölüm, bizim ulaşabileceğimiz tek zaferdi. Onun karanlığında yaşayamayacak kadar umut doluydum ben. Hayattım. Doğa'ydım. Maviydim. Yeniden doğmak için önce ölmeliydim. Bedenimi vahşice saran suyun o hoş tınısı ve ölen umutlarımın acı haykırışları kaybolurken can yakan bir sessizlik kapladı benliğimi. Gözlerim kapandı. Nefesim kesildi. Sustum... ***** ♡Başlangıç: 20.06. 2015 ♡

Bırakıyorum yatakta uykumu çaydaki son yudumu elimdeki kalemi soluğumdaki nefesi gözlerinde gözlerimi bendeki seni ve herşeyi tuhaf bir şekilde bırakıyorum seni sevmeyi bile. *** Aşk bir yığın yalnızlık ve bir yürek dolusu acıdan başka nedir ki? *** En güçlü olduğum yerden seni sevdiğim yerden kırıldım. *** Dibine kadar sevdik diye mi oldu bu dibe çöküşlerimiz. *** Sizi yolun yarısında bırakanlar birgün mutlaka yarım kalacaklardır. *** Yaşadıklarımdan yola çıkarak kalbinize dokunacağını düşündüğüm sözlerimi ve şiirlerimi siz değerli okurlarla paylaşmak istedim. Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar. YORUMLARINIZ DEĞERLİDİR.

Hiçbir özet aslını anlatamaz. Bu yüzden Islak Geceleri okumalısın.